اوباما پنهانی دنبال گشایش رابطه با ایران است

خبرگزاری خانه ملت: با آغاز سال جدید میلادی می توان گفت که رقابت ها برای انتخابات ریاست جمهوری 2016 ایالات متحده کلید خورده است. سال گذشته دموکرات ها در انتخابات کنگره ، سنا و فرمانداری ها شکستی سنگین از رقبای جمهوری خواه خود متحمل شده اند.
 در سنا ، جمهوری خواهان توانستند برای نخستین بار بعد از سال 2006 ، با کسب 52 کرسی ، به اکثریت برسند در حالی که همزمان بر تعداد کرسی های خود در مجلس نمایندگان نیز افزودند . همچنین تقریبا در دو سوم انتخابات فرمانداری ها که روز چهارم نوامبر سال گذشته به رای گذاشته شد ، جمهوری خواهان به پیروزی رسیدند . بدین ترتیب از سه حوزه اصلی قدرت یعنی دولت فدرال ، کنگره فدرال و دولت های ایالتی ، اولی همچنان در اختیار دموکرات ها و دومی و سومی از آن جمهوری خواهان شد .

 دموکرات ها می دانند که اگر در انتخابات سال آینده نیز بازنده باشند ، برای چندسال مقهور قدرت جمهوری خواهان خواهند بود. در میان کابوس دموکرات ها ، باراک اوباما در قامت یک ناجی هم حزبی های خود، حاضر است که دست به هر اقدامی بزند. او می خواهد به عنوان یک مرد محبوب کاخ سفید را ترک کند.

نوذرشفیعی ، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در تحلیل این وضعیت آمریکا می گوید:  « احزاب و جریان های سیاسی از فرصت هایی که در سیاست داخلی و خارجی به چنگ می آورند ، نهایت بهره را می گیرند. در شرایط کنونی ایالات متحده ، موضوع دیپلماسی به عنوان اصلی ترین سوژه قابل پردازش برای دموکرات ها محسوب می شود.»

وی در ادامه گفت: «باراک اوباما علی رقم تمام موضع گیری های خصمانه به صورت پنها خواهان حل مساله هسته ای ایران یا حتی از سرگیری روابط با تهران است.رئیس جمهوری آمریکا در ارتباط با کوبا نیز همین رویکرد را دنبال کرد که پایان قطع روابط دو کشور پس از 55 سال منجر شد.»

این اتفاق ظرف دو هفته گذشته در میان رسانه های آمریکایی طوفانی به پا کرده است. اگرچه رائول کاسترو ، رئیس جمهوری کوبا اعلام کرده است که سیاست های هاوانا در مواجه با واشنگتن تغییر نکرده است اما برقراری روابط دیپلماتیک می تواند منجر به پایان یافتن تحریم های اقتصادی طولانی مدت ایالات متحده علیه جزیره کوبا باشد و این حرکت می تواند کاتالیزوری برای به دست آوردن ثروت برای کوبا شود.البته منافع اقتصادی برای اقتصاد 17 تریلیون دلاری آمریکا کمی قابل توجه است، اما مهمتر از آن، عادی سازی روابط با هاوانا گامی مهم برای پایان یافتن رویکردی غیر سازنده در سیاست خارجی ایالات متحده طی یک قرن اخیر است.

شفیعی در تشریح مساله به وجود آمده گفت: «از دیدگاه سیاستمداران ایالات متحده روابط کشورها براساس فرآیندهای مختلفی شکل می گیرد. در پرونده با کوبا همان طور که مشاهده شد ،نمی توانیم تصور کنیم که  روابط کشورها تا ابد تیره و تار بماند.کما این که رابطه واشنگتن با هاوانا پس از سال ها جنگ رو به بهبودی گذاشته است و این بدین معنی است که روابط کشورها دیر یا زود ترمیم خواهد شد.»

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: « آمریکایی ها می دانند موضوع ر‍ژیم صهیونیستی اگرچه به عنوان اصلی ترین متحد استراتژیک آنها حل نخواهد شد اما هرکسی می خواهد مساله گشایش روابط با تهران را به نام خود تمام کند. اوباما اگرچه علیه ایران از گزینه های روی میز سخن می گوید اما در پس پرده با ولع سیری ناپذیر رابطه با تهران را دنبال می کند.»

مدت کوتاهی بعد از آن که اوباما ابتکارش مبنی بر برقراری روابط دیپلماتیک ایالات متحده و کوبا که شامل افزایش وجوه ارسالی به این جزیره، سفر قریب الوقوع معاون وزیر خارجه و افتتاح سفارت ایالات متحده در هاوانا و یک بسته صادراتی در زمینه محصولات کشاورزی و ارتباطی می شود ؛ را اعلام کرد، قانون گذارانی همچون سناتور رابرت منندز و مارکو روبیو به همراه جکسون دیل، لیبرال جنگ طلب، با عصبانیت اقدام رئیس جمهور مبنی بر حذف یکی از آخرین بقایای جنگ سرد را محکوم کردند.

شفیعی با اشاره به مخالفت منتقدان اوباما گفت:«جمهوری خواهان عزم خود را جزم کرده اند که ظرف 2سال آینده مانع شکل گیری این روابط شوند. البته این بدین معنی نیست که جمهوری خواهان مخالف رابطه با کوبا یا حتی جمهوری اسلامی باشند. آنها می خواهند اگر چنین روابطی شکل بگیرد ، توسط جمهوری خواهان رخ بدهد تا آن برگ برنده در کارنامه آنها قرار داشته باشد.»

در ایالات متحده ، همه می دانند که موضوع کوبا به یک بحث جنجالی در جریان انتخابات 2016 ریاست جمهوری آمریکا تبدیل خواهد شد. هیلاری کلینتون، وزیر امورخارجه پیشین آمریکا و یکی از نامزدهای احتمالی دمکرات ها، پیش تر به اوباما توصیه کرده بود که سیاست خود را در قبال کوبا تغییر دهد.جپ بوش نامزد احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات آتی، اقدام اوباما را «خطایی در عرصه سیاست خارجی» ارزیابی کرد و اوباما را متهم کرد که «از حدود اختیارات اجرایی خود پا فرا تر نهاده است.»

شفیعی گفت: «در میان تئوری های روابط بین الملل مساله ای که اهمیت دارد این است که دیپلمات ها باید با استفاده از فرصت ها از هدر رفت انرژی ها جلوگیری کنند. این موضوع بدین معنی است که روابط کشورها هرچقدر تیره تر باشد به همان میزان فرصت های بیشتر از دست می رود. آمریکایی ها براساس همین اصل روابط خود را با روسیه و چین حفظ کردند و در مورد کشورهایی مانند ویتنام ، برمه یا حتی کوبا گشایش روابط را دنبال کردند.»

گفتنی است که ایالات متحده ارتباط رسمی با مسکو را تا بیش از 14 سال پس از انقلاب بلشویکی رد می کرد. تا این که فرانکلین روزولت در نهایت این رویکرد را نادیده گرفت. واشنگتن چنین رفتاری را هم در قبال انقلاب کمونیستی 1949 چین از خود نشان داد. تا زمان دولت ریچارد نیکسون و وزارت خارجه هنری کیسینجر، که تنش زدایی با پکن را در دهه 1970 در دستور کار قرار داد، سیاست خارجی ایالات متحده رو به سمت واقع گرایی رفت. البته تا سال 1979 در دولت جیمی کارتر، واشنگتن و پکن در نهایت روابط دیپلماتیک رسمی میان یکدیگر را برقرار کردند. تا دهه 1970 و تغییر رویکرد در قبال چین، ایالات متحده رژیم ناسیونالیست چیانگ کای شک در تایوان را به عنوان دولت چین به رسمیت می شناخت. به عبارت دیگر مقامات ایالات متحده رژیمی تبعیدی در جزیره ای 20 میلیون نفری را به کشوری با یک میلیارد جمعیت ترجیح داده بودند.

این انحراف در رویکرد دیپلماتیک در مناطق دیگری هم رخ داده است. واشنگتن دو دهه پس از پایان جنگ ویتنام روابط دیپلماتیک با هانوی را برقرار کرد. تا امروز ایالات متحده از به رسمیت شناختن کره شمالی که رژیم کمونیستی آن از دهه 1940 برقرار است، خودداری می کند و روابط رسمی میان ایالات متحده و ایران از سال 1979 قطع شده است.

نشانه های پنهان آمریکا برای رابطه با تهران

رویکرد دوساله گذشته رئیس جمهوری آمریکا در مواجه با ایران نشان می دهد که علی رقم موضع گیری هایی که اغلب بازار مصرف داخلی آمریکا را دارد ، در پس پرده از میانه های آخر کار دولت احمدی ن‍ژاد روابط با تهران را دنبال کرده است.رویکردی که موجب رنجش رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس شده است.

آمریکایی ها در جریان جنگ داخلی سوریه علی رقم حمایت های آشکار از مخالفین دولت بشاراسد در شهریورماه سال گذشته مانع تهاجم ترکیه و فرانسه به این کشور شد. شایعات تایید نشده ای دال برهمکاری آمریکا برای برخورد با داعش وجود دارد که با افشای نامه محرمانه اوباما به مقام معظم رهبری به عنوان عالی ترین مقام جمهوری اسلامی ایران پررنگ تر شد.

آمریکایی ها در عمل رویکرد خصمانه و تحریم های ظالمانه را علیه ملت ایران ادامه داده اند.آمریکایی ها در همین حال موضوع جنگ نفتی را از کانال مفت فروشی عربستان سعودی در بازارهای جهانی دنبال می کنند. جنگ نفتی در آینده نزدیک دامن طراحان آن را خواهد گرفت درحالی که ایران باتجربه در مواجه با جنگ های اقتصادی با اتکا به اقتصاد مقاومتی از این توطئه نیز عبور خواهد کرد.

 در میان تمام گمانه زنی ها و شایعات ، نظرسنجی هفته گذشته سی ان ان که پیروزی قاطع هیلاری کلینتون را در انتخابات الکترال2016 مسجل می کند، اشتهای دموکرات ها را برای گشایش در رابطه با تهران بیشتر تحریک کرده است . در همین چارچوب، رسانه های آمریکایی روز گذشته مدعی تفاهم هسته ای میان ایران و آمریکا شدند.

صبح امروز، سخنگوی وزارت امور خارجه ضمن تکذیب خبر آسوشیتدپرس تأکید کرد :« هیچگونه توافقی در هیچیک از موضوعات مورد مذاکره هنوز صورت نگرفته است .»

به گزارش سی ان ان، براساس نظرسنجی صورت گرفته ، برادر کوچک جرج بوش پسر در این نظر با کسب 23 درصد آرا با قاطعیت کریس کریستی فرماندار نیوجرسی را که تنها 13 درصد آرا را کسب کرد، بن کارسون پزشک را که 7 درصد آرا را بدست آورد، مایک هاکبی فرماندار سابق آرکانزاس و سناتور راند پل را که هردو شش درصد آرا را بدست آوردند، شکست داد و نامزد پیشتاز و اصلی جمهوریخواهان در انتخابات ریاست جمهوری شد. در این نظرسنجی سناتور مارکو روبیو و پل رایان از اعضای کنگره تنها پنج درصد آرا و سناتور تد کروز و اسکات والکر فرماندار ویسکانسین آرا کمتری را کسب کردند.

این در حالیست که در سوی مقابل هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه سابق آمریکا، برابر تمام نامزدهای احتمالی جمهوری خواهان آرای بیشتری را بدست آورد.در این نظرسنجی جپ بوش برابر کلینتون 41 درصد آرا را کسب کرد در حالی که آرا کلینتون 54 درصد شد.کریستی نیز با کسب 39 درصد برابر آرا 56 درصدی کلینتون شکست خورد.در این میان رایان نتیجه بهتری را برابر نامزد احتمالی دموکرات ها بدست آورد ولی وی هم با 41 درصد برابر آرای 56 درصدی کلینتون شکست خورد.

هرگونه واکنش احساسی و آرمان گرایی غیرعقلانی می تواند به ضرر منافع کلان کشور تمام شود.البته به شدت باید مراقب عناصر پیاده نظام کشورهای غربی هم بود. موضوع مذاکرات هسته ای و هرنوع تغییر روابط دیپلماتیک ، مساله ای است که تنها و تنها از سوی مقام معظم رهبری باید طراحی و تدوین گردد. دست چدنی زیر دست کش مخملی موضوعی نمی باشد که تهران از کنار آن بی تفاوت عبور کند. از طرف دیگر اقدامات خصمانه آمریکایی ها بر علیه ملت ایران اسلامی قابل فراموشی و گذشت نیست.

 منافع نظام جمهوری اسلامی ایران برخلاف مسائل سیاسی دیگرکشورها و تئوری های بین الملل جایی برای منفعت طلبی شخصی یا حزبی نمی گذارد. فرزندان انقلاب همه و همه اعضای یک خانواده هستند که هرگونه سود یا ضرر دامن گیر همه خواهد شد و این موضوع عرصه را برای هرگونه منفعت طلبی حزبی یا شخصی سد می کند.