چهل سال بعد؛ یادی خاطره ای از چه گوارا
صدها هزار نفر از روز پنجشنبه در"واله گرانده"جمع شدند تا چهلمين سالگرد قتل ارنستو چه گوارا را گرامى بدارند.
اين شهرک دورافتاده در جنگل‌هاى بوليوى همان جايى است که چه گوارا روز هشتم اکتبر(16 مهر) سال 1967 پس از دستگيرى تيرباران شد.
امسال به اين مناسبت فستيوالى پنج روزه در اين محل برپا شده که توريست‌ها، دانشجويان و طرفداران عقايد انقلابى در آن حضور دارند. از روز پنجشنبه هزاران پرچم چه گوارا و"کمپه‌سينو"(بوميان فقير منطقه آند) در اين نقطه به اهتزار درآمده است.
"دانيلا توريکو"که سازماندهى اين فستيوال را برعهده دارد به اينديپندنت گفته است:"او براى ما مثل يک قديس است چون براى تغيير زندگى کمپه سينوها جنگيد و درراه عقايدش مرد."
"کلوديا روبين ديسلس"جوان 26 ساله بوليويايى مى‌گويد:"او يک انقلابى بود که سعى داشت کمپه سينوها را آزاد کند. اينکه چهلمين سالمرگ او را گرامى بداريم اهميتى زيادى دارد حتى اگر شيوه او ديگر عملى نباشد. در آن زمان خشونت تنها راه حل ممکن بود".
"ناتالى فولزگ"28 ساله که از تورنتو به اين محل آمده از اين موضوع ابراز تعجب مى‌کند که چرا چه گوارا از چنين منزلتى بين مردم آمريکاى لاتين برخوردار است:"به نظرمن او با ايده آل‌هاى خوبى حرکت انقلابى خودش را آغاز کرد اما پس از آن به سمت ايده‌هايى تندرو گرايش پيدا کرد".
"لوئيس وينيکام"ازجنوب لندن به بوليوى آمده و اعتراف مى‌کند که تنها دليل حضورش در اينجا برنامه‌هاى تفريحى آن است. نيمه شب يکشنبه(هفت اکتبر) آتش بزرگى به مدت چهار ساعت توسط شرکت کنندگان در فستيوال به ياد اين انقلابى آرژانتينى روشن مى‌شود.
موسيقى، فيلم و اجراى برنامه‌هاى هنرى نيز براى اين رويداد در نظر گرفته شده است. همچنين مسابقات فوتبال جام"چه"بين افراد حاضر درفستيوال برگزار خواهد شد.
"واله گرانده"و"لا هيگوئه‌را"در سال‌هاى اخير به مناطق توريستى بوليوى تبديل شده‌اند. چرا که آخرين نبرد چريکى چه گوارا در محدوده‌اى به وسعت 180 مايل مربع در اين منطقه بود.
آخرين روزهاى زندگى اين انقلابى چپگرا مانند ديگر نشانه‌هاى مربوط به او درسال‌هاى اخير به کالايى تجارى تبديل شده است؛ نشانه‌هایى مانند عکس معروف او با کلاه بره و ستاره سرخ يا سخنرانى‌هاى آتشينش.
اگر چه گوارا زنده بود مطمئنا از ديدن اين تعداد بوليويايى که به کوه‌هاى دور از دسترس شرق اين کشوربراى ديدن قتلگاه او سفر مى‌کنند تعجب مى‌کرد.
وقتى چه گوارا 40 سال پيش به اين منطقه آمد حمايت بسيار اندکى از سوى بوليويايى‌ها داشت و بيشتر سربازان ارتش چريکى کوچک او را داوطلبان ديگر کشورها تشکيل مى‌دادند.
فستيوالى که از روز پنجشنبه آغاز شد به خوبى نشان مى‌دهد زنده شدن ايده‌هاى او پس از مرگش در بوليوى تا چه اندازه در سال‌هاى اخير رواج پيدا کرده است. برنامه ريزان اين فستيوال ابراز اميدوارى مى‌کنند امسال با وجود مشکلاتى که در جابجايى شرکت کنندگان وجود دارد تعداد بيشترى نسبت به آخرين فستيوال بين المللى ياد بود چه گوارا در10 سال پيش عازم بوليوى شوند.
چه گوارا که زمانى يک انقلابى قانون شکن در اين کشور محسوب مى‌شد و ارتش بوليوى به همراه سازمان سيا به دنبال دستگيرى او بود حالا به نمادى با جايگاهى والا براى دست يافتن به ايده‌هاى انقلابى تبديل شده است. عکس او روى ديوار دفتر کار اوو مورالس، اولين رئيس جمهور اين کشور که از بين بوميان اصلى آند انتخاب شده به چشم مى‌خورد.
انتخاب مورالس که با وعده‌هاى او در ارتباط با تقسيم کردن زمين‌هاى کشاورزى وعايدات حاصل از نفت و گاز اين کشور همراه بود چهره جديدى از سوسياليزم نوين در آمريکاى لاتين را آشکار مى‌کند که در کنار هوگو چاوز ونزوئلايى و فيدل کاسترو تکميل مى‌شود.
ديدگاه‌هاى انقلابى چه گوارا در زمانى شکل گرفت که در حين تحصيل پزشکى، سفرى در کشورهاى آمريکاى لاتين را آغاز کرد و از نزديک با فقر و استثمار مردم آشنا شد. او در زمانى که در مکزيک به سر مى‌برد به فيدل کاسترو پيوست و همراه با او براى انقلاب در کوبا به اين کشور بازگشت.
انقلاب کوبا در سال 1959 پيروز شد ولى چه گوارا شش سال بعد آنجا را ترک کرد تا براى برپايى حرکت‌هاى انقلابى در ديگر کشورهاى آمريکاى لاتين دست به کار شود. او بعد از نزديک به يک سال نبرد مسلحانه درجنگل‌هاى بوليوى در اکتبر سال 1967 توسط نيروهاى تحت تعليم سازمان سيا دستگير شد.
چه گوارا که در آخرين درگيرى به شدت زخمى شده بود، زنده دستگير شد اما چند ساعت بعد در مدرسه‌اى در روستاى واله گرانده تيرباران شد و جنازه‌اش درگورى بى‌نشان دفن شد.
نظر شما :