سر مخالفان بی‌کلاه ماند

دیپلماسی ایرانی: تا کنون نشانه ای دال بر این که ژنو 2 تا پایان ماه جاری میلادی برگزار می شود، وجود ندارد. هر چه در حال حاضر می گذرد فرایند راضی و قانع کردن جریان ها و قدرت های درگیر در بحران سوریه است که برای برگزاری این کنفرانس سنگ اندازی نکنند.

شخص بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه می داند که فارغ از دست اندازی های بسیار ژنو 2 ایستگاه آخر بحران سوریه نیست و قرار هم نیست که بعد از آن وی از قدرت کنار برود، بلکه تنها مدخلی برای تغییر حکومت بر اساس توافقات فی مابین است. چیزی که به آن حکومت انتقالی می گویند. حکومتی که بالاخره هم جامعه جهانی پذیرفته است که اسد جزئی از آن باشد. از این جا است که بشار و ایرانی ها به فکر هجوم میدانی به مناطق مختلف بر آمده اند، تا در عالم واقع به روی زمین همه چیز به نفع بشار تغییر کند.

در نشست هفته گذشته لندن نیز که کشورهای درگیر تحت عنوان "دوستان سوریه" گرد هم آمدند تنها برای تاکید بر حل نهایی بحران سوریه از راه سیاسی بود اگر چه در آن بر نبود اسد به عنوان بخشی از راه حل نیز تاکید کردند.  

به رغم این که رسانه های مختلف تلاش دارند تا برگه های موجود را بر هم بزنند و برخی از قدرت های منطقه ای بر این باورند که کنار رفتن بشار اسد بر اساس تقویمی متفاوت تحقق خواهد یافت، اما پیام هایی که به نزدیکان بشار اسد فرستاده شده حاکی از آن است که آنها پذیرفته اند که بشار بازیگری مهم در عرصه سیاسی سوریه است که باید با او وارد مذاکره شوند.  

اگر قرار است مذاکره ای بر سر سرنوشت اسد صورت بگیرد قبل از هر چیز باید تکلیف نهایی آن در ایران و روسیه روشن شود. این که بشار اسد در مرحله انتقالی حضور داشته باشد یا خیر به اراده ایران و روسیه بستگی دارد.

در این میان مساله دیگری نیز وجود دارد که هر گونه دستاوردی را به چالش می کشد. اواخر هفته گذشته در حالی که امریکا و روسیه می رفتند تا دستاوردهای دیپلماسی خود را در مورد سوریه جشن بگیرند اسرائیل حمله نظامی به لاذقیه و اطراف دمشق در سوریه انجام داد تا بگوید در این کش مکش مصالح مرا هم فراموش نکنید. در همین راستا بازرسان تسلیحات شیمیایی سازمان ملل در سوریه نیز اعلام کردند که بیشتر پایگاه های شیمیایی در این کشور را خنثی کرده اند و تنها چهار مرکز که در منطقه خطرناکی واقع شده است باقی مانده که از ورود به آن خودداری کرده اند. در چنین فضایی اسرائیل سامانه های نظامی روسیه در سوریه را بمباران کرد با این ادعا که در این مناطق محموله های موشکی یاخونت 8 و سام 125 روسی برای ارسال به لبنان برای حزب الله بارگیری می شده است. این هم زمانی یک حقیقت را فاش می کند و آن این که اسرائیل از این وضعیت بیشترین بهره را می برد و همین که می بینیم در رسانه ها اظهار نظری علنی نمی کند به آن معنا است که اوضاع بر وفاق مراد آن است. سوالی که در این جا مطرح است این است که چرا بشار اسد و حکومت او به وعده ای که پیش از این در پی حمله رژیم صهیونیستی به قاسیون و اطراف آن انجام داده و وعده حمله تلافی جویانه و گشودن جبهه جولان را داده بودند، عمل نکردند؟ در آن موقع بشار اسد تهدید می کرد واکنش او می تواند همه معادله ها را علیه اسرائیل عمیقا تغییر دهد.

به هر صورت در حال حاضر همه چیز به سود بشار اسد پیش می رود. در نتیجه آن اوضاع نیز به سود حزب الله در لبنان و ایران و روسیه پیش می رود. در چارچوب این معادله مخالفان چه حرفی برای گفتن دارند؟

منبع: النهار/تحریریه دیپلماسی ایرانی/11