آرشیو اخبار

پایان دور پنجم مذاکرات در فضایی بین امید و ناامیدی
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: میتوان گفت، فعلا فضایی بیابینی حکمفرماست که نه میتوان کاملا ناامید شد و نه میتوان با خوشبینی امیدوار ماند. به گفته وزیر امور خارجه کشورمان پیشنهادهای طرف عمانی جای امیدواری را باقی نگه داشته است.
ادامه مطلب
اهمیت پیوندهای علمی میان دانشگاهیان ایران و اوستیا
شجاع احمدوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در کتاب سترگ شاهنامه فردوسی بارها از آلان ها و آلانی دژ و آلان شاه یاد شده است که این موضوع می تواند دستمایه یک پژوهش مشترک علمی میان استادان ایرانی و اوستیایی باشد.
ادامه مطلب
آینده کودکان نسل جدید ایران در گرو مذاکرات هستهای
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: بر اساس اسناد بینالمللی چون کنوانسیون حقوق کودک، دولتها موظفاند که مصالح عالیهی کودک را در صدر تصمیمگیریهای خود قرار دهند. آیا میتوان از مصالح عالیه سخن گفت، بیآنکه دسترسی کودک به غذای کافی، داروی مناسب، آموزش باکیفیت و زیست در امنیت روانی و اقتصادی را تضمین کرد؟
ادامه مطلب
بلاکچین و آینده تجارت بینالمللی
خدایار سعیدوزیری و هستی عظیمی بهنمیری در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی مینویسند: بلاکچین نهتنها به دلیل حذف واسطهها و افزایش اعتماد، بلکه به خاطر تواناییاش در سادهسازی فرآیندهای تجاری، بهعنوان ابزاری تحولآفرین شناخته میشود. این یادداشت به بررسی چگونگی تأثیر این فناوری بر تجارت جهانی و پتانسیلهای آن برای آینده میپردازد و با نگاهی تحلیلی، فرصتها و موانع پیش رو را ارزیابی میکند.
ادامه مطلب
عدم نگرانی رئیس جمهوری
محمدرضا سپهوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سیاستهای دونالد ترامپ در دوره اول ریاستجمهوری و چشمانداز اعلامشده برای دوره دوم، بهویژه شعار "اول آمریکا"، تأثیرات قابلتوجهی بر قدرت نرم ایالات متحده داشته است.
ادامه مطلب
دیپلماسی مؤثر، نیازمند درک منافع امنیتی و اقتصادی مشروع تمامی طرفهاست
محمدحسین عادلی نوشت: در عرصه پیچیده روابط بینالملل، تحریمهای اقتصادی به ابزاری ترجیحی برای اجبار از سوی قدرتهای مسلط، به ویژه آمریکا و کشورهای غربی تبدیل شدهاند. با این حال، پارادوکس عمیقی در کانون این استراتژی نهفته است: تحریمهایی که برای منزوی کردن کشورهای هدف طراحی میشوند اغلب تشکیل بلوکهای اقتصادی جایگزین را تسریع میکنند و به جای وادار کردن کشور مورد تحریم به تمکین از خواستههای قدرت تحریمکننده، ائتلافهای ژئوپولیتیک جدیدی ایجاد میکنند و در عین حال هزینههایی را بر خود تحریمکنندگان نیز تحمیل مینمایند. این خروجی ناخواسته، سؤالات بنیادی را پیرامون کارایی تحریمها به عنوان ابزار سیاست خارجی برمیانگیزد.
ادامه مطلب