ابراهیم یزدی: حمایت از روحانی و ظریف وظیفه‌ای ملی است

دیپلماسی ایرانی: عملکرد سیاست خارجی ایران در دولت یازدهم، فرصت ها و موقعیت های بهره برداری ایران از تحولات منطقه ای، مواردی بود که دکتر ابراهیم یزدی وزیر امور خارجه دولت موقت در نشست دیپلماسی ایرانی با عنوان «بررسی پیشنهادهای جدید برای حل پرونده هسته ای ایران» که روز سه شنبه برگزار شد، به بیان نقطه نظرات خود درباره آنها پرداخت که در ادامه می خوانید :

برخی به من این ایراد را می گیرند که چرا نسبت به آینده ایران خوشبین هستم. تا پیش از این نگران بودم که در مذاکرات خارجی چه کسی با چه کسی گفت وگو می کند؟ آیا آنهایی که قرار است گفت وگو کنند، مسایل جهانی را می فهمند؟ هنوز کسانی بودند که فکر می کردند ما در دوران جنگ سرد زندگی می کنیم و با همان ابزار می خواستند برخورد کنند. در حالی که جنگ سرد تمام شده است.

دیپلماسی ادامه سیاست های کلان داخلی است. دیپلماسی برای دیپلماسی معنا ندارد، ما نیاز به دیپلماسی ای داریم که در راستای اهداف ملی باشد. برخی به توسعه اشاره می کنند؛ اما پارادوکسی در میان است؛ چرا ایران که از تمامی ابزارها، امکانات و شرایط برای توسعه برخوردار است، توسعه یافته نیست؟تا به این سوال پاسخ داده نشود، نمی توان سراغ دیگر پرسش ها رفت. چگونه می توان به برنامه های توسعه دست یافت در حالی که به پیش نیازهای اساسی توجه نمی شود؟ در کشوری که از بیماری مزمن قانون گریزی آسیب می بیند، چگونه صحبت از توسعه می شود؟

برخی به مواضع غرب در قبال ایران اشاره می کنند. همواره نمی توان فرافکنی کرد. باید این سوال را از خود بپرسیم که چه میزان از قضاوت های غرب معلول یا بازتاب حرف های نسنجیده برخی از مقامات ماست؟ همیشه از آنها ایراد نگیریم، خود ما چه میزان بر این قضاوت ها و برداشت ها موثر بوده ایم؟

خداوند در قرآن کریم می فرماید: ان یریدا اصلاحا یوفق الله بینهما یعنی باید اراده اصلاح در بین شما باشد. این اصطلاح تنها ناظر بر مسائل شخصی نیست. هر اختلافی که خواهان حل شدن است، باید طرفین اراده اصلاح داشته باشند. معتقدم در ایران و آمریکا اراده اصلاح وجود  دارد و اکنون یک فرصت تاریخی برای آن به وجود آمده است.

من منتقد سیاست های ایران در عراق و خاورمیانه هستم. ایران در افغانستان تمام کمک های لازم را برای سقوط طالبان انجام داد. جمع بندی همه گروه های جهادی بر حامد کرزی بود، اما ایران نتوانست از همه همکاری ها بهره برداری کند. زیرا بوش پسر موافق نبود. پاداش ایران، قرار گرفتن در محور شرارت شد. اما اکنون آن شرایط نیست. اوباما مصمم به حل مسایل است. ایران نیز نباید این فرصت را از دست بدهد. به همین دلیل سیاست ایران در عراق مبنی بر امتناع از همکاری مستقیم با آمریکا را مورد انتقاد قرار می دهم. ایران و آمریکا در عراق عملا همسو با هم هستند که این باید رسمی شود تا از آن بهره برداری کنند. ارزیابی اینکه ایران موقعیت استثنایی بسیار خاصی در خاورمیانه دارد را قبول دارم. اما چگونه می خواهد از آن استفاده کند؟ اکنون که تابوی مذاکره ایران و آمریکا شکسته شده و با هم گفت وگو می کنند، ایران می تواند و باید در عراق رسما همکاری خود با آمریکا را اعلام و همسویی اش را علنی کند تا از آن بهره برداری کند. بهره برداری نیز فراتر از حل مساله هسته ای است. امروز در خاورمیانه شاهد جنگ مذهبی هستیم. سر رشته این جنگ نیز در عربستان و وهابی ها است. اگر ایران وارد این مرحله شود می تواند از طریق توافقات صورت گرفته، عربستان را تحت فشار قرار دهد تا به جنگ مذهبی پایان دهد. ارزیابی بنده بر این است که می تواند.

بزرگترین مخالف توافق و بهبود روابط ایران و آمریکا، اسرائیل است. اسرائیل در یک تنگنای بزرگ تاریخی قرار دارد که تاکنون سابقه نداشته است. اسرائیل باید قطعنامه 242 شورای امنیت را بپذیرد و به پشت مرزهای سال 1967 بازگردد. در حال حاضر 150 کشور دولت مستقل فلسطین را به رسمیت شناخته اند. اما ایران در کجا قرار دارد؟ اگر اسرائیل از نفوذ خود برای عدم دستیابی به توافق میان ایران و آمریکا استفاده می کند، چرا ایران از نفوذ خود برای حل بحران فلسطین استفاده نمی کند؟ چرا ایران هنوز دولت مستقل فلسطین را به رسمیت نشناخته است؟ ایران برای پاسخگویی به تعارضات اسرائیل باید تمام وزن خود را در حمایت از فلسطین قرار دهد تا اسرائیل قطعنامه 242 را به اجرا درآورد. در این باره ایران می تواند با سیاست های اوباما همگام شود. برخی از تحلیل های بدبینانه مبنی بر اینکه اختلاف اسرائیل و آمریکا جنگ زرگری است را قبول ندارم. اوباما طی 4 سال اول دوره ریاست جمهوری خود به اسرائیل سفر نکرد. اما در دور دوم به دلیل اینکه بدون حمایت اسرائیل به پیروزی رسید به اسرائیل رفت. با نگاهی به سخنرانی آمریکا در تل آویو در می یابیم که اوباما مصمم به حل مساله صلح خاورمیانه است. وقتی کارتر رییس جمهور اسبق آمریکا بزرگترین مشکل خاورمیانه و مسئول همه نابسامانی ها را اسرائیل می داند، ایران می تواند از آن در راستای حل مساله و در نهایت تقابل با خود اسرائیل بهره برداری کند. اما این رویکرد در سیاست خارجی ما مشاهده نمی شود.

در نهایت احساس من بر این است که برای اولین بار کار به کاردان سپرده شده و این منبع امید است. به همین دلیل خوشبینم و معتقدم دولت آقای روحانی و آقای ظریف می توانند این مشکل را حل کنند. از این رو به سهم خودم همیشه از آنها حمایت می کنم و این را وظیفه ملی- میهنی همه ایرانیان می دانم.