لحظات حمله موشکی ایران به عین الاسد از زبان شاهدان عینی

دیپلماسی ایرانی: : یک سال پیش، سربازان آمریکایی هدف حمله موشکی ایران قرار گرفتند و هنوز با پیامدهایش دست به گریبانند. یک سال از حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی عین الاسد در عراق  که در پاسخ به ترور ژنرال قاسم سلیمانی انجام شد، می گذرد. در این حمله هیچ نظامی کشته نشد اما در نهایت 110 بازمانده با آسیب مغزی شناسایی شدند. برخی از آنها به بستری طولانی مدت و درمان های فشرده نیاز داشتند. بیست و نه عضو به حدی آسیب دیدند که شایسته دریافت مدال قلب بنفش شناخته شدند. این حمله موجب خشم و درماندگی برخی از سربازان شد و برخی دیگر از بازماندگان هنوز هم در هراس آن شب حمله هستند. حمله ای که به نظر می رسد در غوغای ویروس کرونا و پرمناقشه ترین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به دست فراموشی سپرده شد.

سرهنگ جاناتان جردن (Johnathan Jordan)، افسر عملیات واحد نیروی هوایی حاضر در آن شب، می گوید که فکر نمی کند هیچ یک از افراد حاضر در شب حمله بدون رنج بردن از آسیب های روانشناختی یا عاطفی بتوانند این رخداد را فراموش کنند. 

تقریبا بلافاصله پس از ترور سلیمانی، نیروهای آمریکایی در سرتاسر خاورمیانه به حالت آماده باش درآمدند. ساموئل لواندر (Samuel Levan)، یکی از خدمه اسکادران هوانوردی عملیات ویژه، و مسئول ارزیابی نیاز به فرار سریع، می گوید: «حتی کارمندان غیرنظامی استخدام شده برای پخت غذا نیز تمایلی به حضور در سر کار نداشتند.» واحد لواندر بلافاصله شروع به ارزیابی این موضوع کرد که در صورت نیاز به فرار سریع، چه تعداد افراد در هواپیمای CV-22 جای می گیرند.

جردن و رئیسش استاکی کلمن (Staci Coleman)، طرحی تهیه کردند که طی آن نیمی از 160 هوانورد تحت نظارت آنها با هواپیمای ترابری C-130 و با هدایت تیم جردن خارج شوند و نیم دیگر با تیم کلمن بمانند. جردن می گوید که ما انتظار ویرانی کامل آن نقطه را داشتیم. در قسمت دیگری از پایگاه، شمار زیادی از نیروهای عملیات ویژه آماده شدند تا با سه هواپیما CV-22، هر کدام با 24 صندلی خارج شوند. تیم لواندر محاسبه کرده بود که آنها حتی می توانند شمار افراد بیشتری را جمع کنند و در نهایت با 194 نفر از کشور خارج شوند.

نوال یارنس(Noal Yarnes)، گروهبان ارشد نیروی هوایی، به خلبان های تحت نظارت خود گفته بود که با خود ماسک گاز همراه داشته باشند. او می دانست که موشک ها توانایی حمل سلاح شیمیایی را دارند. یکی دیگر از سربازان تصمیم گرفت ویدئویی ضبط کند تا در صورت رخداد هر اتفاق بدی برای آخرین بار با پسرش صحبت کند. برایان مودی (Bryan Moody)، عضو تیم کشیک نیروی هوایی، به همراه چند تن دیگر و با اطمینان از ایمن بودن پایگاه، با یک کامیون ضد مین مشغول گشت زنی بودند. سایر نیروها در برج های مراقبت، احتمال هرگونه حمله زمینی را بررسی می کردند و تقریبا باقی افراد در جای خود پناه گرفته بودند. هشدار پس از ساعت یک بامداد از بلندگوها به صدا درآمد و از افراد می خواست پناه بگیرند. اولین موشک در ساعت یک و 34 دقیقه بامداد در فاصله صد یاردی از ماشین مودی منفجر و بقایای آن روی کاپوت ریخت. جانسون به عنوان فرمانده یکی از واحدهای هوایی به همراه سربازان در پناهگاهی بالای زمین جمع شده بودند. این پناهگاه با کیسه های شنی و بتنی پوشانده شده بود. او هیچ خاطره ای از سه انفجار اول ندارد. او می گوید که انفجار سوم برای مدت کوتاهی او و دیگر سربازان را در پناهگاه بیهوش کرده بود. انفجاری تقریبا در هفتاد یاردی پناهگاه. انفجار چهارم در فاصله 300 یاردی بود و 40 ثانیه بعد موشک های پنجم و ششم پرتاب شدند، یکی با فاصله 120 یاردی و دیگر 60 فوتی. در نقاط دیگری از پایگاه احتمال آتش سوزی وجود داشت. در درنگی از پرتاب موشک ها، مودی و دستیارش داونپورت فرصت داشتند تا به مکان امن تری بروند. آنها با اتومبیل، خود را به نقطه ای مشرف به یک فرودگاه خالی رساندند. چراغ ها را خاموش کردند و منتظر ماندند. یک موشک در فاصله 150 فوتی آنها مفجر شد.  در فاصله بین حملات، تیم مودی برای بررسی و کمک به پایگاه ها رفتند. دو سرباز گرفتار در برج نگهبانی به دلیل شدت شعله های آتش ناشی از انفجار موشک قادر به پایین آمدن نبودند.

پس از پایان حملات برای چندین ساعت تقریبا هیچ حرکتی در پایگاه وجود نداشت. لواندر می گوید که CV-22 در اوایل صبح بر فراز پایگاه پرواز کرد اما تقریبا هیچ یک از افراد سنگرهای خود را ترک نکرده بودند. او و چند تن از هم تیمی هایش بعدها به خاطر تلاش هایشان نشان های متمایز پرواز را دریافت کردند. سربازان حتی پس از اعلام وضعیت سفید در ترک پناهگاه ها تردید داشتند. برخی گریه می کردند، برخی با خود حرف می زند و برخی هم استفراغ می کردند. جانسون به عنوان پزشک پرواز پرسید که آیا کسی به مراقبت پزشکی احتیاج دارد؟ هیچ کس پاسخی نداد. همین باعث شد که گزارش ابتدایی صدمات پنتاگون که بعدا توسط ترامپ اعلام شد، صفر گزارش شود. جانسون می گوید: تقریبا همه افراد علایم آسیب مغزی داشتند اما آن علایم در مقایسه با آنچه ما تمام شب گذراندیم ناچیز بود. 

سپس سربازان مورد آزمایش قرار گرفتند. بیمارانی با علایم برجسته از عراق خارج شدند. جانسون دچار آسیب مغزی شد و هفته ها در آلمان تحت درمان های فیزیوتراپی، گفتار درمانی، کاردرمانی، حرکات چشمی و مراقبت های روانی قرار گرفت. 

داونپورت و مودی گفتند که هیچ صدمه ای ندیدند و از سرعت خروج نیروهای آمریکا تعجب کرده بودند. داونپورت پیرامون اینکه برخی از افراد حتی نمی دانند که چنین اتفاقی افتاده ابراز ناامیدی کرد.

منبع: واشنگتن پست / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11