جنگ ترکیبی اسرائیل در غزه

نویسنده: محمدحسین قربانی زواره، کارشناس ارشد جنگ های هیبرید و شناختی

دیپلماسی ایرانی: وزیر فرهنگ و میراث فرهنگی رژیم صهیونیستی خطاب به دولت خود گفته که غزه را با بمب اتمی نابود کنید؛ او در حالی این اظهارات را بیان کرده که در حال حاضر شاید بتوان گفت به اندازه دو بمب اتم روی غزه بمب ریخته شده است.

یکی از اهداف کلی رژیم صهیونستی این است که از طریق فناوری های نوظهوری که در ساخت تسلیحات به کار می روند منطقه غزه را بتواند به طور کامل یا به شکلی که دسترسی و زیست انسان در آن محدود باشد از بین ببرد. رژیم صهیونیستی می کوشد به نوعی غزه را به طور کامل کنترل کند. این رژیم با به کارگیری تسلیحات جدید و حجم انفجار بسیار گسترده ای که این تسلیحات دارند می خواهد پایگاه های زیر زمینی حماس را از بین ببرد.

در مرحله ی بعد اسرائیل قصد دارد زیرساخت های حیاتی غزه را به شکلی از بین ببرد که اجازه ندهد به راحتی مردم فلسطین در این مناطق تردد داشته باشند. 

شاید اسرائیل الآن از بمب اتم استفاده نکرده باشد و هیچ روزی هم استفاده نخواهد کرد اما بمب ها و تسلیحات و موشک هایی که در حال حاضر رژیم صهیونستی علیه مردم بی گناه غزه به کار می برد عموما حجم آتش بسیار گسترده ای دارند که همین باعث شده است که غزه به یک مکان غیر قابل زندگی برای مردم تبدیل بشود. بعد از جنگ نیز اسرائیل می خواهد که ساخت و ساز غزه بسیار بسیار زمان بر باشد و به راحتی شرایط آن برای یک زیست مناسب مهیا نشود.

درباره یورش یا رزم زمینی رژیم صهیونیستی در غزه نیز می توان گفت که به دلیل خطر بسیار زیادی که این اقدام برای نیروی زمینی این رژیم دارد عموما با محدودیت های بسیار زیادی مواجه خواهد بود، چرا که چریک ها و مبارزان راه آزادی بخش، تردد یگان های زرهی را زیر نظر دارند و به راحتی اجازه پیش روی به آنها نمی دهند در حالی که یگان های رژیم صهیونیستی نیز عموما آسیب پذیر هستند. 

به نظر می رسد رژیم صهیونیستی توانمندی های موشکی و توانمندی های هوایی را در اولویت سیاست های تهاجمی خودش در جنگ غزه قرار داده است.

نکته بعدی که باید در این جا مطرح کرد این است که به هر حال رژیم صهیونیستی خط قرمزها را به درستی متوجه شده است. کشورهای قدرتمند منطقه مثل جمهوری اسلامی ایران به رژیم صهیونیستی اجازه نمی دهند که از تسلیحات نامتعارف استفاده کند. در این شکی نیست که اگر رژیم صهیونیستی این احساس خطر را نمی کرد که یک بازیگر بزرگتر در منطقه وجود دارد  که می تواند اقدامات تلافی جویانه ای را انجام دهد دست به هر کاری می زد. صهیونیست ها حتی اگر اقدام به استفاده از سلاح های غیرمتعارف کنند، می دانند قدرت بازدارندگی که جمهوری اسلامی ایران در منطقه با بحث جبهه مقاومت ایجاد کرده باعث می شود که عقب نشینی سنگینی کنند، برای همین صرفا با تسلیحات متعارف نظامی به اقدامات خصمانه خودشان اقدام می کنند.

در درگیری های محدود ترکیبی، ما با چند موضوع و ابزار بسیار مهم رو به رو هستیم؛ یکی از این ابزارها این است که رژیم صهیونیستی در واقع به دنبال تسلیحات نقطه زن با بیشترین عمق و برد است تا بتواند نیروهای مقاومت را در نقاطی که فکر می کند وجود دارند یا در حال انجام عملیات هستند نابود کند ولی یکی از این قسمت های محدود ترکیب تسلیحات نظامی است. در بعد دیگر رژیم صهیونیستی به سمت حوزه های شناختی هم حرکت کرده و از رسانه ها به صورت نامتقارن بهره می گیرد، یعنی اینکه از رسانه هایی که وابسته به خودش و پلتفرم هایی که وابسته به رژیم صهیونستی هستند می خواهد که اخبار غزه را سانسور کنند یا به نوعی اخبار و جنگ غزه را به شکلی باورپذیر برای مردم خارج از محدوده ی غرب آسیا و برای جهان به شکلی پوشش دهند که گویی صهیونیست ها مظلوم هستند یا رژیم صهیونیستی به دنبال دفاع مشروع از خودش است. از ناحیه دیگر ما می بینیم که رژیم صهیونیستی از فناوری های نوظهوری استفاده می کند که اتفاقا در بیشتر حملات هوایی از آنها بهره می برد، مثل حوزه های سایبری که از طریق آن روی سامانه های اینترنتی در منطقه غزه اختلال ایجاد می کند.

از بعد حقوق بشری ما می توانیم ببینیم که اسرائیل به طور واضح حقوق بشر را نقض می کند ولی با فشارهای سیاسی که در مجامع بین المللی وجود دارد می خواهد اقدام خود را یک اقدام مشروع برای دفاع از حق خود نشان دهد. تمامی این ها در پازل یک جنگ ترکیبی قرار می گیرد که البته محدودیت های خود را نیز دارد.

باید دقت داشت که نیروی مداخله گر رژیم صهیونیستی در واقع از طریق یک حامی بزرگ تحت عنوان ایالات متحده توانمندی یک جنگ ترکیبی یا یک درگیری محدود ترکیبی را پیدا کرده و به دنبال آن است که در ابعاد بسیار گسترده تر از غزه به اهداف از پیش تعیین شده ی خودش در این جنگ دست یابد.