اوبامای متفاوت یا متناقض نما
اینکه هم دوستان و هم دشمنان آمریکا از به قدرت رسیدن اوباما ابراز خرسندی می کنند، خود دلیلی کافی برای متفاوت و البته پارادوکسیکال بودن رئیس جمهور جدید آمریکاست.
هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا یک روز پیش از انتخابات آمریکا گفته بود: امیدوارم اوباما به عنوان یک سیاه پوست در انتخابات این هفته امریکا پیروز شود و به تحریم‌های تجاری 46 ساله علیه کوبا پایان دهد.
چاوز همچنین گفته بود: ما نمی‌خواهیم اوباما یک انقلابی یا یک سوسیالیست باشد. تنها از او می‌خواهیم به عنوان یک سیاه پوست که در آمریکا در آستانه رییس جمهور شدن قرار گرفته، کاری کند که نامش در تاریخ ثبت شود.
فرزند سیاسی فیدل کاسترو با اعلام اینکه اگر یک آمریکایی آفریقایی تبار در آمریکا به کاخ سفید برسد مسئله کوچکی نخواهد بود، از آمریکا خواست نیروهای خود را از عراق خارج کند و به تهدید ایران و ونزوئلا پایان دهد.
به نظر می رسد دشمنان و مغضوبین سابق امید به دورانی تازه دارند؛ دورانی که آن را پسا بوش نیز می توان نام نهاد. کشورهای در حاشیه که با سیاست های رادیکال خود زمینه خشم جمهوری خواهان کاخ سفید را فراهم آورده و تحریم ها و فشارهای سیاسی و اقتصادی گسترده ای را تحمل می کردند، بعد از مشاهده محبوبیت روز افزون اوباما و احتمال به قدرت رسیدن وی، تلاش کردند او را رهبری صدیق تر و نرم خوتر از رهبران سابق ایالات متحده معرفی کنند و به استقبال شعارهای تحول گرایانه او بروند.
چاوز در ماه سپتامبر سفیر ونزوئلا را از واشنگتن فراخواند و قول داد که تا پایان ریاست جمهوری بوش سفیر جدیدی به واشنگتن اعزام نکند. او با پیش‌بینی اینکه اوباما در انتخابات امریکا پیروز خواهد شد گفته بود آماده است که با او برای بهبود روابط میان امریکا و ونزوئلا به عنوان یکی از بزرگ ترین تامین کنندگان نفت این کشور گفتگو کند.
اظهارات چاوز انقلابی در پاسخ به یکی از ایده های اوباما بود که در جریان تبلیغات انتخاباتی خود گفته بود آماده است با رهبرانی مانند چاوز گفتگو کند.
چاوز نیز با درکی که از عبارت "گفتگو" داشت با اشاره به اینکه در ونزوئلا نژادهای مختلفی از سرخپوست تا سیاهپوست و از نژاد کارائیب تا آمریکای جنوبی وجود دارد خطاب به اوبامای سیاه پوست اعلام کرد آماده است با او مذاکره کند.
این موضوع قابل کتمان نیست که بیشتر کشورهای آمریکای لاتین و متحدان انقلابی آنها ترجیح می‌دادند که اوباما به کاخ سفید راه یابد. حالا باید دید واکنش رئیس جمهور 47 ساله تغییرگرا به ابراز تمایل امثال چاوز برای گفتگو چیست. کسی چون چاوز با علم به ابزار سیاست ورزی از نوع جهان سومی، نفت را پیشکشی برای مذاکره عنوان کرده است ولی آیا فهم اوباما و تلاش او برای مهار دشمنان دموکراسی با نفت زایل می شود؟
از سوی دیگر جنبش مقاومت اسلامى فلسطين (حماس) در واکنش به پيروزى باراک اوباما در انتخابات رياست جمهورى آمريکا ضمن انتقاد از عملکرد دولت پیشین ایالات متحده، اعلام کرد با هيچ کشورى دشمنی ندارد و مانعى نيز بر سر راه برقرارى روابط طبيعى با آمريکا نمى‌بيند.
جنبش حماس از اوباما خواسته است که از آرمان ملت فلسطين حمايت کند و يا لااقل از اشغالگرى اسرائيل جانبدارى نکند.
رای دهندگان اوباما نه فقط آمریکایی ها که از آمریکای لاتین تا خاورمیانه را شامل می شوند. تاثیر این کشور بر تحولات جهانی حد و مرز نمی شناسد و پیام های تبریک توام با تحلیل شرایط موجود از سوی کشورهای مختلف موید این مطلب است.
منتظران اوباما دو دسته اند. یک دسته چون چاوز - منتظر قذافی هم باشید – بر اساس منافع خود و آنچه از میان سخنان انتخاباتی رئیس جمهور جدید آمریکا توشه برداشته اند، گامی عاقلانه و مطمئن برای بهبود اوضاع خود برمی دارند و دسته ای دیگر همچنان منتظر می مانند تا شعار تغییرات به عمل درآید.
سناتور سیاه پوست همچنین خیال مقامات اسرائیلی را هم آسوده کرده است. سخنگوى وزارت خارجه رژيم صهيونيستى در پیامی ضمن تاريخى خواندن پبروزى نامزد دموکرات ها در انتخابات رياست جمهورى تاکيد کرد: روابط آمريکا و اسرائيل در انتظار آينده روشنى است.
"ايگال بالمور" در واکنش به پيروزى اوباما گفت: اسرائيلى‌ها به دو دوست بزرگ اسرائيل تبريک مى‌گويند؛ جان‌مک‌کين نامزد جمهورى خواه به خاطر مبارزات تبليغاتى خوب خود و باراک اوباما به دلیل پيروزى تاريخى اش.
سخنگوى وزارت خارجه رژيم صهيونيستى خاطرنشان کرد: ما مطمئنيم که اين دوستى وعده آينده روشنى را براى روابط اسرائيل و آمريکا مى‌دهد.
حالا به نیکی روشن است که چرا اوباما تغییرگراست و چرا متفاوت ترین رئیس جمهور تاریخ آمریکا لقب گرفته است. گفتمان آمریکایی او هم تاویل پذیر و هم سنت گریز است. او قادر بوده در یک برهه زمانی کوتاه حمایت های داخلی گسترده یعنی حمایت آنهایی را که به رویای آمریکایی می اندیشند کسب کند و در همان زمان، دشمنان این کشور را نیز مستحق گفتگو بخواند. اینک باید منتظر گشایش بسته ناگشوده ای باشیم که زرق و برق آن چشم دنیا را گرفته است.
اینکه اوباما چگونه به جمع اضداد تبدیل شده و به کدام دموکراسی پایبند است، موضوع جذابی است که در روزها و ماه های آتی به عینیت در خواهد آمد. او مجموعه ای از رویکردهای به ظاهر متضاد و پارادوکسیکال است که بسیاری آن را ناشی از ضعف و کم تجربگی های وی در عرصه سیاست خارجی برشمرده اند. حالا او رئیس جمهور است و دیگر رسانه های خبری دنیا از جذابیت های پیدا و پنهانش سخن نمی گویند. او وارد گود شده و باید به شعارهایش جامه عمل بپوشاند؛ شعارهایی بس متفاوت که دنیا باید خود را با آنها همساز و هماهنگ سازد.
نظر شما :