ترامپ فریاد می زند بدون این که چماق داشته باشد
امپراتوری بدون جذبه آمریکا در برابر برنامه امپراتوری سازی ایران
نویسنده: رفیق خوری
دیپلماسی ایرانی: خطر حملات به تاسیسات نفت عربستان در این است که در این حملات، حاکمیت یک کشور و ثبات منطقه و تعهد ایالات متحده آمریکا به حفظ امنیت منابع انرژی جهان را هدف گرفت و ضعف فناوری، مانع شناسایی پهپادها و موشک های کروز شد.
چه چیز موجب می شود دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در پاسخ دادن به این چالش طلبی مردد باشد؟ آیا برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل و محاسبات انتخاباتی عامل این دودلی است یا این باور راهبردی در آمریکا شکل گرفته است که این کشور باید چتر امنیتی خود را از منطقه خلیج (فارس) و نفت آن بردارد؟
دونالد ترامپ با خروج از توافق هسته ای برجام با ایران، سیاست «فشار حداکثری» را در پیش گرفت تا ایران را به مذاکره مجبور کند بدون آن که گزینه دیگری داشته باشد. رهبر ایران نیز مذاکره با آمریکا را در هر سطحی رد کرد. این مسئله نشان می دهد هر طرف به دنبال تعیین قواعد بازی است و در عین حال تمایل به جنگ تمام عیار را نیز رد می کند.
ایران هرگونه حمله به خود را به معنای آغاز جنگ تمام عیار می داند و آمریکا برای آن که جنگ روی ندهد از پاسخ دادن به حملات ایران خودداری می کند، هرچند پاسخ ندادن هم دردسرهای دیگری برای امریکا و متحدانش ایجاد خواهد کرد.
ایران زیر فشار تحریم ها، عواملش را به سوی تنش آفرینی سوق می دهد تا خودش با جنگ تمام عیار مواجه نشود.
آمریکا بدون شک بزرگترین قدرت جهان است ولی امپراتوری خود را بدون آن که جذبه امپراتوری داشته باشد اداره می کند. آمریکا می خواهد بر جهان حکومت و آن را شبیه خود کند بدون آن که یک امپراتوری به نظر برسد.
بزرگترین چالش کنونی آمریکا مقابله با طرح ایران برای تشکیل یک امپراتوری است.
جورج بوش با سرنگون کردن حکومت طالبان و رژیم صدام حسین، ناخواسته دو هدیه به ایران داد و ترامپ هم به نظر می رسد هدیه ای آسمانی برای ایران و روسیه و چین است.
ترامپ برعکس روزولت که با صدای ملایم حرف می زد و چماقی بزرگ در دست داشت، داد و فریاد راه می اندازد بدون آن که هیچ چماقی در دست داشته باشد. سیاست ترامپ در برابر ایران یا به تنش آفرینی غیرعاقلانه یا به عقب نشینی تحقیرآمیز منجر خواهد شد. سیاست ترامپ همچنین موجب شد روسیه فرصت تبدیل شدن مجدد به ابرقدرت را پیدا کند. جنگ تجاری ترامپ با چین نیز موجب شد که پکن گام هایش را برای تبدیل شدن به ابرقدرتی در سطح جهانی شتاب ببخشد.
ایران همواره روی عامل زمان شرط بندی کرده و تناقض اینجاست که ترامپ عجول هم، اکنون به عامل زمان دل بسته است و هیچ کس نمی داند ترامپ در این بازی پیچیده با بازیگران متعدد، به نفع چه کسی بازی می کند!
منبع: ایندیپندنت عربی / تحریریه دیپلماسی ایرانی
نظر شما :