تروریست تیر خورد

دیپلماسی ایرانی: هنوز چند ساعتی از شلیک چند گلوله به سوی دونالد ترامپ نگذشته بود که اخبار مربوط به آن، تقریبا تیتر تمام رسانه ها و منابع خبری جهان را پر کرد و واکنش های متفاوت بسیاری از مقامات رسمی و یا چهره های مشهور بین المللی را بر انگیخت.

گذشته از کلیت این اتفاق که صرفا به شنیده شدن صدای چند گلوله، جراحت سطحی گوش راست ترامپ و کشته و زخمی شدن افراد حاضر در این فضا منجر شد، واکاوی صحنه از چند منظر قابل تامل است.

از یک سو، این فرضیه را می توان در نظر داشت که این تیراندازی در جریان برگزاری کمپین انتخاباتی ترامپ در پنسیلوانیای امریکا که اکثریت جمعیت سفیدپوست مرفهی را در خود جای داده و حتی عامل شناسایی شده ی تیراندازی یک جوان بومی تحصیل کرده در همین منطقه بوده، حاکی از این ماجراست که صحنه ی تیراندازی و درگیری نیروهای امنیتی با ضارب مذکور که سریعا به کشته شدن او نیز انجامید، صرفا شوآفی ست برای تحت تاثیر قرار دادن احساسات و تهییج توده ی مردم برای انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور آینده ی امریکا!

در مقابل اگر این فرض را دارای معناداری زیادی در نظر بگیریم که حتی شاید به موفقیت ترامپ در کارزار انتخابات آتی امریکا منتج شود و برای او دستاورد بزرگی هم تلقی شود، این نکته ی مهم و کلیدی را باید در نظر داشت که ایالات متحده امریکا که خود را قدرت بلامنازع جهانی، قوی ترین و مجهزترین ارتش دنیا و برخوردار از پیشرفته ترین تجهیزات و سیستم های امنیتی و نظامی قلمداد می کند و همچنین مدعی ایجاد امنیت و برقراری صلح و نظم در اقصی نقاط جهان است، چگونه توان برقراری امنیت شهری مانند باتلر در پنسیلوانیای امریکا را در هنگام سخنرانی رئیس جمهوری پیشین و نامزد انتخابات پیش روی در این کشور را ندارد؟

با طرح این مسائل، به راحتی می توان بیان کرد که اگر ترامپ با طراحی این صحنه، برنده ی این سیاه بازی باشد، دولت امریکا بازنده ی مطلق این نمایش در منظر جهانیان است، آن هم در کشوری که به دفعات زیاد مقامات و چهره های سیاسی آن مورد ترور قرار گرفته اند.

سابقه ی ترور مقامات ارشد سیاسی در امریکا

از ترور آبراهام لینکلن در 14 آوریل 1865، به عنوان اولین رئیس جمهوری ترور شده ایالات متحده، تا ترور جان اف کندی در 22 نوامبر 1963 در اثر اصابت گلوله، و یا ماجرای تیراندازی در 5 ژوئن 1968 که به کشته شدن سناتور رابرت اف کندی، نامزد اصلی ریاست جمهوری و برادر کوچکتر جان اف کندی انجامید، و حتی تلاش های ناموفق سوء قصد علیه جرالد فورد در کالیفرنیا و همچنین تیراندازی به رونالد ریگان در 30 مارس 1981 که هدف گلوله قرار گرفت و به شدت مجروح شد و نهایتا تیراندازی روز اخیر به سوی ترامپ رئیس جمهوری پیشین و نامزد جمهوری خواه اتخابات پیش روی ریاست جمهوری امریکا، حاکی از آن است که مساله ترور مقامات ارشد سیاسی در این سرزمین امری نو نیست که چندین بار تکرار شده و هر بار ضاربان و مضروبان در نوک پیکان حمله ی منتقدان و یا در چتر حمایتی حامیان خود قرار گرفته اند و بازماندگان ایشان در روند برگزاری و نتایج انتخابات امریکا و یا ادامه حیات سیاسی جناح های غالب در امریکا، تاثیر بسزایی داشته اند.

فرمانده ی ترور در دام ترور

در ادوار مختلف شواهد و اسناد متقنی مبتنی بر نقش امریکا در ایجاد و استمرار حیات سازمان ها و گروهک های تروریستی انتشار یافته و جهانیان همواره شاهد اعمال و ارتکاب جرائم امنیتی و تروریستی کشورهای غربی به سرکردگی امریکا بوده اند که طراحی عملیات ها و حملات متعدد برای ترور فرماندهان و مستشاران نظامی ایرانی در کشورهای دوست و همسایه ی ایران، از جمله ترور شهید سلیمانی از نمونه ی این اعمال تروریستی دولتمردان امریکایی بوده است که حتی به انجام این اعمال غیر انسانی اعتراف و افتخار نیز کرده اند. 

در این راستا، می توان به اظهارات اخیر ژنرال مکنزی، فرمانده سازمان سنتکام آمریکا در کتاب خاطرات وی به نام "نقطه ذوب" اشاره کرد که در بخش انتشار یافته آن در نشریه آتلانتیک، به نقش مستقیم خود، دونالد ترامپ، رئیس جمهوری وقت امریکا و مایک پمپئو، وزیر امور خارجه پیشین آمریکا در عملیات ترور شهید سلیمانی اقرار کرده است. در این بخش از کتاب مذکور، مکنزی ضمن شرح برنامه ریزی های قبلی و هماهنگی های لازم با ترامپ برای انجام این عملیات تروریستی، به داشتن مسئولیت مستقیم حمله به فرمانده نیروی قدس سپاه ایران در کشور ثالث – عراق – با نظر و دستور موافق ترامپ اعتراف کرده است. و این در حالی ست که حاج قاسم سلیمانی به دست بزرگ ترین حامی تروریست جهانی یعنی امریکا شهید شد، که جان خود را در راه جهاد با استکبار جهانی و انهدام سازمان ها و گروه های تروریستی در خاورمیانه، فدای امنیت مردم منطقه و حتی جهانیان کرد. 

علی ای حال که مقامات کاخ سفید و حامیان آن ها حادثه ی تیراندازی روز جاری به ترامپ را حمله ی تروریستی می خوانند؛ شاید به جرات بتوان گفت: "بانیان ترور در دام ترور خود ساخته شان گرفتار شده اند"! اگر چه دونالد ترامپ، جان سالم به در بردن خود از این معرکه را ناشی از لطف خداوند دانسته است...