گناهی که بر گردن نخبه‌هاست

نویسنده: اوون جونز

دیپلماسی: آنها سوخت این آتش را تامین می کنند و متعجب هستند که چرا می سوزد. فاشیسم در غرب رو به افزایش است و سیاستمداران، روزنامه های جریان اصلی و وضع کنندگان قانون به آن دامن می زنند و به آن مشروعیت می بخشند. زمانی که برای یک قهرمان مانند برنارد کنی ـ که شجاعانه تلاش کرد تا از قتل تروریستی و فاشیستی جو کاکس جلوگیری کند ـ صحبت می کنیم باید از خودمان بپرسیم: چه کسانی با قدرت و نفوذ خود بسترهای بروز نژادپرستی و فاشیست را مهیا کنند؟

نایجل فاراج در مورد وقایع شارلوتسویل توییت کرد: «نمی توان باور کرد که در آمریکا و در قرن 21 از سلام نازی ها استفاده شود.» اما وقایعی پشت این مسائل قرار دارد که سوخت چنین تندروی هایی را فراهم می کند. شاید مدیر یک شرکت فست فود که رابطه غذاهای چربش با افزایش چاقی را انکار می کند، شاید مدیر یک شرکت توتون و تنباکو که نرخ مرگ و میر ناشی از سرطان ریه و سیگار را زیر سوال می برد، متوجه رفتار خود نباشند. اما فاراج چه؟ مردی که در برابر پوستر پناهندگان سیاه پوست می ایستد و نقطه شکست را نمی بیند. فارج، مردی که درباره کارگران کشورهای اروپایی همچون رومانی و بلغارستان هشدار می دهد. فاراج مردی که از دونالد ترامپ حمایت می کند. آیا او نیز متوجه رفتار خود نیست که از حامیان ترامپ و کسانی که فریاد می زنند «درود بر ترامپ» حتی به عنوان اقلیتی در میان مردم، متعجب است؟

فاراج هدف آسانی است اما هدف های دیگری هم در این میان وجود دارند. در میان دنیای رسانه ای غرب و سیاستمداران نخبه، افراد زیادی هستند مهاجران را نهی می کنند، مسلمانان را ستون پنجم خشونت می خوانند و آنها را مسئول خرابکاری های دشمنان می دانند. امتناع اولیه ترامپ از متهم کردن نژادپرستی و فاشیست پس از حمله تروریستی راست افراطی، واکنش بعدی او را بی ارزش کرد. اما هنوز هستند کسانی که می پرسند چرا در راهپیمایی شارلوتسویل نام ترامپ را می آوردند و چرا طرفدران راست افراطی ترامپ را رهبر خود می دانند.

کمپین خشمگین و متعصب ترامپ، مجوز نژادپرستی، فاشیسم و نفرت را برای همگان صادر کرد. حالا در ایالات متحده راجع به قانون اساسی صحبت می شود. خواسته شده که مسلمانان از رسیدن به مدیریت عالی منع شوند. این چیزی است که هیرمن کاین، نامزد سابق جمهوری خواهان برای ریاست جمهوری خواستار آن شده است. در بیانیه نیوت گینگریچ، سخنگوی جمهوری خواهان مجلس نمایندگان آمده است: «شریعت یک تهدید مرگبار برای زنده ماندن آزادی در ایالات متحده است.» مایک هاکبی از جمهوری خواهان رده بالا معتقد است که مسلمانان تنها گروهی بودند که «پشتیبانی بی پایان باراک اوباما» را داشتند. آنچه در شارلوتسویل به وقوع می پیوند بدون شک از نژادپرستی و فاشیست آب می خورد اما این جلوه بیرونی نفرتی است که نخبگان آمریکایی بذر آن را کاشته اند.

همین مساله عینا در بریتانیا به وقوع پیوسته است. «در بریتانیا درباره مشکل مسلمانان چه کرده ایم؟» در بریتانیا درسی ماندگار از اسلام هراسی و انزجار متقابل از سال های 1920 و 1930 وجود دارد. مسلمانان بریتانیایی می گفتند: به جهنم بروید. روزنامه های دیلی اکسپرس و دیلی میل به این خشم و خشونت دامن زدند. آنها مهاجران مسلمان را سوسک خطاب کردند که با استفاده از قایق های خود خشونت دنیای وحشی خود را به بریتانیا آورده اند. این جنگ مداوم، پایه های به وجود آمدن گروه های افراطی مانند القاعده را گذاشت. خانواده هایی که القاعده را بنا کردند به طور مستقیم و غیرمستقیم تحت تاثیر خشونت های دهه 1920 و 1930 بودند.

ریچارد پیپت، روزنامه نگار اسبق به خاطر آنچه «تنفر ضد انسانی» نامیده استعفا داد. او هشدار داد که «این دروغ هایی که در روزنامه های لندن منتشر می شوند یکسره به کوچه پس کوچه های برادفورد می روند.» محله هایی حقیر که مهاجرین آنجا زندگی می کنند و توسط صاحبان قدرت و ثروت سرزنش می شوند. این تیترهایی است که آنها را محکوم می کند: «مهاجرین، چه تعداد بیشتر از آنها را می توانیم بپذیریم؟»، «مهاجرت، جرایم بیشتر همراه دارد»، «بریتانیا باید مهاجرت را ممنوع کند.»، «عوارض واقعی مهاجرت در زندگی بریتانیایی ها» و ... .

حالا رسانه ها به اتفاقات نژادپرستانه شارلوتسویل می پردازند و مدام این سوال را در برنامه های خود تکرار می کنند که همه این ها از کجا آمده است؟ حقیقت این است که این خشونت و نفرت انعکاس کارهای رسانه ها و سیاستمداران است. در بریتانیا، برگزیت با پرداختن به تروریست، قتل، خشونت و مخالفت با مهاجرت بود که به ثمر نشست. آیا می توان انتظار داشت که این نفرت پراکنی گسترده حاصل دیگری داشته باشد؟ بله، نژادپرستی و فاشیست هر دو سوی آتلانتیک توسط نخبه ها قدرت می گیرد. گناهکاران اصلی نخبه ها هستند و گناه خشونت و بی نظمی های موجود برگردن آنهاست. این خشونت و فاشیست ادامه پیدا می کند و مسئولان باید پاسخگوی آن باشند.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش

انتشار اولیه: دوشنبه 30 مرداد 1396 / انتشار مجدد: چهارشنبه 15 شهریور 1396