اصفهان و خاطره‌هایی که سرمایۀ دیپلماسی ایرانی است
هشتاد سال پیش از این در بحبوحۀ جنگ جهانی دوم، درحالی‌که شوروی و آلمان نازی از دو سو به کشور لهستان هجوم آورده بودند، مردم بی‌دفاع لهستان از سرزمین خود آواره شدند و شمار بسیاری از آنها همچون اسیران جنگی به اردوگاه‌های سیبری منتقل شدند. هنگامی که ورق جنگ برگشت و شوروی از اتحاد آلمان خارج شد، بی‌جاشدگان لهستانی برای دومین‌بار در کوچی اجباری از روسیه راهی ایران شدند. شوروی و انگلیس که در حمله‌ای غافلگیرانه در بامداد سوم شهریورماه ۱۳۲۰ از شمال و جنوب به ایران یورش آورده بودند، برای جبران نیرو در جبهه‌های جنگ علیه آلمان تصمیم گرفتند تا بخشی از لهستانی‌ها را به فرماندهی ژنرال اندرس، سازماندهی کرده و وارد میدان‌های جنگ کنند. برای مردمی که در شرایط بسیار سخت اردوگاه‌های شوروی در حال جان دادن بودند، عزیمت به جبهه جنگ اتفاق خوبی بود. در میان آوارگان لهستانی، شمار زیادی زن و کودک حضور داشتند که نیازمند رسیدگی و اسکان بودند. حدود سه هزار نفر از کودکان خردسال و نوجوان در برنامه اسکان به اصفهان منتقل شدند و در خانه‌هایی که حکم اقامت‌گاه، مدرسه و درمانگاه داشت جا گرفتند. سال‌ها بعد، تعدادی از این کودکان با تأسیس انجمنی تلاش کردند خاطرات خود را از روزهای اقامت در ایران منتشر کنند. این کتاب که برای اولین بار در سال ۱۹۸۷ به زبان لهستانی و سپس به زبان انگلیسی منتشر شده، مجموعه‌ای است که توسط اعضای «انجمن دانش‌آموزان سابق مدارس لهستان در اصفهان و لبنان» به رشتۀ تألیف درآمده است. نسخه فارسی کتاب، حاوی خاطراتیست که مستقیماً به ایران و اصفهان اشاره دارد.
ادامه مطلب
