ترامپ، ترامپیسم را کنترل نمی‌کند

نویسنده: کاس موده

دیپلماسی ایرانی: تام ولف نوشته بود: «شب تاریک فاشیسم همواره در ایالات متحده رو به افول است و تنها در اروپا ریشه کرده است.» او به اجماعی مشترک میان عموم مردم و کارشناسان اشاره می کرد که سیاست های دست راستی را پدیده ای اروپایی می دانستند که در تقابل با «ارزش های آمریکایی» قرار داشت. این اعتقاد راسخ بود که باعث شد ایالات متحده چشم هایش را روی واقعیات ببندد.

هرگونه نمونه ای از سیاست های راست افراطی استثنا تلقی می شود و نماینده ای از یک آمریکای واقعی نیست. تروریستی مانند بمب گذار اوکلاهاما، تیموتی مک وی که «گرگ تنها» هم لقب داشت نشانه ای از ظهور عصر ترامپیسم است. به جای اشاره به شرایط ساختاری که به تخریب دولت در ایالات متحده، خدشه وارد کردن بر دموکراسی و یا ایجاد جنبش های راست افراطی مانند تی پارتی منجر شده است همه روی اشخاصی مانند دونالد ترامپ یا چهره هایی تندرو مانند استیو بنن متمرکز شده اند.

این برون گرایی جناح راست افراطی بود که در طول مبارزات انتخاباتی سال 2016 به حداکثر رسید؛ جایی که ترامپ با ایجاد یک ناهنجاری سیاسی گوی سبقت را در حزب جمهوری خواه ربود. محافظه کاران و جریان اصلی حزب جمهوری خواه استدلال می کردند که او در واقع نماینده هسته جریان محافظه کار نیست. آنها بیشتر خواسته های خود را در جریان لیبرال و هیلاری کلینتون مشاهده می کردند. کلینتون کاندیدایی بود که جمهوری خواهان میانه رو می پسندیدند.

با این حال سال ها نظرسنجی نشان می دهد که در میان جمهوری خواهان، حکمرانان قدر با موقعیت های پوپولیستی و قوی اگر اکثریت را هم به دست نیاورند اما به محبوبیت می رسند. جبهه گیری در برابر جرم و جنایت و اسلام به تحکیم موقعیت به جای تضعیف منجر می شود درحالی که نظرهای توطئه آمیز درباره جنبش های نظامی دهه 1990 حالا مخاطبان زیادی به دست آورده اند. این تغییرات توسط چند نسل از سیاستمداران جمهوری خواه ایجاد شده است. رونالد ریگان را به یاد بیاورید که از اصطلاح «رفاه ملکه ها» و «تهدیدهای فانی به بقایای آزادی آمریکا» استفاده می کرد. آنچه به شکلی فزاینده فراموش شده این است که ظهور جنبش هایی مانند تی پارتی چند سال قبل از این بود که فردی مانند ترامپ به راس کار بیاید. ایجاد پایه های رادیکال در جمهوری خواهان پیش از آنکه ترامپ دیدگاهایش را بیان کند، آغاز شده بود. ترامپ تنها حقایقی را بازنمایی کرد که پیش از این وجود داشت. اما همانطور که برادران کخ، تی پارتی را کنترل نمی کنند ترامپ نیز ترامپیسم را کنترل نمی کند. او صرفا صدای فعلی جریان رادیکال است.

در حالی که عصرترامپ و ترامپیسم از فاکتورهای مشابه احزاب راست افراطی در اروپا از جمله جهانی سازی و مهاجرت گسترده نشات می گیرد ریشه هایی نیز در تاریخ آمریکا دارد. از قرن 19 تا روزهای ترامپ، آمریکا با چالش های راست افراطی از کوکلاس کلان تا کمپین جورج والاس در ایالات آلاباما و حزب سوم در انتخابات ریاست جمهوری 1968 روبه رو بود. گسترش راست افراطی محدود به ترامپیسم نمی شود و ادامه آن را در جریان شارلوتسویل می توان دید. محکوم کردن راست افراطی آسان است درست به مانند کاری که دموکرات ها و جمهوری خواهان بعد از حوادث شارلوتسویل انجام دادند. اعلام اینکه چنین جریان هایی غیرآمریکایی هستند یک ژست زیبای سیاسی است اما نشانه ای خطرناک از عدم درک تاریخی است. ایده های راست رادیکال پوپولیستی از جمله ترامپیسم همواره ریشه در نژادپرستی جامعه سفیدپوستان آمریکایی دارد. جالب است که یادآور شویم درست به مانند اینکه جمهوری خواهان نتوانستند ترامپ را کنترل کنند، ترامپ نیز نمی تواند ترامپیسم را کنترل کند. ترامپیسم پیش از ترامپ وجود داشت و پس از او هم وجود خواهد داشت چراکه بخشی از فرهنگ و تاریخ سیاسی آمریکاست. باید هرچه زودتر به این مساله برسیم که هرچه سریع تر نیاز به استراتژی ای داریم که با ریشه چنین مسائلی مقابله کنیم.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش