تقلای آمریکا برای دور کردن اسلام آباد از تهران

رئیس سازمان سیا در حالی به شکل غیرمنتظره وارد اسلام آباد شده است که هفته آینده جامه وزارت دفاع کشورش را بر تن می‌کند. در این فضا این سفر تجدید میثاق نظامی واشنگتن با اسلام آباد است یا نوعی توسل به زبان تهدید غیر مستقیم؟

روابط پاکستان با دولت امریکا در طول 10 سال اخیر روابط آزارهنده‌ای برای مردم پاکستان بوده‌است. اما متاسفانه دولت پاکستان و امریکا با هم روابط خوبی دارند و تنها در برخی موارد و زمان‌هاست که بین آنها اتفاقی رخ داده که روابط آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بدین معنا که این روابط تا اندازه‌ای عمیق است که چنین مسایلی نمی‌تواند تاثیر چندانی بر آن بگذارد. باید در اینجا این نکته را نیز متذکر شد که تمامی احزاب سیاسی  و مردم، از حضور امریکاییان در کشورشان ناراضی هستند. به عبارت دیگر امریکایی‌ها خود را به مردم پاکستان تحمیل کرده و دولت پاکستان برخلاف آنها از حضور امریکایی‌ها حمایت می‌کند.

اعتراض مردم پاکستان به امریکایی‌ها بر این اصل است که حضور این نیروها باعث ناامنی در کشورشان شده، درحالیکه نخست وزیر پاکستان اعلام کرده که حضور امریکا در کشورش باعث امنیت و  خشنودی است.

پانه تا در حالی به اسلام آباد سفر کرده است که خانم هیلاری کلینتون هم در ده روز گذشته یک بار مهمان پاکستانی ها شده  و با دستان خالی این کشور را ترک کرده است. آیا این بار سفر ریس سازمان سیا می تواند نتیجه ای متفاوت را به دنبال داشته باشد؟

به باور من این سفرها نتیجه خاصی در بر نخواهد داشت، همانطور که خانم هیلاری کلینتون هم با هیات بلندپایه‌ای به پاکستان آمد. به نظر می‌رسد که اینگونه سفرها اهمیت خاصی ندارند، و در چنین فضایی از طرف ارتش و سنا و بسیاری از ارگان‌های پاکستان به این اینگونه سفرها معترضند.

پس از مرگ اسامه بن لادن  تنش در رابطه میان دو دوست استراتژیک به بالاترین حد خود رسید آیا امریکایی ها از برخوردهای ضربتی و عجولانه با اسلام آباد در آن روزها پیشمان شده و در مسیر جبران مافات قرار گرفته اند؟

بعید به نظر می‌رسد. برخی اخبار رسیده حاکی از آن است که امریکایی‌ها تصمیم گرفتندتا ارتش خود را در پاکستان کم کنند و در افغانستان نیز با همین روش عمل خواهندکرد. در تحلیل این تصمیم‌گیری‌ها باید گفت، یک سری مسایل ظاهری و برخی دیگر، مسایل پشت پرده است. آنچه که ظاهر است تنشی که میان ارتش امریکا و پاکستان و یا میان دو دولت وجود دارد. همانطور که می‌دانید پارلمان اعلام کرده است که امریکا باید حملات خود را در شمال پاکستان متوقف کند، در حالیکه آنها همچنان ادامه می‌دهند. 

درباره ادامه حملات جنگنده های آمریکایی به مناطق شمالی پاکستان با وجود انتقادها صحبت کردید، آیا پانه تا می تواند رضایت پاکستانی ها را برای ادامه این حملات به دست آورد؟

ما بر این باور هستیم که هر اندازه حضور امریکایی‌ها کمتر باشد، مشکلات نیز کمتر خواهد شد. همچنین این جنگ، جنگ کاذبی است که دوست دارند برای فشار در منطقه ایجاد کنند.

گرایش امریکا بیشتر به سمت هندوستان است و در شمال پاکستان حضور دارد تا پاکستان را راضی کند که به سمت هندوستان دست دوستی دراز کرده و با عنوان مبارزه با تروریسم و تبادل اطلاعات، همکاری‌های خود را با این کشور گسترش دهد. هدف امریکا این است که میان ایران و  پاکستان فاصله بیندازند تا پاکستان به هندوستان نزدیک شود.به عبارت دیگر تمام تلاش امریکا در ده سال اخیر بر این است که پاکستان تحت پوشش هندوستان قرار گرفته و روزبه روز از ایران دورتر شود.

همزمان با سفر حامد کرزی به پاکستان سفر  ریس سازمان سیا هم انجام گرفت آیا سه کشور در مسیر  همکاری های جدی سه جانبه برای پایان دادن به بحث تروریسم قرار خواهند گرفت؟

بله شکی وجود ندارد، به این دلیل که هم آقای کرزی و هم آقای زرداری نمایندگان CIA هستند، بنابراین زمانیکه ارباب آنها به پاکستان آمده در کنارهم جمع خواهند شد. اما درباره بحث تروریسم باید گفت که امریکایی‌ها بزرگترین تروریست در نظام بین‌الملل هستند و تمام تلاش امریکایی‌ها بر این است که از طرق مختلف جمهوری اسلامی ایران را محاصره کنند، درحالیکه همیشه ایران و سوریه را متهم می‌کنند که بزرگترین صادرکننده تروریسم هستند.

پاکستان اندک اندک خود را از امن آمریکا جدا کرده و به آغوش چینی ها می اندازد . این استراتژی تا چه اندازه ممکن و  در مغایرت با سیاست های امریکا در آسیای میانه است؟

روابط پاکستان با چین از همه کشورهای دوست نزدیک‌تر است و این نزدیکی به همان میزانی است که روابط ایران و پاکستان حسنه است. اما تفاوت در اینجاست که امریکا آن اندازه که به روابط پاکستان با ایران حساس است، به روابط چین حساس نیست. به معنای دیگر پاکستان تنها دو کشور را به عنوان کشور دوست پذیرفته که یکی ایران است و دیگری چین. از طرف دیگر روابط ایران با چین هم حسنه است. بنابراین پاکستان با آسودگی بیشتری می‌تواند برنامه‌های  کشورش را تنظیم کند.

آیا با توجه به تنش در رابطه میان اسلام آباد و واشنگتن باراک اوباما باز هم در مسیر عقب کشیدن  نیروهای خود از افغانستان قرار خواهد گرفت؟

به عقیده من امریکایی‌ها تصمیم بر انتقال ارتش خود را از افغانستان دو سه سال پیش گرفتند و امروز نیز نگرانی عمده آنها از این است که در صورت خروج از افغانستان نیروهای مخالف آنها همچون طالبان به دنبال آنها باشند و بر همین اساس است که دایما از پاکستان درخواست می‌کنند که ازفعالیت طالبان جلوگیری کرده و آنها را یا بادوستی و یا با خشونت خنثی کنند. امریکا تا به امروز با خشونت رفتار کرده که پاسخ مثبتی دربرنداشته است و حالا به این نتیجه رسیده‌اند که با طالبان میانه‌رو می‌توان گفتگو کرد. جالب توجه اینجاست 5 سال زمان برد تا با آنها جنگ کردند و حالا نیز به فکر مذاکره افتادند که از پاکستان هم در این زمینه کمک می‌گیرند.