آمریکا؛ اینک انتخابات

دو روز دیگر (سه‌شنبه، چهارم نوامبر 2008) انتخابات سراسری امسال آمریکا (شامل انتخابات ریاست جمهوری، کنگره و فرمانداران برخی از ایالت ها) برگزار خواهد شد؛ انتخاباتی که از بسیاری جهات، تاریخی ارزیابی شده است.

افزون بر مخارج نهایی انتخابات امسال آمریکا که در تاریخ مبارزات سیاسی آمریکا بی‌سابقه برآورد شده است(براساس تحقیقات سازمان غیر دولتی مرکز سیاستگذاری مسئولانه یا سی.آر.پی (CRP) در واشنگتن به 3/5 میلیارد دلار خواهد رسید؛ رقمی که حداقل ۲۷ درصد بیشتر از هزینه انتخابات چهار سال پیش است)، بر اساس نظرسنجی ها، سناتور آفریقایی‌تبار و سیه‌چرده‌ی حزب دموکرات، باراک اوباما، از شانس بالایی برای ورود به کاخ سفید برخوردار شده است.

 

حتی سناتور جان مک‌کین، نامزد حزب جمهوری‌خواه‌ در یک سخنرانی انتخاباتی، اختلاف خود و  اوباما را تنها شش درصد دانست. مک کین گفت: «رسانه ها، ما را شکست‌خورده فرض کرده‌اند... اما آنها فراموش کرده‌اند که مشکلات اقتصادی روزهای گذشته به افزایش محبوبیت اوباما کمک کرده است».

اوباما با عنوان‌کردن طرحی شامل ارائه تخفیف های مالیاتی به کارآفرینان و توقف موقت سلب مالکیت خانه‌هایی که صاحبان آنها نتوانسته‌اند اقساط وام بانکی خود را بپردازند، بیش از پیش جایگاه خود را در نظرسنجی‌ها تثبیت کرده و بهبود بخشیده است.

بر اساس نظرسنجی‌ها، حداقل دو سوم رای‌دهندگان در آمریکا بر این باورند که اوباما بهتر از مک‌کین خواهد توانست اوضاع نابسامان اقتصادی آمریکا را سر و سامان دهد.

درهرحال، و در فاصله‌ی 48ساعت  به برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در ایالات متحده، نامزد دموکرات‌ها به‌گونه‌ای محسوس از رقیب جمهوری‌خواه خود پیش‌تر است و نظرسنجی‌های گوناگون احتمال پیروزی اوباما را بیشتر از مک‌کین دانسته‌اند(حداقل حدود شش درصد).

 

قابل اشاره است که وضع اوبامای 47ساله در ایالت‌هایی که به شکل سنتی در قلمرو دموکرات‌ها ارزیابی می‌شود (مانند: کالیفرنیا، نیویورک، پنسیلوانیا، ایلینویس، میشیگان، واشنگتن، ویسکانسین، مینسوتا، ماریلند، ماساچوست، نیوجرسی،و...) نسبت به وضع دیگر نامزدهای حزب دموکرات در چند انتخابات اخیر آمریکا (جان کری در انتخابات 2004، ال‌گور در انتخابات 2000، و کلینتون در دو انتخابات 1996 و 1992) به‌گونه‌ای محسوس، بهتر است. در کمتر ایالتی، همتایان حزبی او در انتخابات‌های اخیر، موقعیت مناسب‌تری نسبت به اوباما داشته‌اند.

جالب توجه آن که وضع سناتور مک‌کین و جمهوری‌خواهان، متفاوت با رقیب دموکرات‌شان است؛ وضع کنونی مک‌کین در ایالت‌هایی که به شکل سنتی دراختیار جمهوری‌خواهان تحلیل می‌شوند (مانند: تگزاس، آلاباما، تنسی، کنتاکی، کارولینای جنوبی، لوئیزیانا، وایومینگ، کانزاس، نبراسکا، آرکانزاس، اوکلاهاما و...) و اقبال به وی، نسبت به وضع دیگر نامزدهای حزب جمهوری‌خواه در چند انتخابات اخیر آمریکا ( بوش در دو انتخابات 2004 و 2000، دال در انتخابات 1996، و بوش پدر در انتخابات 1992) چندان مناسب نیست.

 

متکی بر نظرسنجی‌های گوناگون رسانه‌ها و مراکز معتبر، اگر اتفاق ویژه‌ای در دو روز آتی به‌وقوع نپیوندد، دموکرات‌ها جانشین رقیب اصلی خود در کاخ سفید خواهند شد و سکان هدایت سیاست‌های آمریکا را دراختیار خواهد گرفت. فراموش نکنیم که این نظرسنجی‌ها نیستند که رییس‌جمهور ایالات متحده را مشخص می‌کنند؛ چنان که نوار ویدئویی تهدیدآمیز اسامه بن‌لادن چند روز پیش از انتخابات سال 2004 جان کری پیشتاز در نظرسنجی‌ها را مغلوب جورج بوش ساخت؛یا در سال 2000 ال‌گور پیش‌افتاده از بوش در نظرسنجی‌ها، با رای شورای منتخبان، از ورود به کاخ سفید محروم ماند. ضمن این که آخرین نظرسنجی ها همچنین حاکی از آن است که هنوز 14 درصد رای‌دهندگان آمریکایی در مورد این که به چه نامزدی رای دهند، تصمیم گیری نکرده‌اند که این افراد می‌توانند در نتیجه انتخابات سرنوشت ساز باشند.

 

اما چنان‌چه مک‌کین و جمهوری‌خواهان _مطابق نتایج نظرسنجی‌هایی که تاکنون انجام شده است_ مغلوب گردند؛ پیروزی اوباما و حاکم شدن دموکرات‌ها پس از چند سال پرهیاهو و ستیز و خشونت در جهان _که به‌ویژه با حمله‌ی نظامی آمریکا و متحدانش به عراق و افغانستان صورت‌بندی می‌شود_ در‌ظاهر، آغاز دورانی جدید برای ساکنان کره‌ی خاکی است؛ حداقل آن که این خوش‌بینی، خود را در نظرسنجی‌های متفاوت و متعدد، آشکار ساخته است. از اروپا گرفته تا آفریقا و آسیا و آمریکای لاتین، نظرسنجی‌های گوناگون، اقبال به اوباما را _در قریب به اتفاق کشورها_ به‌وضوح نشان می‌دهد. آشکار است که مواضع «ضد بوش» نامزد سیه‌چرده‌ی دموکرات و شعارهای او _که واجد مغایرت‌های محسوس با سیاست‌های دولت بوش است_ چنین اقبالی را به وی موجب شده است.

 

پرسش‌ها و انتظارها از اوباما کم نیستند؛ این که نامزد دورگه‌‌ی دموکرات‌ها چه میزان از سیاست‌های دولت بوش فاصله‌ خواهد گرفت؟ نحوه‌ی مواجهه‌ی او با اوضاع در عراق و افغانستان چگونه خواهد بود؟ دیپلماسی‌‌اش درمورد کره‌شمالی، ایران، سوریه و ونزوئلا  چه روندی را طی خواهد کرد؟ رویکردش به اروپا یا تعاملش با روسیه چه کیفیتی خواهد داشت؟ با مسئله‌‌ی فلسطین، چگونه مواجه خواهد شد؟و... پاسخ پرسش‌هایی از این دست، پیش از آن که نیازمند صبوری برای آغاز به‌کار اوباما به‌مثابه‌ی چهل‌و‌چهارمین رییس‌جمهور ایالت متحده باشد، محتاج انتظار کشیدن برای اعلام نتیجه‌ی نهایی انتخابات آمریکاست. جمهوری‌خواهان به‌سادگی کاخ‌سفید را ترک نمی‌کنند و از قدرت دولت چشم نمی‌پو‌شند؛ دولتی که توانسته است نظامی تک‌قطبی را به تصویر کشد و _به‌میزان بسیار زیادی_ به جهان دیکته کند.