دولت در جذب جوانان ناکام ماند

دیپلماسی ایرانی: در تحولات اخیر مصر باید چند نکته را مورد بحث و بررسی و توجه قرار داد که به شرح زیر است:

1.     قانون انقلاب مساله ای است که نباید در تحلیل های خود از آن غافل شویم. مصر در حال انتقال و گذار و یا در حال انقلاب نیمه تمامی است که قانون انقلابی بر آن حاکم است. این قانون در کشورهای مختلف دنیا بر انقلاب ها حاکم بوده است. به طوریکه قائم به شخص و حزب نبوده، البته اشخاص، احزاب و جریان های خارجی می توانند بر انقلاب ها تاثیرگذار باشند، اما به معنای آن نیست که انقلاب ها به خودی خود قاعده و قانونی نداشته باشند. انقلاب محافظه کاران را کنار می زند، انقلاب خطوط همراه با مردم و خطوط مناسب خود را به تدریج پیدا می کند، شخصیت ها را می شناسد و آنها را در راس قدرت قرار می دهد و افرادی که اصالت ندارند را حذف می کند. این قانون انقلاب است و بستگی به شخص ندارد، شاید کسانی قصد داشته باشند افرادی را در راس یک انقلاب قرار دهند و یا جریانی بخواهد در راس قرار بگیرد، اما اگر انقلابی نباشند و خواستار تحول نباشند، انقلاب به قاعده خود آنها را کنار می زند. بنابراین این نکته مطرح می شود که منبع قدرت انقلاب کجاست؟ کدام نیرو انقلاب را به حرکت درآورده و آن پتانسیل اصلی کجاست؟

2.     نکته دیگر این است که جریانات اصلی را نباید با جریانات فرعی اشتباه گرفت، چراکه جریانات فرعی سبب می شود که مفسر و تحلیلگر اشتباه کند. به دلیل آنکه ظواهر جریان فرعی به اندازه ای است که نمی توان  جریان اصلی را دید.

به عنوان مثال، جمعیت قاهره را آمارهای بین المللی بین 17 تا 11 میلیون را اعلام کرده اند، اگر یک درصد این جمعیت را بتوان بسیج کرد، در حدود 130 هزار نفر خواهد شد که نیم درصد آن نیز حدود 65 هزار نفر می شود. بنابراین اگر این میزان مردم حضور داشته باشند، میدان التحریر لبریز خواهد شد. در نتیجه اگر هر گروهی بتواند نیم درصد از مردم را به خیابان ها بیاورد و یا خود  آنها در میدان گرد هم آیند، می توانند در مقابل دید بیرونی یک انقلاب تصور شوند. شهرهای دیگر نیز با توجه به جمعیت 84 میلیونی و ترکیب شهرهای مصر که اطراف رود نیل و سواحل آن است، در شهرها متمرکز بوده و این شهرها بسیار پر جمعیتند. بر شهر اسماعیله، اسکندریه و پورسعید نیز همین قانون حاکم است، بدین معنا که اگر در این شهرها نیم درصد مردم را بسیج کنید خیابان ها لبریز خواهد شد. قندیل در مصاحبه ای با سی ان ان گفت: واقعیت این است که جوانان خود را در اقداماتی که ما در پیش گرفتیم، نینداختند. جوانانی که در خیابان هستند، متعلق به هیچ حزبی نیستند. آنها می گویند هیچ کس نماینده ما نیست و ما خود نماینده خود هستیم.( وی این اظهارات را محکوم می کند) احزاب مصر تا کنون نتوانسته اند این جوانان را جذب کنند، دولت نیز باید تلاش بیشتری در این زمینه کند.

تمایل به ماجراجویی و به خیابان ها آمدن گرایش اکثر جوانان در تمامی کشورهاست. به عنوان مثال کارناوال ها اگر در برزیل هم برگزار می شود، جوانان دوست دارند تا به خیابان ها بیایند. این بخش نیز بسیار مهم است و بنابراین تمامی آنچه که رخ می دهد در قالب یک خواست انقلابی تدوین شده و یا میل به تغییر نیست.

3.     نکته مهم دیگر در مصر موضوع حزب وفد است. حزب وفد جبهه نجات را میزبانی می کند و همچنین این حزب طبقه اشراف مسیحی ها در مصر است که پطروس غالی نیز از همین حزب بوده و در طول تاریخ مصر وزارت خارجه و ادارات مصر همواره در دست قبطی ها بوده است. حزب وفد تنها جلسات را میزبانی می کند و موتور حرکتی در این تحولات در حقیقت این حزب است.

4.     نکته دیگر نقش الازهر در محوریت یافتن در این مقطع بوده است. البته همانطور که می دانید الازهر محافظه کار و سنتی است و نه انقلابی، اما دعوتی که از تمامی احزاب کرده و پیمان پایان خشونت را امضاء کرد، به معنای تثبیت جایگاه مذهب در مصر است که حتی کشیش ها نیز در این جلسه الازهر شرکت کردند. در عرصه انقلاب این اقدام هوشمندانه ای بود. /14