انتخابات تنها راه فرار از استبداد است

دیپلماسی ایرانی: آرزو داشتیم دولتی مبتنی بر قانون اساسی و نهادهای مدنی که از حقوق شهروندان و آزادی های اجتماعی و آزادی بیان حمایت کند و استقلال نهاد قضایی را تقویت کند، تشکیل دهیم. دولتی به دور از نظامی گری، دولتی که از ارتش تنها زمانی استفاده کند که بخواهد از مردم کشورش برای مبارزه با تروریسم و خشونت و گروه های شبه نظامی دفاع کند. دولتی که به ملت خدمت کند، با فساد مبارزه کند و امکانات مردم را در اختیار فرزندانش قرار دهد تا به این ترتیب تضمینی برای رفاه و کرامت و آینده نسل های پیش رو به وجود آورد. می خواستیم عراق به دوران کشوری قدرتمند با دولتی قابل احترام در سطح بین المللی که در تمامی سطوح علمی و تمدن ساز و فرهنگی و اجتماعی اش صاحب دستاورد است، باز گردد. خلاصه این که کشوری داشته باشیم که دولت آن مسئولیت پذیر باشد و ملت به روی آن حساب کند و به پشتوانه آن به زندگی و حیاتش ادامه دهد. دولتی شهروند محور که هدفش خدمت به ملت و شهروندان و میهن است.

عراقی ها خوب می دانند که معنای تفرعن سلطه چیست. ستم ها و دردهای آن را به خاطر دارند. سلطه ای که آنها را به سمت جنگ ها و مرگ و بحران ها کشاند. سلطه ای که بیشتر به آنها تعدی و ستم کرد و کمتر در خدمتشان بود. سلطه ای که با زمان بازی کرد و روزگار ویرانی را بر آنها مستولی کرد. هزینه همه شکست ها و ماجراجویی ها و سیاست های شکست خورده را ملت داد، و در آخر از غیاب حکومت و تضعیف روزافزون دولت و افزایش مرگ و میر و تروریست رنج کشید.

عراق به ثبات حقیقی باز نمی گردد مگر این که در آن دولتی واقعا قدرتمند بر سر کار آید و اختلاف دقیقا در همین جا است. آیا چنین دولتی باید با جبروت و ظلم سلطه به حساب حقوق و قدرت ملت به وجود آید یا این که بر عکس چنین دولتی باید قدرت و سلطه خود را از ملت بگیرد؟ برای همین است که می گوییم ما نیاز به دولتی شهروند محور و نه دولتی مسئول محور داریم. قانون اساسی تاکید می کند که مصدر و منبع استقلال و مشروعیت و سلطه کشور ملت است.

درگیری ها در انتخابات پیش رو در جوهره خود تلاش عده ای است برای رسیدن به سلطه برای تحکم بر کشور و ملت.  در این بحبوحه و این کش مکش انتخاباتی هستند کسانی که موفقیت ملت و دولت و سلطه حقیقی را همه با هم می خواهند. به رغم تداخل جبهه ها و نیت ها و ارتباطات شدیدی که میان افکاری که باعث تشویش افکار عمومی می شوند و اندیشه هایی که دستورات مختلف حکومتی را توجیه می کنند، در قلب همه این تداخل ها و تضادها، حرکت و راه و روشی هم وجود دارد که بخواهد به ملت خدمت کند. اگر چه در طرف مقابل هستند کسانی که با همین تداخل ها و تضادها درصدد کسب قدرت و ایستلا بر نهاد قضایی و اراده ملت برای خدمت رسانی به خود به حساب دیگران هستند. به عبارت دیگر می توان گفت انتخابات پیش روی عراق رقابت میان دو جبهه، یکی جبهه تلاش برای رسیدن به دولت خودکامه و خودمحور و دیگری جبهه تلاش برای ساخت کشوری شهروند و مردم محور است. در سایه این درگیری افکار و نگرش ها جای امیدواری است که مردم بتوانند از فرصت نهایت استفاده را کرده و در انتخابات پیش رو تصمیم های مهمی را بگیرند که به موجب آن دولت شهروند محور موفق شود و به پیروزی برسد.

جریان سلطه پرور حتی اگر از همه امکانات دولتی هم استفاده کند نمی تواند در رسیدن به چنین هدفی موفق شود، نه فقط در انتخابات بلکه در جاه طلبی هایش نیز موفق نخواهد شد. عراق نمی خواهد از یک تجربه شکست خورده وارد تجربه شکست خورده مشابه دیگری شود. ملت ایستاده است و همچنان با مقاومت به ایستادگی اش ادامه می دهد، همچنین نیروهای سیاسی، گروه ها، مراجع و مراکز تصمیم گیری و رای دهنده همگی در مسیری هستند که ملت ها و ضمیر های انسانی و نهادهای مختلف منطقه ای و بین الملی در پیش گرفته اند، همگی آنها در جهت مسیری حرکت می کنند که می خواهند در برابر چنین خطی ایستادگی کنند.

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

انتشار اولیه: شنبه 30 فروردین 1393/ باز انتشار: جمعه 5 اردیبهشت 1393