با وجود حضور یهودی‌های بسیار در روسیه و اسرائیل
روس ها، اسرائیلی ها را به امریکا نزدیک‌تر از روسیه می‌دانند
نویسنده: پییر عقیقی
دیپلماسی ایرانی: اظهارات وزیر امور خارجه روسیه درباره یهودی بودن هیلتر در را به روی بحث و جدل گسترده میان مسکو و تل آویو باز کرد و تنها با اعلام نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل مبنی بر تماس تلفنی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و عذرخواهی او پایان یافت. با وجود اینکه کرملین خبر این عذرخواهی را تایید نکرد؛ اما بیانیه‌اش درباره این گفت وگو شامل عبارت‌هایی مانند «تبریک صمیمانه پوتین به بنت و ملت اسرائیل به مناسبت عید استقلال» و «ابراز اهتمام هر دو رهبر درباره ادامه توسعه روابط دوستانه دو کشور و حمایت از تماس‌های دو طرف» بود.
این امر چه معنایی دارد؟ این معنا را دارد که تبلیغات رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های عربی درباره اینکه «یهودی بودن رئیس جمهوری اوکراین او را در یک سنگر با اسرائیل قرار می‌دهد و در نتیجه روسیه در جنگی بزرگ علیه اسرائیل است»، سطح جدیدی از نفاق و دوریی است. دیگر اینکه نیاز به گفتن این مسئله نیست که مجموعه اطرافیان محدود پوتین در بردارنده اشخاصی حامل تابعیت روس و اسرائیل هستند که طبیعتا دین آنها یهودی است. از جمله این افراد رومن آبراموویچ است.
در ذهنیت شوروی و سپس روسیه کنونی، اسرائیلی‌ها به مسکو نسبت به واشنگتن نزدیک‌تر هستند. درست است که واشنگتن حمایت‌های بی‌سابقه‌ای از اسرائیل به ویژ در سازمان ملل و نیز در سطح مالی و نظامی انجام داده است و قدس را پایتخت ابدی اسرائیل می‌داند؛ اما آمریکایی‌ها در مرکز توجه بودن را دوست دارند و طبق این قاعده که «به من توجه کنید» رفتار می‌کنند، از این رو در ناخودآگاه ما آمریکا و اسرائیل یکی شده‌اند.
درمقابل ساختار جمعیتی اسرائیل در درجه اول از تبار افراد آمده از شوروی سابق اعم از روسیه و اوکراین تشکیل شده است. اتحاد جماهیر شوروی هیچ گاه برای محو موجودیت اسرائیل اقدامی انجام نداده و اساسا اتحاد جماهیر شوروی نخستین دولتی است که اسرائیل را در تاریخ 17 می 1948 به رسمیت شناخت.
صرف نظر از همکاری روسیه – اسرائیل در سوریه و مشخصا سکوت کرملین در قبال حملات اسرائیل علیه مواضع ایرانی‌ها و متحدانشان، تاکید بر استقلال اسرائیل در بیانیه اخیر کرملین در داخل روسیه امری شوکه کننده نیست بلکه امری طبیعی است. با این وجود ما در خاورمیانه باید لحظه‌ای درنگ کنیم و درباره اموری فراتر از محاصره ماریوپول و کارخانه «آزوفستال» و باورمان مبنی بر اینکه «پوتین درصدد شکست دادن امپریالیسم آمریکاست» تامل کنیم.
برای روسیه اسرائیل حضور دارد و به موجودیت خود ادامه خواهد داد و سایر مسائل قابل بحث و گفت وگو است. لاوروف خود توافق‌های عادی سازی کشورهای عربی – اسرائیلی را تایید و تلاش کرده است حکومت سوریه را به سمت اتخاذ این گام سوق دهد.
به باور روس‌ها که آمریکایی‌ها نیز با آنها هم عقیده هستند، تسریع در امضای توافق‌های عادی‌سازی به «سردردی فراتر از زمان» پایان می‌دهد. مسکو و نیز واشنگتن در هر صورت نمی‌خواهند بحران خاورمیانه ادامه پیدا کند؛ بر این اساس که موضوعات دیگری مانند قطب شمال، اقیانوس آرام، شرق آسیا، بالتیک، اقتصاد جهانی یا جنگ فضایی دیگر نمی‌توانند در انتظار یا بی‌توجهی قرار گیرند. جنگ روسیه علیه اوکراین ضرورت تمرکز روی این موضوعات را تسریع بخشیده است.
منبع: العربی الجدید / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11
نظر شما :