ترامپ به یک مداخله‌جو تبدیل می‌شود؟

نویسنده: پل پیلار

دیپلماسی ایرانی: حالا که دونالد ترامپ قدرت را به دست گرفته، دیدن تظاهرات حال حاضر تلاش هایی بیهوده در مسیر پروژه سیاسی ترامپ است. پروژه ای شامل سیاست خارجی و سیاست امنیتی که در توییترها، مصاحبه ها و سخنرانی های ترامپ در مبارزات انتخاباتی مشخص است. البته چنین طرح و برنامه هایی برای کسانی که در رسانه ها کار می کنند عادی است اما ترامپ یک رئیس جمهور عادی به حساب نمی آید. پیش بینی جهت گیری سیاست های معمول می تواند موضوع بحث ها و تفکرات دانشگاهی باشد اما نه وقتی که با ترامپ سروکار دارید. برای اکثر روسای جمهور، جمعیت جذب شده، حامیان و رای دهندگان در مبارزات انتخابی جمعیتی هستند که بالاترین مقام های دولتی باید به آنها خدمت کنند اما درمورد ترامپ همه چیز به جذب جمعیت و هوادار بازمی گردد نه چیز دیگر.

جیوندا بلر، مایکل دی آنتونیو و تیم اوبراین، زندگینامه نویس های ترامپ در مصاحبه با پولیتیکو به این نکات اشاره کردند: «رویکرد خوب چیزی است که رئیس جمهور جدید را خوشحال می کند. آن چه منافع ملت را در چهار سال آینده تامین می کند یا نه، معنایی ندارد.» این زندگینامه نویس ها اعتراف کردند که هیچ نشانه ای که بتواند منافع کشور را از منافع شخصی ترامپ جدا کند، وجود ندارد. اوبراین اظهار داشت: «همه چیز بر اساس نمایشی از غرور است...او قادر به تمیزدادن تفاوت بین نیازهای عاطفی خود و ناامنی اش نیست و به سادگی تبدیل به رهبری سالم و استراتژیک شده که می خواهد از طریق گزینه های خوب سیاسی و طیف گسترده ای از بیانیه های عمومی درباره مسیر کشوری که کنترلش را برعهده گرفته، رهبری اش را ادامه دهد.»

سیاست خارجی ترامپ هرچه باشد مطمئنا تابعی از لیبرالیسم، رئالیسم، نئو محافظه کاری، انزواطلبی یا هر نو ایسم دیگری که در سیاست های خارجی دنیای فعلی مرسوم است، نخواهد بود. سیاست خارجی ترامپ تابع خودشیفگتی است. برای این که مبادا این فکر ایجاد شود که ترامپ با رسیدن به دفتر ریاست جمهوری حالت خود در مبارزات انتخاباتی را تغییر می دهد، ترامپ این ایده تغییر را در همان 20 دقیقه اول ریاست جمهوری اش با سخرانی مراسم تحلیف از بین برد. و اگر این ایده هنوز امیدی برای زنده ماندن داشت، ترامپ در روز اول حضورش در دفتر، با ظاهر شدن در ستاد مرکزی سیا تنها به خلاصه ماموریت ها و گزارش هایی دست زد که دیدگاه ترامپی را تایید کرده و نشان می دادند که او چه فرد بزرگی است. ترامپ درحالی مقابل دیوار یادبود آژانس ایستاده بود که روی اهمیت آن مکان تمرکز نداشت و در عوض به انتقاد از رسانه هایی پرداخت که جمعیت حاضر در مراسم تحلیف او را اندک برآورد کرده بودند. دیوار یادبود این آژانس به افتخار افسرانی که جان خود را در حین انجام وظیفه از دست داده اند، ساخته شده است.

تصویر تیره و تار و وحشتناکی که ترامپ در سخنرانی مراسم تحلیفش ارائه داده، برداشتی به دور از واقعیت است. مشکلاتی که ترامپ در خصوص اقتصاد به آن اشاره می کند حقیقی نیست و اشاره های او به جرم و جنایت که در حال حاضر از دهه های گذشته بسیار کمتر شده است، نشانی از حقیقت ندارد. اقتصاد آمریکا درحال حاضر بسیار بهتر و شکل یافته تر از زمانی است که اوباما هشت سال پیش، اداره کاخ سفید را به عهده گرفت. سیاه نمایی ترامپ از اوضاع دولت و ملت می تواند دو دلیل برای سال های پیش رو داشته باشد. یک احتمال این است که اگر واقعیت کم و بیش مشابه شرایط فعلی باقی بماند، او می تواند واقعیت های آینده را با تصویر منفی که امروز ارائه داده، در کنار هم قرار دهد و ادعای اعتبار برای بهبود اوضاع داشته باشد در حالی که در واقع هیچ گونه بهبودی رخ نداده است.

احتمال دیگر برای ارائه این تصویر مصنوعی تیره، کنترل انتظارات رو به رشد مردم است. ترامپ علی رغم ادعاهایش ممکن است در متقاعد کردن مردم برای ایجاد یک بهبودی واقعی مشکل داشته باشد. در مورد موضوعاتی چون شغل و حقوق، انکار از لحاظ آماری سخت است اما سیاستمداران می توانند این کار را به آسانی انجام دهند. اما هریک از آمریکایی ها به صورت فردی می توانند مستقیما احساس کنند که آیا زندگی شخصی آنها پیشرفت کرده است یا نه.

تورم یکی از مسائلی است که می تواند کاهشی عظیم در حامیان ترامپ ایجاد کند. مورد دیگر می تواند عدم تجانس میان وعده ها و برخی از سیاست های ترامپ باشد. از جمله یک جنگ تجاری که می تواند هزینه زندگی و مالیات را برای طبقه کارگر افزایش دهد. مورد دیگر، وضعیت چرخه طبیعی کسب و کار است. در حال حاضر بازار سهام در نزدیکی بالاترین رکورد خود است و بیکاری در پایین ترین میزان خود در یک دهه اخیر قرار دارد.

سابقه ای طولانی از رهبران سیاسی، به ویژه آنهایی که عوام فریب بودند، وجود دارد که با تضعیف چهره داخلی و از دست دادن حمایت، به دنبال ماجراجویی خارجی رفتند تا توجهات را از مشکلات داخلی منحرف کرده و با جمع کردن احساسات ناسیونالیستی محبوبیت از دست رفته و وحدت لازم را کسب کنند. نظرات ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی اش نشان می داد که او به دنبال دخالت کمتری در امور نسبت به پیشینیان خود است. اما این می تواند از آن دسته نظراتی باشد که در لحظه تغییر می کند.

درحال حاضر همه اینها حدس و گمان است. اما چیزی که از سخنرانی ها و توییت ها برمی آید آینده ای پرمداخله است. آن چه در آینده شاهد هستیم نه تنها به فراز و نشیب های خودشیفتگی رئیس جمهور مربوط است بلکه به فعل و انفعالات میان رئیس جمهور و زیردستان با نفوذش نیز بستگی دارد. مفسرانی که به دنبال مواضع تند ترامپ هستند یا دخالت او در حوادث ناگوار خارجی را کمتر احتمال می دهند، ممکن است با وجود خوشیفتگی ترامپ با شگفتی‎ های ناخوشایندی روبه رو شوند.

منبع: لوب لاگ/ تحریریه دپیلماسی ایرنی/ 32