عربستانی ها خودشان خرس را پای کندو آوردند

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هشتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا هفدهمین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

از مقام مهم سابق امریکایی که در اداره های متعددی در زمینه های مبارزه با تروریسم و منابع تامین کننده آن کار می کرده است، پرسیدم: آیا قطر الآن در وضعیت سختی به سر می برد؟ گفت: «ابدا قطر در وضعیت سختی نیست. این کشور می تواند ایستادگی کند و نترسیده است. البته در ابتدا از یک سری امور اقتصادی و توسعه ای آسیب دید اما فورا به امورش رسیدگی کرد و حالا کاملا آماده به مقاومت خود ادامه می دهد. کشور کوچکی است و از لحاظ تعداد جمعیت، مردم کمی دارد، حتی تعداد کارگرانی که در آن کار می کنند کم است، اما طوری رفتار می کند انگار که کشور خیلی بزرگی است.»

بعد در ادامه افزود: «عربستان بر این مساله تکیه کرده بود یا بهتر است بگویم قمار کرده بود که می تواند ملت قطر را به تحرک وادارد و خود و این کشور را از حکومت تمیم بن حمد بن خلیفه، امیر آن خلاص کند و قدرت و حکومت را به دیگران واگذار کند. طبیعتا چنین اتفاقی نیفتاد و به دلایل مختلفی هم اتفاق نخواهد افتاد. از جمله این که قطر مثل امارات متحده عربی و عربستان سعودی تلاش می کند با تروریسم و منابع تامین کننده مالی و تسلیحاتی آن مبارزه کند و جلوی آن را بگیرد. با وجود این که می دانیم کارهایی را عملیاتی کردند که در پی آن رهبرانی از «حماس» و «طالبان» و «القاعده» سر در آوردند. البته در این میان مشکلی برای عربستان و امارات و همچنین کشورهای دیگر وجود دارد و آن هم اخوان المسلمین است. کشورهای متعدد عربی تصمیم هایی گرفتند و بعضی از آنها را اخراج یا از کشورشان دور کردند. شاید کارهایشان «نشتی هایی» داشته باشد و برای درز گرفتن این «نشتی ها» زمان بخواهند. اما مثلا شیخ القرضاوی که مصری الاصل است بیش از 94 سال سن دارد. مقامات قطر با او چه کنند؟ بیرونش کنند؟ مشکل عربستانی ها و متحدانشان این است که خودشان خرس را دم کندوی زنبور آوردند، یعنی خودشان باعث شدند که ترکیه و نیروهای نظامی اش پایشان به خلیج فارس باز شود. شاید ایران اسلامی به دلیل این که کشوری شیعی است نتواند روزی نفوذی تمام عیار در میان کشورهای عربی که همگی اهل تسنن هستند، داشته باشد، با وجود تحریکات و تحرکاتی که انجام می دهد و جنگی که در یمن در جریان است. اما ترکیه کشوری مسلمان از اهل تسنن است، کشوری است که در آن «اخوان المسلمین» در قدرت هستند. همچنین توانسته است بسیاری از شهروندان کشورهای عربی حوزه خلیج فارس را به سوی خود جلب کند. عربستانی ها و اماراتی ها و دیگر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس چگونه می توانند با این مساله برخورد کنند؟» 

بعد از این موضوع خارج شد و پرسید: «ترامپ بیت المقدس را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخته است. و الآن هم سرگرم انتقال سفارت امریکا از تل آویو به این شهر است، در حالی که از ابتدای تاسیس اسرائیل تل آویو پایتخت اسرائیلی ها بوده است. بعد از آن چه چیزی برای فلسطینی ها باقی خواهد گذاشت؟»

نظر دادم: «فکر می کنم که خودت می دانی جهان اسلام، همه اش، عربی و غیر عربی، بیت المقدس را ابدا فراموش نمی کند. شاید بعضی از کشورها و ملت ها فلسطین و ملت فلسطین را فراموش کنند اما این که بیت المقدس را فراموش کنند، غیرممکن است. هر راه حلی که در آن چیزی از عدالت نسبت به بیت المقدس وجود نداشته باشد به هیچ وجه پیش نخواهد رفت.»
جواب داد: «با تو موافقم اما هیچ کس نمی داند در آینده چه پیش خواهد آمد.»

ادامه دارد...