یک موفقیت فاجعه آمیز دیگر برای واشنگتن؟

 دویل مک مانس

دیپلماسی ایرانی: هفتۀ گذشته، نیروهای تحت حمایت ایالات متحده در سوریه، دعش را از رقه، مرکز خلافت آنها، بیرون راندند. این پیروزی بزرگ، پس از سه سال جنگ علیه داعش که علیه کشورهای غربی دهشت افکنی به راه انداخته بود، حاصل شد. اما جشن قابل توجهی برای این پیروزی گرفته نشد. ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، هیچ گونه اعلام رسمی در خصوص موفقیت به دست آمده، انجام نداد. خبری از بنرها با عنوان درشت "پیروز شدیم" نبود.

بخشی از این عدم توجه ویژه، آن بود که مبارزه علیه داعش در حال حاضر مرکز اصلی توجه نیست. دولت ترامپ در حال حاضر اعلام جنگی وسیع در خاورمیانه، این بار علیه ایران، کرده است.

ترامپ درروز 13 اکتبر اظهار داشت: "حکومت ایران، دولت پیشگام حامی تروریسم در جهان است. هرچه ما تهدید را بیش تر نادیده بگیریم، خطرناک تر می شود." وی همچنین اظهار داشت که ایالات متحده تلاش خود را اعم از سیاسی، اقتصادی و نظامی برای جلوگیری از گسترش نفوذ ایران در خاورمیانه به کار خواهد بست.

اما مشکل اینجاست: دولت ترامپ در واقع نمی داند چگونه باید این کار را انجام دهد. یا اگر هم می داند، به هیچ کس نگفته است.

اگر چه کاخ سفید در ماه جاری "استراتژی جدید ایران" را منتشر کرد، این سند چهار صفحه ای بیشتر شامل فهرست بلندبالایی از شکایات علیه تهران بود و هیچ توضیح واضحی درباره پیامدهای سوء رفتار آن وجود نداشت.

در حال حاضر در سوریه، ایران در حال پیشبرد قدرت خود است. دولت بشار اسد در دمشق به شدت به ایران برای کمک نظامی و اقتصادی وابسته است. و مقامات ایالات متحده به ایران اتهام زده و معتقدند بیشتر نیروهای جنگ داخلی در سمت موافق اسد، نیروهای شبه نظامی تحت رهبری ایران هستند، نه ارتش سوریه.

بدتر از همه، اسد و متحدان ایرانی او ظاهرا در حال پیروزی هستند. ایران به تدریج کنترل بسیاری ازمناطق غربی را به دست گرفته و به سمت شرق سوریه نیز در حال پیشروی است. هفته گذشته، نیروهای دولتی حمایت شده از سوی ایران، به "میادین"، یکی از شهرهای جنوب شرقی رقه، که شورشیان حمایت شده از سوی آمریکا امیدوار به گرفتن آن بودند، نقل مکان کردند. این منطقه به دو دلیل مهم است: نقطه عبور از مرز عراق است و در نزدیکی میدان نفتی و گاز واقع است.

در این راستا، دولت ترامپ با یک معضل مواجه است: آیا باید به آموزش، ارسال سلاح و پشتیبانی هوایی شورشیان سوریه که رقه را در دست گرفتند، ادامه دهد؟ در این صورت خطر رویارویی با نیروهای دولتی که نه تنها دوست ایران، بلکه روسیه نیز هستند، بالا می رود.

همچنین باید در خصوص نگه داشتن صدها مشاور جنگی آمریکایی در داخل سوریه نیز تصمیم بگیرد. بیرون کشیدن آنها به معنی عقب نشینی از کمک به نیروهای تحت سازماندهی و آموزش ایالات متحده بوده و این امر ایالات متحده را از داشتن ابزاری برای کمک به جلوگیری از نفوذ رژیم اسد و متحدان ایرانی آن به منطقه ای که اکنون شورشیان در دست دارند، محروم خواهد کرد.

فردریش هوف، یکی از مقامات پیشین وزارت امور خارجه گفت: "اگر آمریکا تصمیم جدی مبنی بر فشار آوردن به ایران دارد، نباید دخالت خود را قطع کند. در غیر این صورت، رژیم اسد، و مردمی که خلاء قدرت لازم را برای رشد و نمو داعش ایجاد کرده اند، بازگشته و آمریکا تنها نظاره گر خواهد بود."

اما مشاوران آمریکایی برای کمک به شورشیان سوری در جنگ علیه داعش مستقر شده بودند و نه کمک در جنگ داخلی علیه رژیم اسد.

جفری، در موسسه واشنگتن برای سیاست خاورمیانه، پیشنهاد دیگری ارائه داد: اتحاد قوی تر ایالات متحده با ترکیه، عربستان سعودی، اسرائیل و سایر قدرت های منطقه ای برای تقویت شورشیان سوریه و بیرون راندن ایران.

همانند گذشته، سوریه تنها گزینه های ناخوشایندی برای آمریکا دارد. ایالات متحده می تواند نیروهای خود را در این کشور حفظ کرده و خطر درگیر شدن آنها در جنگ داخلی را به جان بخرد، یا اینکه آنها را بیرون کشیده و علیرغم وعده ترامپ مبنی بر رفع این مشکل، به افزایش نفوذ ایران کمک کند.

دولت ترامپ هنوز تصمیم خود را نگرفته است و این پیشروی بدون برنامه مشخص، شاید بدترین گزینه ممکن باشد.

از همه اینها گذشته، دقیقا همین امر در عراق، و پس از یک موفقیت نظامی اولیه، اتفاق افتاده و منجر به باز پس گیری بغداد در سال 2003 شد. مقامات نظامی برای توضیح این نتایج، اصطلاح "موفقیت فاجعه آمیز" را به کار می برند.

منبع : لس آنجلس تایمز / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33