مخالفت با توافق هسته‌ای محدود به کنگره آمریکا نیست

نویسنده: حسین ملائک*

دیپلماسی ایرانی: بدون ورود به محتوای توافق هسته ای، از اینکه تقریبا اکثر محافل سیاسی و آحاد مردم را خوشحال و حتی بطور نسبی راضی در مورد این توافق مشاهده می کنم بسیار خوشحالم. حتی اگر اینکه به گفته یکی از دوستان عزیزم و مورخ بنام این کشور، تاریخ اعلام توافق با تاریخ صدور قطعنامه 598 در 28 سال پیش یکی باشد و بتوان از آن استنتاجات فلسفی و تاریخی و ... کرد؛ لذا با نگارش سطور زیر امیدوارم این شادمانی و سربلندی برای مردم این مرز و بوم مستدام باشد.  

دیروز پنجشنبه تیم دولت آمریکا با حضور در کنگره، از توافق هسته ای با ایران دفاع کرد. دولت اوباما به گفته خانم سوزان رایس مشاور امنیت ملی این کشور تمام امکانات خود را برای متقاعد کردن کنگره بکار خواهد گرفت. اما در مقابل تظاهرات گروهی از مردم در نیویورک علیه این توافق با شعارهای بسیاری علیه ایران و توافق در خبرها جای داشت. گفته می شود این تظاهرات برای فشار بر روی سناتور دموکرات نیویورکی که نقش عمده ای در اجماع نظر دموکرات ها دارد صورت می گیرد. 

سایت «لوب لوگ» در تاریخ 21 جولای (30 تیر) مطلبی را از قول نویسنده خود «الی کلیفتن» می نویسد که مخالفین این توافق 60 روز فرصت دارند که این توافق را از مسیر خارج کنند. آنها از فرصت 60 روزه بررسی کنگره استفاده خواهند کرد که بر نمایندگان مجلسی که صندلی های خود را به این مراکز لابی بدهکارند فشار آورند.

وی لیستی از هشت مرکز عمده که علیه این توافق فعال هستند می آورد که بودجه ای بالغ بر 145 ملیون دلار تنها در سال 2013 (رقمی که توانسته است به آن دست یابد) برای هر نوع ابتکاری علیه مذاکرات در اختیار داشتند. این گروه ها و بسیاری دیگر برای آنها که فعالیت های صهیونیستی در آمریکا را دنبال می کنند نا آشنا نیستند. وی مواضع اعلام شده این گروه ها در مورد توافق انجام شده که همگی نشان از مخالفت جدی با اوباما و توافق دارند را نیز ذکر می کند. وی مدعی است به این مبالغ باید مشارکت پول های غیرعلنی علیه این توافق را نیز اضافه نمود که بصورت آگهی های مداوم در تلویزیون و رادیو روزنامه ها انتشار می یابد. آقای کلیفتن نتیجه می گیرد که با توجه به اینکه بسیاری از مراکز ثروت در آمریکا به همراهی با حزب جمهوری خواه و شخص نتانیاهو کمر به لغو این توافقنامه بسته اند بنابر این کار دولت اوباما برای پیشبرد نظراتش بسیار مشکل خواهد بود.   

اما این یک سر ماجراست. دولت اوباما توانسته است با دقت تمام مذاکره و توافق را در مقابل گزینش جنگ گفتمان سازی نماید. در تمام سخنرانی های مقامات دولتی این موضوع را می توان مشاهده کرد و ظاهرا نیز توانسته اند رقبای خود را با این برچسب حداقل در مباحثات سیاسی به حاشیه برانند. در این بخش لابی صهیونیستی باید برای متقاعد کردن کنگره آمریکا که عدم توافق و افزودن فشار بر ایران الزاما به مفهوم گزینه جنگ مورد نظر آنها نیست کار زیادی انجام دهند. اما بنظر می رسد که آنها راه مشکل تری از دولت اوباما در پیش دارند.

اما سر دیگر ماجرا در خارج آمریکاست. از یک سو بعید بنظر می رسد که مجلس ایران بحث زیادی روی این توافق داشته باشد. خیلی از موضوعات مورد مخالفت توسط گروه ها و محافل داخلی با انگیزه سیاسی است و ناراحتی از اینکه چرا نقش آنها در این مذاکرات تحسین بر انگیز کمتر از آن چیزی است که می پنداشته اند و یا اینکه چرا عناصر متعلق به تیم آنها فاقد ظرفیتها و کیفیت تیم مقابل و یا مقبولیت بین المللی آنهاست.

اما آنچه واجد اهمیت زیادی است اینکه در خلال فشارها بر کنگره آمریکا برای لغو توافقنامه ناگهان اقدامی به اصطلاح «تروریستی» در گوشه ای از جهان اتفاق بیافتد و لابی صهیونیستی بتواند آن را به ایران نسبت دهد. اگر چنین برنامه ای علیه ایران سازماندهی و یا صحنه آرایی شود حتما شرایط مطلوب تری برای لابی صهیونیستی در آمریکا بوجود خواهد آمد. باید از این توطئه های سیاسی برحذر بود.

در طول سالیان بعد از انقلاب مواردی را می توان احساس نمود که سیاست های مقبول و معقول اتخاذ شده توسط «نظام» برای ورود به عرصه تعاملات بین المللی به نفع منافع ملی ناگهان در آسمان سیاست مواجه با حادثه ای شده که تمامی اهداف و آمال کشور را در معرض زوال قرار داده است؛ و در اکثر این موارد این رژیم صهیونیستی بوده است که در دیگر سوی ماجرا سود نهایی را از آن خود نموده. هم اکنون نفوذ و حضور ایران در سراسر منطقه نتنها از نظر فرهنگی و معنوی گسترده است بلکه توسعه فیزیکی نیز آن را همراهی می کند. بنابراین آسیب پذیری نیز گسترده تر از گذشته است. حضور و نفوذ ایران معمولا از سنخ نفوذ و حضور دیگران نیست و از این بابت بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.

باید مراقب فضاسازی و سوءاستفاده صهیونیسم بین الملل بود.

* سفیر سابق ایران در چین و تحلیلگر مسائل سیاست خارجی

انتشار اولیه: جمعه 2 مرداد 1394 / انتشار مجدد: سه شنبه 5 مرداد 1394