آشتی تهران – مسکو – واشنگتن کلید حل بحران سوریه

دیپلماسی ایرانی: بررسی حقیقت مواضع غرب و روسیه بر سر درگیری های جاری در سوریه عناوین بسیاری از روزنامه های جهان و سوژه بسیاری از تحلیل های سیاستمداران است، به ویژه بعد از برخوردهای سیاسی ای که میان رهبران گروه 8 در ایرلند رخ داد که نتوانستند بر سر یافتن راهی برای برگزاری کنفرانس ژنو 2 با هدف حل سیاسی بحران سوریه به نتیجه برسند. حقیقتی که در این میان فاش شده، این است که دو طرف بیش از آن که به فکر حل بحران سوریه باشند، بیشتر به فکر خرید زمان هستند تا بتوانند سناریوی خود را در سرزمین های سوری پیش ببرند.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه نمی تواند مخفی کند که هر آن چه می خواسته درباره سوریه بگوید را تا کنون گفته است کما این که سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه نیز رسما اعلام کرده که مسکو در کنار بشار اسد در جنگ داخلی سوریه ایستاده تنها برای این که مصالح روسیه در سوریه حفظ شوند. در این میان آن چه مشهود است این است که هر دو طرف تلاش دارند تا به هر ترتیبی شده اسلام سیاسی را در منطقه ناکام بگذارند. پوتین در حالی می گوید که در کنار اسد ایستاده که در این جنگ برای دفاع از او پیشرفته ترین سلاح هایش را در اختیارش نگذاشته است. اگر چه نمی توان پنهان کرد که سلاح هایی که اکنون در اختیار ارتش سوریه است و عموما ساخت روسیه هستند به مراتب مدرن تر و قوی تر از سلاح هایی است که غربی ها و متحدان عربشان در اختیار مخالفان بشار اسد گذاشته اند.

پوتین در اظهاراتی عجیب و غریب در لندن و دابلین به گونه ای صحبت کرد گویی که بیش از آن که به فکر کمک به بشار اسد باشد به دنبال شکار آدم خوری است که قلب و گوشت سربازان علوی را در سوریه می خورد. او همچنین بدون این که چیزی از اظهار نظر طرف های عراقی شنیده باشد یا مقام های عراقی چیزی در این باره زده باشند گفت که سلاح های شیمیایی در عراق ساخته می شوند و در سوریه علیه مردم سوریه توسط مخالفان اسد استفاده می شوند.  

در این میان سناریوهای غامضی وجود دارد که بیشتر ساخته و پرداخته کاخ های مقام های غربی است. ما هنوز نمی دانیم که به طور دقیق مواضع غربی ها در برابر تحولات سوریه چیست. آنها در حالی می گویند از ملت سوریه حمایت می کنند و در ظاهر صحبت از لزوم کمک تسلیحاتی به مخالفان اسد می کنند که در عالم واقع هیچ کاری برای موفقیت مخالفان اسد از پیش نمی برند در حالی که بشار اسد به طور نامتنابهی سلاح های روسی و ایرانی دریافت می کند و به کمک آنها توانسته دستاوردهای بزرگی را در میدان نبرد با مخالفانش به دست آورد که القصیر یکی از آنها است. حقیقت این است که پیروزی میدانی اسد در سوریه فقط به واسطه کمک های ایرانی و روسی نیست بلکه امریکایی ها و اروپایی ها نیز در آن سهم دارند.

بر اساس تحلیل های متعددی که در منطقه و جهان می شود، امریکا و اروپا (به استثنای بریتانیا و فرانسه) دنباله روی نگرش اسرائیلی ها رفته اند، طولانی کردن جنگ با هدف کشاندن پای دشمنان اسرائیل در خاورمیانه در بحران سوریه، از القاعده و جبهه النصره گرفته تا ایران و حزب الله. در ورای ویرانی ای که در حال حاضر متحمل سوریه و عراق و لبنان شده، پای کشورهای عربی خلیج فارس تا تونس و لیبی نیز در سوریه باز شده تا به این ترتیب همه دشمنان اسرائیل درگیر جنگ داخلی سوریه شوند و در برابر اسرائیل ضعیف شوند. همه آنها می خواهند که جنگ در سوریه به اسم جنگ با القاعده و بشار اسد طولانی شود تا اسرائیل بتواند نفس راحتی بکشد، هر چه جنگ طولانی تر می شود اسرائیل قوت قلب بیشتری برای تقویت این جنگ سیاه و خونین می یابد.

شواهد و مواضع نشان می دهد که سناریویی بسیار ویران گر و کثیف حتی بدتر از جنگ بوش در افغانستان و عراق که به اسم جنگ با تروریسم درگرفت ولی در نهایت به تشکیل امارت های اسلامی سلفی در افغانستان و عراق و اکنون در سوریه انجامیده، در جریان است. امروزه شاهدیم که اوباما خود را مجبور می بیند که با طالبان در دوحه به مذاکره بنشیند تا بتواند تضمینی برای عقب نشینی ایمن نیروهایش در افغانستان بیابد. جنگ در سوریه تمردی برای جنگ با نظام بشار اسد نیست که کل این کشور را از سواحل این کشور تا مرزهای سوریه و عراق در نوردیده است، بلکه بازی با آتش و آهنی است که همه دود آن در چشم مردم منطقه، در راس آنها مردم سوریه می رود.

در این جنگ نه بشار اسد و حکومتش پیروز خواهند شد نه پوتین، بلکه جنگی مقدس برای آن کسانی است که می خواهند خلافت اسلامی سیاسی را در منطقه ناکام بگذارند و به حساب مردم سوریه، دیگر تمایلات سیاسی منطقه را از بین ببرند و مخالفانشان را در خاورمیانه و منطقه نابود کنند. اما این سناریو نیز در آخر مردم سوریه را شکست نخواهد داد و نخواهد توانست این کشور را به افغانستان و عراقی دیگر تبدیل کند. سوریه اگر در این جنگ پیروز شود که احتمال آن بسیار است، سناریوی توطئه آمیز اسرائیلی را علیه تلاویو بر خواهد گرداند. شکست این سناریو سبب خواهد شد تا بازیگران اصلی تحولات منطقه یعنی تهران، مسکو و واشنگتن پای میز مذاکره بنشینند و خروجی ایمن برای سوری ها و تضمین سرنوشتشان بیابند تا بالاخره سوری ها بتوانند وارد مرحله انتقالی شوند. مرحله ای که هیچ کس در آن احساس زیان نکند.

منبع: الرای/تحریریه دیپلماسی ایرانی/11