جنایات ترکیه و داعش در سوریه؛ آغاز روند ضدایرانی خطرناک در قفقاز جنوبی

دیپلماسی ایرانی: همه می‌دانند که فاجعه جدیدی در خاورمیانه رخ داده است که هنوز درباره آن زیاد صحبت نمی شود. در حالی که تمام دنیا در خواب است، یک قتل‌عام وحشیانه در سوریه در حال وقوع است. هزاران نفر کشته شده اند، خانه ها سوختند و خانواده ها ویران و سلاخی شدند.

طبق آنچه بازماندگان قربانیان توانسته اند "مستند کنند"، ارقام واقعی جنایات ترکیه و حامیانش ده ها برابر بیشتر است. قربانیان اصلی هم علویان، مسیحیان و دیگر اقلیت های مذهبی هستند که به سادگی از سوریه محو می شوند. مقصران زیادی در این زمینه وجود دارد، اما مجرمان اصلی، ترکیه، گروه های تکفیری تندرو و کشورهایی هستند که در سکوت این وحشت را تماشا می کنند.

این کشتار از چند روز قبل شروع نشده و سوریه مدتی است در هرج و مرج زندگی می کند، اما اکنون وضعیت به شکلی ویژه وخیم شده است. در شهرهای لاذقیه و طرطوس که علوی ها، مسیحیان و ارامنه در آنها زندگی می کنند، پاکسازی قومی واقعی آغاز شده است.

بخش زیادی از مردم سوریه فقط به خاطر ایمان و ملیتشان کشته می شوند. زنان و کودکان به بردگی برده می شوند، خانه ها غارت و سوزانده می شوند.

چرا علویان، مسیحیان و ارامنه به طور خاص توسط ترکیه هدف قرار گرفتند؟ علوی ها گروهی متمایز از مسلمانان هستند که پیوندهای تاریخی با دولت قبلی سوریه دارند. آنها سنت های زیادی مشابه سنت های مسیحی و ارمنی دارند. به همین دلیل اهل سنت تندرو از آنها متنفرند و آنها را بدعت گذار می‌دانند. علویان متحد ایران هم هستند و نابودی آنها به معنای تضعیف نفوذ ایران در منطقه است.

جمعیت مسیحی سوریه نیز مورد حمله قرار گرفتند. این حملات خیلی وقت پیش شروع شد، اما حالا قتل‌عام به سطح جدیدی رسیده است. یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها نیز ارامنه سوریه هستند که قبلاً از یک نسل‌کشی در امپراتوری عثمانی جان سالم به در برده و مجبور شده‌اند به سوریه پناه ببرند. لاذقیه، شهرک کسب و حلب، شهرهایی که ارامنه همیشه در آن زندگی می کردند، اکنون در خطر نابودی و قتل‌عام قرار دارند.

اگر کشتارها ادامه یابد، جوامع ارمنی هم در کنار جوامع علوی و مسیحی دیگر در سوریه ممکن است به طور کامل نابود شوند. طبق اطلاعات موجود، خطر مرگ حدود ۱۰ هزار ارمنی را تهدید می کند.

اما چه کسی پشت این ماجراست؟ پاسخ ساده است: گروه های تکفیری تندرو مورد حمایت ترکیه و همچنین کشورهایی که از این امر منتفع می شوند. ترکیه مدتهاست که به داعشی های در حال جنگ در سوریه کمک می کند. از طریق مرز ترکیه اسلحه، پول و ستیزه جویان به داخل سوریه و عراق جریان می یابند. ترکیه به قدرت و نفوذ بیشتری در منطقه نیاز دارد و برای رسیدن به این هدف به کسانی که آماده کشتن دشمنانش هستند کمک می کند.

علاوه بر ترکیه، اسرائیل نیز علاقه مند به هرج و مرج در سوریه و کشتار و نابودی زیرساخت های سوریه است. تا زمانی که سوریه مرتب تضعیف شود، اسرائیل می تواند با خیال راحت منطقه حائل خود را گسترش دهد و تا زمانی که پیشروی را ضروری بداند، به اشغالگری و نفوذ در عمق خاک سوریه ادامه دهد و پس از آن می تواند از موقعیت خود در سوریه برای برنامه ریزی به منظور حمله احتمالی به تاسیسات نظامی ایران حمله کند. بنابراین، نابودی اقلیت ها به دست تروریست های ترکیه در سوریه مورد حمایت اسرائیل است.

در این شرایط ایران و متحدانش باید به شکلی منطقی و سنجیده برای حفظ منافع ملی خود اقدام کنند. چنانچه وقتی پای منافع ملی به میان می آید، ترکیه از هیچ جنایتی فروگذار نیست.

نابودی علویان، مسیحیان، ارمنی ها و غیره به تبدیل این درگیری به یک جنگ مذهبی بی پایان کمک می کند.

قتل‌عام مسلمانان و مسیحیان در سراسر منطقه توسط ترکیه و اسرائیل بهترین راه برای توجیه جنگ های بیشتر، جذب متعصبان تکفیری از سراسر جهان و نابودی کامل سوریه است. غرب و اسرائیل می‌توانند هرگونه اقدام نظامی مداخله گرانه را به اسم «مبارزه با تروریسم» توجیه کنند و گروه‌های رادیکال تکفیری اعضای جدیدی خواهند داشت که می‌خواهند به بهانه دفاع از اسلام، جنایاتی تازه انجام دهند.

تحولات تلخ سوریه فقط آغاز یک روند هولناک خواهد بود، اما چشم اندازی برای پایان چرخه کشتار و خشونت وجود نخواهد داشت و ترکیه باز هم جاده صاف کن اسرائیل و غرب برای پیشبرد منافع استعماری آنها شده است.

تکرار جنایت کشتار ارامنه در ابتدای قرن بیستم، یکی از اهداف جانبی ترکیه در سوریه است. اگر محله های ارامنه در لاذقیه، شهرک کسب و حلب تخریب شود و خطر آن بالا باشد، جریان جدیدی از آوارگان ایجاد می شود که جایی برای پناه گرفتن نخواهند داشت. البته این وضعیت در بهترین حالت است، در بدترین حالت آنها فقط شکنجه و کشته خواهند شد.

ترکیه، که رویای ایجاد یک "جهان ترک" از مدیترانه تا آسیای مرکزی را در سر می پروراند، با خیال راحت اعلام می کند که ارامنه دیگر در سوریه وجود ندارند؛ همان‌طور که عثمانی ۱۱۰ سال پیش تلاش کرد ارامنه را در مناطقی که هم اکنون در شرق ترکیه قرار دارند، به طور کامل نابود کند.

قطعا ترکیه قصد دارد این روند پاکسازی ارامنه به عنوان یک گروه متفاوت از نظر مذهبی و تمدنی را از سوریه به قلب ارمنستان هم بکشاند تا مانعی برای ایجاد جهان ترک مد نظر اردوغان وجود نداشته باشد.

از همین رو تلاش دولت ارمنستان برای بهبود روابط با ترکیه که ارامنه را دشمن هستی شناختی خود می‌داند کاملا اشتباه است. قصد قطعی ترکیه، ایجاد تغییرات جمعیتی در کل ارمنستان و به خصوص در استان سیونیک با اعمال فشارهای اقتصادی، حملات رسانه ای و فرهنگی، نشر جعلیات فرهنگی و مذهبی و تاریخی و ترساندن ارامنه از جنگ برای فراری دادن آنها از سیونیک و سپس کل ارمنستان است.

در چنین شرایطی سکوت رسانه های مهم و بزرگ ارمنستان در مورد جنایات ترکیه و داعش در ارمنستان خیانت است. چرا عموم مردم ارمنستان نباید از یک طرح کلان که هستی و بود و نبود خود آنها را نیز هدف قرار داده است، مطلع نباشند؟

ترکیه هرگز به دنبال برقراری روابط عادی با ارمنستان نیست. ترکیه تنها به دنبال سلاخی و ریشه کن کردن ارامنه در قفقاز جنوبی است تا پس از ایجاد جهان ترک یکپارچه در منطقه، منافع امنیتی و اقتصادی و فرهنگی و سیاسی جدیدی برای خود کسب کند و سپس برای تضعیف ایران و هجوم به مناطق آذری نشین ایران برای خلق مرجعیت فرهنگی و اقتصادی و سیاسی به نفع خود و تضعیف همگرایی و وحدت ملی میان ایرانیان گام بردارد.

در این شرایط افزایش تلاش ایران برای حفظ تمامیت ارضی و امنیت ارمنستان، بسیار واجب است. چون ترکیه در صورت آرام شدن موقت شرایط در سوریه به سرعت به سراغ جنوب ارمنستان خواهد رفت تا با همدستی آذربایجان، جنوب این کشور را اشغال و ارامنه را سلاخی و وادار به مهاجرت اجباری کنند. ارامنه باید این خطر را حس کنند، جدی بگیرند و با همکاری ایران و دیگر متحدان خود، برای مقابله با این توطئه آماده شوند.

این طرز فکر سطحی که ما از جنگ خسته شده ایم و به دنبال صلح هستیم، زمین می دهیم تا صلح کنیم و می توان با ارائه مشوق های اقتصادی به خصوص در حوزه ترانزیت، ترکیه و باکو را رام کرد، تنها به افزایش گستاخی این دو کشور و طمع بیشتر آنها برای امتیازگیری نامحدود از ارمنستان تا محو کامل این کشور خواهد انجامید و در بهترین حالت از ارمنستان، ایروان و تعدادی شهر و شهرک اطراف آن باقی می ماند!

البته ایران هم قطعا این تحولات خطرناک را در سکوت و انفعال تماشا نخواهد کرد. ایران در حال تقویت حضور خود در منطقه برای دفاع از منافع ملی خود است و در این زمینه از رویارویی با کشورهایی که جز ضربه زدن به ایران از طریق جعل هویت و تمدن و تاریخ و کشتار و سلاخی متحدان ایران، ابزار دیگری ندارند، دریغ نخواهد کرد.