لکه ننگ ابدى براى ما
بالاترين ارزش اخلاقى از ديدگاه ايالت متحده آمريکا چيست؟ خروج از عراق يا استقرار در اين کشور تا زمان بازسازى کامل آن؟ اين سوالى است که امروزه هر تحليلگر، پژوهشگر، نظامى و شهروند ساده جوياى جوابى ساده براى آن است. آيا ارزش‌هاى اخلاقى دولت آمريکا در آن زمانى که در 20 مارس 2003 جنگ عراق را آغاز کرد، مشخص و تعريف شده نبود؟
آن زمان که ايالت متحده آمريکا به همراه هم پيمانان خود عراق را که هيچ خطر استراتژيکى براى واشنگتن نداشت، مورد هجوم قرار داد، بسيارى از ارزش‌هاى اخلاقى زير سوال رفت.
بنا براين پرسيدن چنين سوالى که آيا خروج يا عدم خروج آمريکا از عراق کدام يک براى کاخ سفيد ارزش اخلاقى بيشترى دارد، سوالى نابجا است و بايد چنين سوالى جايگزين آن شود: آيا سردمداران کاخ سفيد از اين اشتباه فاحش درس خواهند گرفت و قبل از اين که فرصت براى هميشه از دست برود بار و بنديل خود براى خروج از عراق را خواهند بست؟
در آن زمان که آمريکا با هم پيمانان خود يک جنگ نامشروع را عليه عراق رهبرى کرد کشورها‌يى چون کره شمالى، زيمبابوه و سودان وجود داشتند که خطر استراتژيک اين کشورها براى واشنگتن محسوس‌تر از عراق بود، چرا بايد عراق که فاقد هرگونه تهديدى براى آمريکا بود مورد حمله قرار گيرد.
پاسخ اين سوال تقريبا روشن است و نيازى به آن نيست که ما بخواهيم بر اين موضوع متمرکز شويم. همين بس که افشاگرى‌هاى پس از جنگ بسيارى از اهدف واقعى اين جنگ را ما برملا ساخت.
ما اين جنگ را با ادعاهاى دروغين و ساختگى چون ارتباط صدام، رييس جمهور سابق عراق با القاعده و دست‌يابى عراق به سلاح‌هاى کشتار جمعى آغاز کرديم و پس از آن که همه پرده‌ها کنار رفت و واقعيت‌هاى اين جنگ نامشروع براى همگان کشف شد، مدعى برقرارى آزادى و دموکراسى درعراق شديم؛ در حالى که هرگز براى اين امر يعنى برقرارى دموکراسى و آزادى در عراق برنامه‌ريزى نکرده بوديم.
آمريکا حتى نسبت به بسيارى از واقعيت‌هاى فرهنگى و تاريخى عراق بى‌اطلاع بود و نمى‌دانست که اين جنگ مى‌تواند منجر به وقوع جنگهاى داخلى در عراق شود، جنگهاى داخلى تلخى که سکوت چندين ساله‌ى اهل تسنن و اهل تشيع در عراق را خواهد شکست و به دنبال آن موجى از هرج و مرج و بحران اين کشور را فراخواهد گرفت.
از آغاز جنگ عراق و گسترش بحران‌هاى تلخ و کشنده در اين کشور ما آمريکايى‌ها مسووليت اخلاقى فجايع رخ داده در عراق را به عهده داريم. ما امروز مسوول تمامى هرج و مرج‌ها و کشتارهاى بى‌رحمانه‌اى هستيم که در عراق رخ مى‌دهد و متاسفانه هيچ گزينه‌اى براى پاک کردن ننگ اخلاقى خود در عراق نداريم بلکه بتوانيم اين ننگ را که تا هميشه بر پيشانى تاريخ ايالت متحده آمريکا حک شده است، پاک کنيم. اين ننگ هميشه روح ملت آمريکا را خواهد آزرد.
چه آمريکا حکم خروج نيروهاى خود از عراق را صادر کند و چه نکند، ما مرتکب اين ننگ اخلاقى در عراق شده‌ايم و بايد اين اشتباه فاحش خود را که منجر به ايجاد بسيارى از دردها و آزار‌ها براى ملت اين کشور شده است، بپذيريم.
امروز اگر از خروج نيروهاى آمريکايى سخن مى‌گويم براى آن نيست که اشتباهات خود را جبران کنيم يا حتى براى بازسازى عراق قدم مثبتى برداشته باشيم بلکه بيشتر براى آن است که از گسترش اين فاجعه که عراق را مى‌لرزاند، بکاهيم.
وجود نيروهاى آمريکايى در عراق عامل بسيار مهمى براى افزايش خشونت و رشد و نمو گروه‌هاى اصول‌گراى تندرو در اين کشور است و در صورتى که اين عامل نباشد مطمئنا زمينه براى کنترل اين خشونت و تغيير ساختارهاى داخلى بسيارى از گروه‌هاى اسلامى عراق فراهم خواهد شد.
سياست‌هاى غلط آمريکا در عراق تا به امروز بر خلاف همه تجربه‌هاى تلخى که ارتش آمريکا کسب کرده است هم چنان ادامه دارد، گويا سردمداران کاخ سفيد که ديگر ترسى براى فاش شدن بسيارى از حقايق اين جنگ ندارند هم چنان مى‌خواهند به اين بازى غير اخلاقى در عراق ادامه دهند.
ملت آمريکا که از اين داغ ننگين در عذاب است تنها به اين اميدوار است که کابوس عراق و چرخه گردان قتل و کشتار ملت عراق و سربازان آمريکايى پايان يابد بلکه اين تجربه‌ى تلخ الگويى براى روساى آينده آمريکا قرار گيرد و براساس اين الگوى تلخ، اين مسوولان آمريکايى ديگر هرگز سياستى را که به ننگ اخلاقى چون جنگ عراق منتهى شود، اتخاذ نکنند.
خواسته ديگرى که بسيارى از جهان از جمله تمامى ملت آمريکا بر محقق شدن آن اصرار دارند آن است که مسوولان اين جنگ نامشروع بدون مجازات و تحمل مسووليت‌هاى خود عرصه سياست را ترک نکنند.
بوش، چنى و رامسفلد بايد اين اشتباه تاريخى را بپذيرند که به دليل خودخواهى‌ها و زد و بندهاى حزبى و سياسى تصميمى را اتخاذ کردند که تا به امروز ملت آمريکا و عراق تاوان اين تصميم اشتباه را مى‌دهد و پيامدهاى اين تصميم در آينده نيز سايه سنگين خود را بر عراق، منطقه و آمريکا خواهد گستراند.
بياييد سوگند ياد کنيم که هرگز خودخواهى‌هاى خود در عراق را فراموش نکنيم، خودخواهى‌هايى که منجر به غرق ملتى در باتلاق درد و غم شد. بياييد قسم بخوريم که هرگز اشتباه عراق را دوباره مرتکب نشويم.
نظر شما :