تل آویو از روی ترس دست به کار شد

نویسنده: آوی ایساخاروف

دیپلماسی ایرانی: مسکو چگونه به اتهام حمله اسرائیل به تاسیسیاتی در شمال غرب روسیه واکنش نشان خواهد داد؟ براساس گفته اسرائیلی ها در این تاسیسات سلاح های شیمیایی و انبار موشک های بشار اسد قرار داشت. تحلیلگران در مورد واکنش های احتمالی روسیه درباره حمله به پایگاه ماسایف نزدیک حماه که اوایل صبح پنج شنبه رخ داد بحث می کنند. بسیاری بر این عقیده اند که روسیه نمی تواند این حمله را نادیده بگیرد چرا که این حمله در حدود 70 کیلومتری پایگاه نیروی هوایی همیمیم در سوریه رخ داده است. با این وجود به نظر می رسد که روسیه دلایلی برای چشم پوشی از این حمله دارد همانطور که در گذشته این کار را انجام داده است.

روس ها قطعا علاقه دارند که کنترل خود را بر اسد حفظ کرده و از پیروزی او در برابر نیروهای مخالف اطمینان حاصل کنند. به این دلیل، روس ها حتی حاضرند حملات شیمیایی به غیرنظامیان را نادیده بگیرند. همچنین برای روسیه نشان دادن برتری اش در این مناطق بسیار مهم است. حملاتی که به اسرائیل نسبت داده می شود به چالش کشیدن مناطقی است که در کنترل روسیه است. با این حال روس ها درک کرده اند که آوردن سلاح های غیرمتعارف به منطقه یا سلاح هایی که اسرائیل آن را تغییردهنده جریان بازی درنظر می گیرد، می تواند نتیجه ای متفاوت از آنچه مسکو در سوریه به دنبال آن است، داشته باشد.

به جای ثبات، چنانچه روس ها اجازه رویارویی اسرائیل با سوری ها و ایرانی ها را بدهند آن گاه عناصر بی ثبات کننده ای را در منطقه خواهند دید. دلیل احتمالی دیگری که روسیه ترجیح می دهد حملات اسرائیل را نادیده بگیرد به گزارش سازمان ملل متحد برمی گردد. محققان جنایات جنگی سازمان ملل گفته اند که شواهدی مبنی بر دست داشتن نیروهای دولتی اسد در حملات شیمیایی خان شیخون در ماه آوریل به دست آورده اند و طی ماه مارس تا پایان ماه جولای هفت حمله مشابه انجام شده است.

این حملات درحالی صورت گرفته که حکومت اسد در سپتامبر 2013 در برابر مسکو متعهد شد که تمام ذخایر سلاح های شیمیایی خود را به عنوان بخشی از توافقی گسترده تر با ایالات متحده و جامعه بین الملل نابود کند. ممکن است که سوری ها با استفاده از سلاح های شیمیایی روس ها را نیز در کنار باقی جهان فریب داده باشند. اگرچه اسرائیل نقش خود در حمله صورت گرفته در روز پنج شنبه را تایید نکرده اما این حملات به طور گسترده ای به اسرائیل نسبت داده شده است و براساس دریافت تحلیلگران سلاح هایی که در آن پایگاه ذخیره شده بود از خط قرمز اسرائیلی ها عبور می کرد.

تفاوت ها با حملات پیشین

اسرائیل در سال های اخیر حملاتی به سوریه برای نابود کردن اهدافی مختلف را ترتیب داده است. در ماه آگوست، یک فرمانده سابق نیروی هوایی اسرائیل اعلام کرد که در طی پنج سال گذشته حملاتی را به مواضع حزب الله انجام داده است. این اظهارات از سوی ژنرال امیر اشل صورت گرفت درحالی که هیچ کدام از این حملات به تایید یا تکذیب نیروی هوایی اسرائیل نرسیده است. حمله روز پنج شنبه اما متفاوت بود. این بار هدف مهم تر، باارزش تر و عملیات خطرناک تر بود.

ابتدا موقعیت را باید در نظر گرفت: حماه، در شمال دمشق در عمق خاک سوریه قرار دارد و از موقعیت پایگاه نظامی روسیه چندان دور نیست.

دوم مساله زمان را باید دید: همان طور که جنگ داخلی سوریه رو به پایان است برای اسرائیل غیرممکن خواهد بود که چنین حملاتی را به سوی گروه های مخالف ترتیب دهد. علاوه بر این، این حملات یک روز پس از دهمین سالگرد حمله ناگهانی اسرائیل که به رآکتور هسته ای دیرزور صورت پذیرفت. این حمله به نابودی رآکتور ساخت کره سوری ها منجر شد.

هدف مساله سوم است: این تاسیسات مرکز مطالعات و تحقیقات علمی سوریه بود که در واقع اسرائیلی ها این مرکز را پوششی برای تولید سلاح های مخفی، شیمیایی و غیرشیمیایی و موشک های سوریه می دانند. حمله به این تاسیسات آن هم در این زمان و مکان اگر باور کنیم که توسط اسرائیلی ها انجام شده باشد در واقع پیامی روشن به ایران و سوریه است: اگر از خطوط قرمز اسرائیل (مانند موشک های دقیق یا تاسیسات ایرانی از جمله پایگاه هوایی یا بندر) عبور کنید، اسرائیل دست به اقدام خواهد زد.

این حمله ممکن است باعث نشود که روس ها به سرعت تلاشی برای پایان دادن به برنامه های ایران و سوریه کنند اما ممکن است باعث شود که تهران در برنامه های بلندپروازانه خود بازبینی کند. اگر چنین اتفاقی نیفتد، آن گاه می توان درگیری های خونینی را میان اسرائیل، سوریه و متحد اصلی اش ایران متصور شد.

منبع: تایمز اسرائیل/ مترجم: روزبه آرش

انتشار این مطلب به معنای تایید آن از سوی دیپلماسی ایرانی نیست و انتشار آن صرفا برای آگاهی خوانندگان از دیدگاه های دیگران است.