کویت آغازگر قطع صادرات نفت کشورهای شورای همکاری به امریکا

دیپلماسی ایرانی: پس از آنکه شبکه خبری بلومبرگ مطلبی منتشر کرد مبنی بر اینکه  کویت صادرات نفت خود را به آمریکا متوقف ساخته و رو به بازارهای آسیا کرده است، این سوال مطرح می شود که آیا عربستان سعودی هم در آینده نزدیک به این کشور خواهد پیوست؟

ثروت کشورهای حاشیه خلیج فارس به دو فاکتور که ارتباط بسیار نزدیکی به هم دارند، وابسته است. این دو فاکتور توانایی صادرات نفت و حفظ امنیت است. در حالی که نفت از مهم ترین تولیدات راهبردی در جهان محسوب می شود، می توان گفت مشتری و فروشنده طلای سیاه معمولا ائتلاف های سیاسی و نظامی شکل می دهند که در زمان جنگ و به ویژه از نوع اقتصادی آن، دارای اهمیت ویژه ای است، همانند جنگ اقتصادی که دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا ضد همه دنیا علی الخصوص چین به راه انداخته است.

«الکساندر نظر اف» تحلیلگر روس در یادداشتی برای روسیا الیوم نوشت: اگر عربستان سعودی و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس شیر نفت خود را تنها به روی بازارهای آسیایی باز کنند و در تعاملات خود به جای دلار آمریکا از یوان چین استفاده کنند، این کشورها به میدانی برای درگیری میان این دو قدرت جهانی تبدیل خواهند شد، این اقدام کشورهای نفت خیز عربی برای به زیر کشیدن امپراتوری دلار و نیز پایان بخشیدن به هژمونی آمریکا کافی است.

این تحلیلگر روس افزود «همانطور که قبلا پیش بینی کردم، ترامپ به اوپک سازمان کشورهای صادرکننده نفت اولتیماتوم داده است تا بهای نفت را کاهش دهند، این امر و فشارهای رئیس جمهور آمریکا بر عربستان سعودی  این مطلب را تأیید می کند که عربستان و سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس به زودی از صادر کننده نفت به آمریکا و هم پیمانی با این کشور خارج شده و تبدیل به صادر کننده نفت به کشور چین، سرسخت ترین دشمن آمریکا خواهند شد.»

از آنجا که ایالات متحده آمریکا دیگر در مصرف داخلی خود نیازی به نفت خلیح فارس ندارد، تنها نگرانی این کشور هم اکنون رسیدن نفت این کشورها به دست چینی هاست واینجاست که آمریکا از کشورهای حوزه خلیج فارس می خواهد تا بهای تامین امنیت و دیگر هزینه های خود را بپردازند.

به هر حال باید گفت بحران فزاینده میان ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی دارای ریشه های اقتصادی ژرفی است، پیمان نانوشته موجود میان آمریکا و کشورهای حاشیه خلیج فارس موسوم به «نفت در مقابل امنیت» دیگر مثل گذشته نیست بلکه این بار ایالات متحده آمریکا خود مبدل به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت شده است. از همین رو مهم ترین مصرف کننده نفت خلیج فارس در آینده کشورهای آسیایی و به ویژه چین خواهد بود. از همین رو باید گفت واقعیت سیاسی از واقعیت های اقتصادی دنباله روی می کند و با داده های موجود در عرصه اقتصاد هماهنگی دارد.

گفتنی است کویت تنها اولین برگ این بهار است، هر چقدر فشارهای آمریکا افزایش یابد و واقعیت های اقتصادی دستخوش تغییر شود، ریاض و سایر کشورهای عربی بیشتر رو به شرق آسیا می کنند تا به این ترتیب پس از مدتی تبدیل به هم پیمان چین خواهند شد و در سایه درگیری میان چین و آمریکا باید گفت این درگیری، منطقه و همه جهان را در معرض تهدید وقوع زمین لرزه سیاسی سهگینی قرار خواهد داد که حتما رخ خواهد داد.

ناگفته پیداست که سیاست تجسم و نمود اقتصاد است و جهان در آستانه دگردیسی گسترده ای قرار دارد و اتفاقاتی که به دلایل عینی باید اتفاق بیفتد، به طور حتم رخ خواهد داد، در این خصوص ضرب المثلی وجود دارد که می گوید« تاریخ موافقان خود را به آرامی با خود همراه می سازد، اما مخالفان خود را به زور با خود به جلو می کشد»

نویسنده این یادداشت در پایان می نویسد، پس از نگارش این یادداشت، رسانه ها در خبری اعلام کردند ایالات متحده آمریکا به زودی همه صادرات نفتی خود به چین را متوقف خواهد ساخت. این خبری است که نه تنها دیدگاه من را تایید می کند بلکه موید این حقیقت نیز است که درگیری پرمخاطره تری میان آمریکا و چین در آینده نزدیک رخ خواهد داد.

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11