خیانت به افغانستان به سبک انگیسی

دیپلماسی ایرانی: «کی یر استارمر» رهبر حزب مخالف دولت انگلیس، نخست وزیر انگلیس را به خیانت در افغانستان متهم کرد. قطعا منظور وی خیانت به مردم‌ و کشور افغانستان نبود. از دست دادن ۱۵۰هزار شغل شهروندان انگلیس، “خیانت منظور” رهبر حزب کارگر انگلیس است. هزینه امریکا در افغانستان قطعا برای مردم و آبادانی افغانستان هزینه نشده بود و شرکت های خصوصی ساختمان سازی و امنیتی و تخلیه معادن غنی لیتیوم افغانستان و سیاستمداران انگلیس و امریکا و آزمایشگاه های تسلیجاتی بهره مند دلارهای امریکایی مورد اعتراض دونالد ترامپ بودند. اعتراض و اتهام خیانت، به دلیل عدم ادامه کسب درآمد است. در اوایل اشغال افغانستان توسط انگلیس و امریکا و سپس مداخله ناتو به حمایت از انگلیس و امریکا، نظامیان انگلیس تاکید بر ماندگاری انگلیس البته با «قدرت سخت» و مالی امریکا برای صد سال داشتند و ترامپ، رئیس جمهوری قبلی امریکا خواب انگلیسی ها را از صد سال به بیست سال کاهش داد. در این مقاله به روش “اغفال” سیاست خارجی امریکا توسط انگلیس پرداخته می شود. 

در اوایل دولت تونی بلر در انگلیس، وی سفری به پاکستان داشت. طی دیدار از مدارس، از اینکه از دروس فیزیک و شیمی و ریاضی خبری نبود‌ و فقط قرآن می خواندند تعجب اعتراض آمیز کرد ولی در بازگشت، از آنجایی که انگلیسی ها در تبدیل موضوعات مسئله دار و بحران به فرصت استاد هستند و کلا از طریق بحران ارتزاق می کنند، به ایجاد اسلام افراطی و تشکیل تفکر حکومت طالبان و القاعده و داعش اقدام کرد و متعاقبا حمله القاعده مستقر در افغانستان به نیویورک، زمینه حضور مشترک انگلیس با امریکا در افغانستان با هزینه امریکا، مدیریت تداوم بحران را فراهم کرد. مستند است بخشی از هزینه خانواده سلطنتی انگلیس که، پرداخت کنندگان انگلیسی مالیات اعتراض داشتند از بازار مواد مخدر افغانستان تامین می شد. مناطقی هم که انگلیس در افغانستان در اشغال داشت بیشترین تولید کننده مواد مخدر بودند. 

چند نتیجه حاصل است؛ اشک تمساح انگلیس برای از دست رفتن درآمد است و مردم افغانستان نیست. جو بایدن، رییس جمهوری امریکا کورکورانه سیاست ترامپ در افغانستان را اجرا کرد و اندیشمند بودن کادر سیاست خارجی دولت امریکا را زیر سوال برد. امریکا بار دیگر ثابت کرد ابرقدرتی “بی مغز” و فقط قدرت سخت و با کیسه پول است و قدرت نرم هدایت سیاست خارجی امریکا در لندن است. البته بین تونی بلر و بوریس جانسون تفاوت است. بلر قدرت اغفال و ترغیب بوش پسر را داشت ولی بوریس جانسون از جایگاه بلر برای ادامه اغفال امریکا برخوردار نیست و برای همین در پارلمان انگلیس مورد اعتراض قرار گرفت که چرا طی ۱۸ ماه برای ادامه “کسب درآمد” از افغانستان برای انگلیس از جیب امریکا موفق نبود!