خروج آمریکا از برجام تأثیر منفی بر تیم ملی دارد؟
یک موضوع حاشیه ای دیگر ذهن بازیکنان ایران برای حضور در جام جهانی را مشغول کرده است: کفش های «نایکی»! شاید آخرین دغدغه کی روش و شاگردانش باید رسیدگی به امور کفش باشد ولی خروج آمریکا از «برجام» حالا تأثیر عجیب و غریبی هم روی کفش های بازیکنان ایرانی در جام جهانی خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، روزنامه شرق نوشت: «تیم ملی ایران این روزها علاوه بر بر هم خوردن یکی، دو بازی تدارکاتی اش تلاش زیادی می کند تا حضوری موفق در جام جهانی پیش رو داشته باشد. ملی پوشان ایران که با کارلوس کی روش پرتغالی، اولین بار به صورت متوالی مسافر جام جهانی شده اند، دلخوش به فلسفه کاری سرمربی پرتغالی هستند تا مگر طلسم شکسته شود و سرانجام در پنجمین حضور «یوزها» در جام جهانی، این تیم از مرحله گروهی صعود کند. البته با نگاهی به رقبای ایران در گروه دوم بازی های جام جهانی، این کار شبیه به «مأموریت غیر ممکن» است ولی از زمانی که کی روش روحیه جنگندگی را به بازیکنان تیم ملی منتقل کرده، دیگر نمی شود از غیر ممکن صحبت کرد.
با این حال فارغ از این موارد، یک موضوع حاشیه ای دیگر ذهن بازیکنان ایران برای حضور در جام جهانی را مشغول کرده است: کفش های «نایکی»! شاید آخرین دغدغه کی روش و شاگردانش باید رسیدگی به امور کفش باشد ولی خروج آمریکا از «برجام» حالا تأثیر عجیب و غریبی هم روی کفش های بازیکنان ایرانی در جام جهانی خواهد داشت. ماجرا از این قرار است که خبرگزاری «رویترز» به نقل از مسئولان کمپانی «نایکی» اعلام کرده هیچ یک از بازیکنان ایران به دلیل اعمال تحریم های جدید آمریکا نمی توانند کفش های تولیدی این کمپانی را در جام جهانی بپوشند. این بیانیه در شرایطی صادر شده که نایکی کفش های بیش از ۶۰ درصد بازیکنان حاضر در جام جهانی را تولید کرده و برای عده ای هم به صورت کاملا انحصاری کفش طراحی کرده است. از آنجا که این کمپانی آمریکایی جدالی سخت با «آدیداس»، دیگر کمپانی سرشناس تولید البسه ورزشی در دنیا دارد، با این موضوع دست به ریسک زده چون عملا دیگر روی ایرانی ها برای تبلیغ برندش نمی تواند حسابی باز کند.
نایکی محبوب بازیکنان ایرانی
در نگاه اول شاید به نظر برسد این موضوع هیچ تأثیری نخواهد داشت ولی باید عنوان کرد که کفش های این کمپانی آمریکایی محبوبیت خاصی بین بازیکنان ایرانی دارد؛ در میان ۲۴ نفر دعوت شده به اردوی فعلی تیم ملی ایران که به نظر می رسد از بین آنها با یکی، دو تغییر ۲۳ نفر نهایی جام جهانی مشخص شود، نزدیک به ۶۰ درصد بازیکنان از کفش های نایکی استفاده می کنند: ۱۳ نفر از جمع ۲۴ بازیکن حاضر در اردوی تیم ملی کفش های نایکی می پوشند و ۱۱ نفر دیگر از کفش های آدیداس استفاده می کنند. به این مورد باید کارلوس کی روش را هم اضافه کرد که از زمان ورودش به ایران هر زمان که نیاز شده از استوک های فوتبالش استفاده کند، از برند نایکی استفاده کرده است. حالا سؤال اصلی این است که اگر قرار باشد نایکی، ایرانی ها را تحریم کند، آیا ضرر و زیانی متوجه بازیکنان ایران می شود؟
آدیداس اسپانسر لباس
اسپانسر تولیدکننده لباس ایران در جام جهانی کمپانی آلمانی آدیداس است ولی این کمپانی فقط لباس های ورزشی را تولید می کند و بازیکنان ایران هم همگی موظف هستند هر جا که با لباس ورزشی می روند، از تولیدات این کمپانی استفاده کنند. با این حال موضوع کفش و دستکش (برای دروازه بان ها) موضوعی شخصی است. به عبارت دیگر بازیکنان مختار هستند هر کفشی با هر برندی که دوست دارند را فارغ از برند تولیدکننده لباس هایشان به پا کنند. به همین خاطر است که سه کمپانی نایکی، آدیداس و پوما، تلاش زیادی می کنند تا بازیکنان بیشتری را تشویق به پوشیدن کفش هایشان کنند. در تیم ملی ایران فعلا اشکان دژاگه، مهدی طارمی، مسعود شجاعی، سردار آزمون، رامین رضاییان، مهرداد محمدی، سعید عزت اللهی، کریم انصاری فرد، وحید امیری، علی قلی زاده، مهدی ترابی، امیر عابدزاده و سامان قدوس از کفش های کمپانی نایکی استفاده می کنند. خبر بد برای این بازیکنان این است که باید کفش هایشان را برای جام جهانی عوض کنند چون طبق آن چه نایکی گفته، آنها نمی توانند دیگر این کفش ها را به پا کنند اما باید به نکته مهم تری اشاره کرد؛ این که آیا کسی از بازیکنان ایران به طور رسمی با این کمپانی قرارداد دارد؟ به عنوان مثال علیرضا بیرانوند دروازه بان تیم ملی ایران با کمپانی «آل اشپرت» قرارداد رسمی دارد و در بازی های مختلف موظف است حتما دستکش های این کمپانی را بپوشد. اگر چنین نکند، طبیعتا باید جریمه ای سنگین بپردازد.
درباره نایکی داستان کمی متفاوت است؛ ماجرا از این قرار است که این کمپانی نمایندگی انحصاری در ایران ندارد و طبیعتا نمی تواند با بازیکنانی که در لیگ ایران بازی می کنند، قرارداد رسمی داشته باشد؛ مگر این که به صورت واسطه با چندین چهره سرشناس به توافق رسیده باشد. بالطبع وقتی پای واسطه در میان باشد، بر هم زدن قرارداد کار چندان دشواری نخواهد بود. البته در میان ۱۳ بازیکنی که عنوان شد، باید چند نفر را کاملا مستثنا کرد؛ از جمله اشکان دژاگه، مسعود شجاعی و شاید کریم انصاری فرد. دو نفر اول به نظر می رسد به واسطه حضور طولانی مدت خود در لیگ های مختلف اروپایی قرارداد حرفه ای تری با نایکی داشته باشند؛ به ویژه این که هم اشکان و هم مسعود در جام جهانی برزیل با کفش های نایکی به میدان رفتند. حالا طبیعتا اگر قرار باشد این کمپانی برای این بازیکنان در جام جهانی پیش رو کفشی تأمین نکند، در نتیجه باید هزینه فسخ قراردادش را با این بازیکنان بپردازد. معنی ساده تر آن این است که به این بازیکنان باید پولی به عنوان خسارت بدهد. این موضوع می تواند درباره دیگر بازیکنانی که نایکی می پوشند و خارج از فوتبال ایران بازی می کنند نیز صادق باشد. برای فهمیدن این که منظور نایکی از بازیکنان ایران، آنهایی هستند که قرارداد حرفه ای ندارند و کفش های این کمپانی را می پوشند یا شامل همه بازیکنان می شود، باید تا یکی، دو هفته دیگر منتظر ماند؛ در واقع تا شروع اولین بازی ایران در جام جهانی.
تکلیف بقیه بازیکنان چه می شود؟
اگر فرض بر این باشد که منظور کمپانی نایکی «همه» بازیکنان ایرانی، چه آنها که با این برند قرارداد دارند و چه ندارند، باشد تکلیف مشخص است؛ آنهایی که قرارداد دارند، هزینه فسخ قرارداد را می گیرند و بقیه نیز مجبور هستند از کفش های دیگر برندها استفاده کنند. از آنجا که همین حالا هم کفش های کمپانی آدیداس سطح کیفی بسیار بالایی دارند، طبیعی است بیشتر بازیکنان ایران به سمت پوشیدن کفش های این کمپانی آلمانی بروند. هر چند در این بین، چند نفر از بازیکنان نیز ممکن است با برند دیگری به توافق برسند و مثلا پوما، نیوبلنس یا هر برند دیگری را انتخاب کنند.
پول بگیرید، کفش بپوشید
موضوع درباره ایران و کلا تیم های نه چندان قدرتمند ملی در سطح جهانی، روی دیگری هم دارد. در این گونه تیم ها، چون تعداد لژیونرهای سرشناس کم است، معمولا قرارداد حرفه ای به عنوان اسپانسر شخصی خیلی کم منعقد می شود. در نتیجه در تورنمنت های مهم و بزرگ مثل جام جهانی، برندهای مختلف تولیدکننده کفش، باب مذاکره را با مسئولان تیم باز می کنند؛ به این معنی که به آنها پیشنهاد می دهند کفش های مد نظر را بپوشند و در قبالش مبلغی را دریافت کنند. این اتفاق برای تیم ملی ایران در جام جهانی قبلی رخ داد. به جز اشکان دژاگه، مسعود شجاعی و مهرداد پولادی که با کمپانی نایکی قرارداد داشتند، بقیه بازیکنان با گرفتن مبلغی قابل قبول از آدیداس، همگی یکی از محصولات این کمپانی را پا کردند و تا آخرین بازی شان در جام جهانی نیز با همان مدل ها به میدان رفتند. بدیهی است امسال هم با اتفاق رخ داده، دوباره این سناریو تکرار شود و احتمالا بیش از نیمی از بازیکنان ایران دوباره با بستن قرارداد مقطعی با یکی، دو برند، کفش های مد نظر آن کمپانی ها را پا کنند.
نظر شما :