بلای ترامپ برای اوکراین

نویسنده: الکساندر ویندمن Alexander Vindman

دیپلماسی ایرانی: داشتن یک استراتژی – نظریه پیروزی – برای پیروزی در جنگ ضروری است. در سال 2022، طرح اولیه روسیه برای تصرف کیف و سر بریدن رهبری اوکراین شکست خورد، و رویکرد فعلی آن برای سرکوب مقاومت اوکراین از طریق جنگ فرسایشی به همان اندازه بعید است که موفق شود. در همین حال، اوکراین به طرز ماهرانه‌ای تاکتیک‌های دفاعی را برای بیرون راندن نیروهای روسی از مناطق کیف و خارکف و همچنین بخش بزرگی از خرسون در سال 2022 به کار گرفت. اما حمله اوکراین در سال 2023 فاقد نیروها، منابع و تاکتیک‌های لازم برای کسب پیروزی قاطع تابستانی در میدان نبرد اوکراین در برابر روسیه بود. نیروهای روسیه در کورسک نیروهای اوکراینی را به عقب راندند و اجازه ندادند که کیف جشن پیروزی بگیرد.

تاکتیک ها استراتژی نیستند و جنگ تدافعی در بهترین حالت، مسیر تنبیهی کندی برای پیروزی علیه نیروهای متجاوز است. برای پایان دادن سریع به جنگ و با شرایط مطلوب برای کیف، اوکراین باید یک بار دیگر در سال 2025 حمله کند. پس از شکست حمله 2023، اوکراین باید با نشان دادن یک استراتژی نظامی واقع بینانه که شامل اهداف روشن، اقداماتی قاطع در حمایت از آن اهداف، و درک درستی از منابع است، حامیان غربی بی میل به پشتیبانی از خود را متقاعد کند که حمایت مادی خود را افزایش دهند. برای جلوگیری از دورنمای پیروزی نهایی روسیه که از طریق فرسایشی کردن جنگ به دنبال آن است، استراتژی اوکراین باید با هدف حفظ دفاع، تحمیل تلفات مداوم در میدان نبرد و گسترش کنترل سرزمینی حداقل در یک جهت باشد. اگر چنین کمپینی با موفقیت اجرا شود و به نتیجه مطلوب برسد، می تواند مسکو را به مذاکره تا پایان تابستان 2025 برای رسیدن به توافق آتش بس مجبور کند.

برای امکان‌پذیر شدن هر یک از این موارد، اوکراین به حمایت غرب نیاز دارد. توانایی و تمایل غرب برای کمک به اوکراین به نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در نوامبر بستگی داشت. اگر کامالا هریس معاون رئیس جمهوری دولت جو بایدن پیروز می شد، دولت او حداقل حمایت دولت بایدن از اوکراین را حفظ می کرد و با توجه به منافع حیاتی امنیت ملی ایالات متحده در شکست روسیه و جلوگیری از تجاوز بیشتر به اروپا پشتیبان اوکراین در این جنگ می ماند. در این سناریو، واشینگتن و ناتو که به طور فزاینده ای قدرتمندتر را می شدند، از حمله جدید اوکراین در سال 2025 حمایت می کردند. 

در دو سال و نیم گذشته، ایالات متحده سرمایه گذاری های قابل توجهی در بخش دفاعی انجام داده است. سرمایه گذاری های اروپا در این زمینه نیز افزایش یافته است: 23 کشور از 32 کشور عضو ناتو دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به هزینه های دفاعی اختصاص داده اند و این قاره تولید تسلیحات خود را گسترش داده است. 

با ارزیابی وضعیت جنگ در سه سال بعد، دولت هریس می‌توانست تشخیص دهد که حمایت کامل‌تر از تلاش نظامی اوکراین برای اعمال فشار بر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه و پایان دادن به درگیری ضروری است. برای تضمین این حمایت، کیف باید با منابعی که در حال حاضر در اختیار دارد، پیروزی‌های کوچک اما معنی‌داری را در نظر می گرفت و این یک مدرک روشن برای آن در یک استراتژی تهاجمی جدید به روسیه برای سال 2025 می شد.

اما چنین نشد. کاملا هریس از رقیب جمهوریخواه و پرهیاهوی خود، دونالد ترامپ شکست خورد و هر آنچه می توانست به سود اوکراین باشد در هاله ای از ابهام فرو رفت. نتیجه فعلی انتخابات امریکا نشان می دهد که وضعیت نه تنها برای اوکراین مطلوب نیست بلکه برای منافع ملی آن و حتی اروپا خطرناک است. 

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری امریکا و معاون وی، جی. ونس که پیش از این سناتور ایالت اوهایو بود، نظر دیگری نسبت به نوع تعامل اوکراین با جنگ روسیه دارند. آنها می خواهند بی توجه به منافع اوکراین کیف را وادار کنند تا زمین های اشغال شده توسط روسیه را واگذار کند و آتش بس با مسکو را بپذیرد. در این شرایط، شرکای باقی‌مانده کیف می‌توانند کمک کافی برای حفظ دفاعی کشور ارائه دهند و نیروهای روسیه را به دستاوردهای آهسته و تدریجی محدود کنند. 

در بدترین حالت، جدا شدن ایالات متحده از اوکراین و اروپا می تواند باعث شود که جنگ به یک درگیری گسترده‌تر تبدیل شود. کی‌یف و شرکای اروپایی‌اش باید از هم‌اکنون برای تقویت همکاری‌های امنیتی با کیف در صورت عقب‌نشینی ایالات متحده از هر گونه حمایت ضروری از اوکراین، برنامه‌ریزی کنند. اگرچه چشم انداز اوکراین برای موفقیت نظامی قاطع در هر سناریوی احتمالی که ترامپ دنبال می کند، کاهش می یابد، اما اقداماتی که بروکسل و کیف می توانند به کمک هم انجام دهند، می تواند سبب شود تا این ضربات احتمالی که از استراتژیک دولت ترامپ ناشی می شود، کاهش یابد.

منبع: فارن افرز / ترجمه: علی موسوی خلخالی

ادامه دارد...