کمترین میزان درک مقامات امریکایی از ایران

نویسنده: امیر دبیری مهر، پژوهشگر و استادیار علوم سیاسی

دیپلماسی ایرانی: موضع گیری اخیر رئیس جمهوری و وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا درباره برخی اعتراض های خیابانی در تهران برای چندمین بار نشان داد میزان درک و فهم و شناخت دستگاه سیاسی امریکا از ایران از کمترین حد ممکن نیز کمتر است و سیاست مداران امریکایی با چنین درک نازلی از ایران همچنان در تصمیم گیری در قبال جمهوری اسلامی ایران ناکام خواهند ماند و صرفا هزینه های هنگفت مالی و اعتباری را بر ملت خود تحمیل کرده و وجهه کشورشان را نزد ایرانیان و دیگر ملتهای جهان مخدوش خواهند کرد.

برای روشن شدن بحث ذکر خاطره ای را مناسب می دانم.

چند سال قبل در سال 2012 برای سفری مطالعاتی و پژوهشی در مکزیک بودم، کشور همسایه و جنوب امریکا. در قطاری بین شهری با جوانی امریکایی که همسری مکزیکی داشت هم صحبت شدم در میان صحبت هایمان از سختی سفر 16 ساعته هوایی به مکزیک سخن گفتم و این شهروند امریکایی که پیشتر سفری به دوبی  داشت از این مساله تعجب کرد و از علت طولانی شدن سفر پرسید؟ به او و همسرش گفتم دولت شما یعنی دولت امریکا اجازه نمی دهد که شهروندان ایرانی که ویزای امریکا ندارند حتی برای سفر از آسمان  کشور شما عبور کنند و به همین خاطر ما ایرانیان برای سفر به مکزیک مجبور هستیم سفری طولانی از عرض قاره افریقا و اقیانوس اطلس داشته و با توقفی در برزیل و پاناما به مکزیک بیاییم. جوان امریکایی واقعا ادعای من را باور نمی کرد و بعد از توضیحات بیشتر بلند شد و گفت من از طرف دولت و ملت امریکا بابت این تصمیم ابلهانه و احمقانه "The stupid decision" واشنگتن از شما عذرخواهی می کنم. این جوان امریکایی تظاهر نمی کرد بلکه واقعا از رفتار دولت متبوعش بی خبر بود و احساس شرم می کرد.

واقعیت این است که مردم ایران با هر گرایش و سلیقه و تمایلی که به مسایل سیاسی و جهانی دارند به خوبی می دانند که دولت امریکا و سیاست های مزورانه این کشور از سالها پیش از انقلاب اسلامی و بطور خاص از سال 1332 یا 1953 میلادی به بعد بطور مشخص و معین منافع ملی ایران را هدف قرار داده  و تضاد سیاسی  با دولتها تنها پوششی برای اجرای این سیاست های بی شرمانه بوده است.

سیاست مداران امریکایی به خوبی می دانند و در مقابل مردم امریکا اصلا نمی دانند که بیشترین  ضرر ناشی از سیاست های خصمانه امریکا علیه ایران از جمله تحریمها، دسیسه ها، ایجاد ائتلاف های منطقه ای، محدودیتهای مالی و سفری و... در ابتدا متوجه فرد فرد مردم ایران است و این سیاست ها درواقع سیاستهای ضد ایرانی است سپس  ضد اسلامی و ضد انقلابی و ضد جمهوری اسلامی. اگر مقامات امریکایی کمترین صداقت و شهامتی داشتند می توانستند در 40 سال گذشته دست کم از ضربه زدن به منافع ملی ایران و ایرانی ها دست بر می  داشتند و اگر بخاطر تضاد منافع با نظام جمهوری اسلامی در مواضع مختلف  امکان همراهی با ایران و ایرانیان را نداشتند حداقل این بود که از پایمال کردن حقوق و منافع اولیه ایرانیان  به این آشکاری در جهان پرهیز می کردند.

حال امریکا با چنین کارنامه سیاهی -  که ندیدن آن و انکار آن جز تجاهل هیچ معنایی ندارد - علیه مردم ایران و البته جمهوری اسلامی که نظام برامده از آرای همین مردم است با شکل گیری چند تجمع اعتراضی و البته حواشی ناموجه آن که مساله ای داخلی است ژست دلسوزی و همراهی با معترضین به خود می گیرد و  ترامپ که در تعطیلات سال نو بسر می برد با معترضان همدلی می کند که واقعا شرم آور است. خوب است مقامات امریکایی بدانند اصل اعتراض ها که واقعی است و در جامعه ایرانی وجود دارد متوجه بیکاری و گرانی و فساد و آسیب های اجتماعی و برخی سوء مدیریت هاست که از قضا رد پای سیاست های خصمانه امریکا در انها دیده می شود و واشنگتن خود از متهمان اصلی وجود این مشکلات است.

نکته جالب ین است که  معترضین به گرانی و تورم و بیکاری و فساد در شبکه بانکی و.... که از درون ملت هستند و حق اعترض دارند و حرجی برآنها نیست که هیچ، حتی آن چند نفر اغتشاش گر مخرب و مزاحم که دلشان با اصل نظام صاف نیست  نیز حرفهای ترامپ و تیلرسون و نیکی هیلی را باور نمی کنند و انها را بزرگترین دشمنان سرزمین و مردم ایران می دانند. از این رو این دست موضع گیریها جز بازنمایی و تکرار وقاحت سیاسی از نوع امریکایی آن چیز دیگری نیست.

در انتها ذکر دو نکته ضروری است:

اول اینکه بر عهده دیپلماسی عمومی و رسانه های ایرانی است که ذهن مردم جهان بویژه مردم امریکا را در قبال این سیاست های مزورانه مقامات امریکایی علیه ایران روشن و آگاه کرده و حتی در مرتبه ای بالاتر بشورانند تا جریان اصلی رسانه ای وابسته به امریکا اجازه نیابد واقعیات را وارونه بازنمایی کند.

دوم اینکه موضع گیری مقامات امریکایی در حمایت از معترضین در واقع نوعی سیاه بازی برای گمراه کردن اذهان برای پنهان سازی نقش برخی سناریوهای امنیتی علیه ایران در ادامه سیاست های بدخواهانه علیه ایران  است که در جای دیگری نیازمند تحلیل و بررسی دقیق تر است  که انشالله در چند روز آینده تقدیم خوانندگان گرامی خواهد شد.

انتشار اولیه: جمعه 15 دی 1396 / انتشار مجدد: شنبه 30 دی 1396