کمک‌هایی که برای آوارگان سوری کافی نیست

نویسنده: سیمونا اسکیمیچ

دیپلماسی ایرانی: اجتماع کمک کنندگان مالی که در لندن جمع شدند، بیش از حد انتظار بود و آنها مبلغ 10 میلیارد دلار برای سوری ها کمک مالی جمع کردند. این میزان از 9 میلیارد دلاری که سازمان ملل برای سال 2015 تعیین کرده بود، پیشی گرفته است.

با وجود این که این قبیل سخاوتمندی ها صورت می گیرد، سوری ها و گروه های کمک کننده هشدار می دهند که موانع عظیمی باقی مانده است. اما به اقدامات بیشتری برای توقف درگیری پنج ساله ای که موجب کشته شدن 260 هزار نفر و آواره شدن میلیون ها نفر شده، نیاز است.

صلیب سرخ و بسیاری از گروه های سوری که در این نشست حضور داشتند از این می ترسند که این کمک ها در بهترین حالت، مقطعی باشند، در حالی که جنگ در حال افزایش یافتن است. روهام هواش که نماینده یک گروه مردم نهاد آلمانی در کنفرانس لندن است به میدل ایست آی می گوید: «بمباران باید متوقف شود. راه های ارتباطی امنی باید برای دسترسی به مناطق محاصره شده در نظر گرفته شود.»

با این حال موانع کمتر آشکاری وجود دارد که رویکرد کمک های مالی برای ایجاد اشتغال، تقویت معیشت و فرصت های آموزشی را با تهدید روبرو می کند. این امور برای باقی ماندن سوری ها در منطقه ضروری است. کمک کنندگان مالی می گویند این پول به یک میلیون کودک کمک می کند تا سپتامبر آینده به مدرسه بازگردند، همچنین موجب ایجاد بیش از یک میلیون شغل جدید برای سوری هایی خواهد شد که در اردن، لبنان و ترکیه ساکن شده اند.

اما حقایق میدانی این مسئله را تهدید می کند. حق کار کردن در کشورهای همسایه یکی از دستاوردهای کلیدی است و ترکیه، اردن و لبنان همگی قول داده اند تا قوانین اشتغال خود را منعطف تر کنند، اما وعده آنها ممکن است توخالی باشد.

جورج غالی، عضو یک گروه مردم نهاد لبنانی فعال در زمینه حقوق بشر می گوید: «آنها با شغل موافقت کرده اند اما صحبتی درباره شهروندی یا حق اقامت و قانونی شدن حضورشان در لبنان نمی کنند. بدون این موارد آوارگان سوری از حفاظت های حقوق بشری محروم هستند. سوری های لبنان فاقد حق آزادی رفت و آمد هستند. کدام شغلی خوب است که شما نتوانید آزادانه به سر کارتان بروید؟ با این که مردم بازداشت نمی شوند، اما این خطر همیشه وجود دارد. اوضاع وقتی بدتر می شود که برخی از سوری ها در اردوگاه های غیررسمی مورد آزار پلیس قرار می گیرند.»

لبنان دارای نرخ بیکاری رسمی حدود 6 درصد است، اما میزان بیکاری در میان جوانان نزدیک به 35 درصد است. لبنان تعداد بالایی از کارگران خارجی را برای مشاغل پایین وارد می کند، اما این بازار به روی آوارگان فلسطینی که 300 تا 460 هزار نفر هستند، باز نیست، چون تصور می شود این اقدام منجر به اعطای حق شهروندی و تغییر موازنه مذهبی شکننده لبنان می شود. علاوه بر این لبنان کشوری با 4.5 میلیون نفر می گوید بحران آوارگان هزینه ای بیش از 20 میلیارد دلار ایجاد کرده است و این مسئله تنها با کمک های مالی حل نمی شود.

چنین شرایط مشابهی در اردن هم وجود دارد که دهه ها است دچار مشکل بیکاری است. میزان رسمی بیکاری در این کشور 13 درصد است اما عملاً بسیار بالاتر از این است، به ویژه در میان جوانان، زنان و افرادی که بیرون از شهرها زندگی می کنند. مقامات به رسانه ها می گویند آنها از ایجاد شغل با کمک های بین المللی خوشحال می شوند، اما نمی خواهند مردم اردن هزینه این اقدامات را بدهند.

لی ریدر، رئیس سازمان بین المللی کار در کنفرانس خبری ای که ماه ژانویه با نیدال کتامین، وزیر کار اردن داشت اعلام کرد: «بالاترین اولویت مربوط به شهروندان اردنی است. زندگی آوارگان منجمد است. آنها خواهان جایی در بازار کار هستند اما این نباید به هزینه اردنی ها تمام شود. به جای بازی با حاصل جمع صفر، باید به دنبال بازی برد-برد برای همه طرفین بود.»

منبع: میدل ایست آی/ مترجم: حسین هوشمند