آیا مینسک 2 می‌تواند اوکراین را نجات دهد؟

نویسنده: یولیا تیموشنکو

دیپلماسی ایرانی: توافق آتش بس جدید برای اوکراین حدوداً یک سال پیش در میسنک امضا شد، یعنی یک روز پس از این که نیروهای روسی -که ماسک زده بودند و نشان های نظامی شان را برداشته بودند- کریمه را اشغال کردند. در این مدت، هزاران اوکراینی کشته و صدها هزار نفر مجبور به آواره شدن از کشورشان شدند. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه که متعهد به بازگرداندن حوزه نفوذ امپراتوری روسیه و اتحاد جماهیر شوروی است، قوانین صلح در اروپا -در واقع در جهان- که به مدت سه نسل پابرجا بودند را خرد کرد.

زمانی که روسیه، اوکراین را مطیع خود کرد، من در زندان بودم و امید کمی به آزادی داشتم. رژیم رئیس جمهور سابق ویکتور یانوکوویچ به ساز کرملین می رقصید و حبس من فقط به خاطر شجاعت میلیون ها اوکراینی که خواستار سقوط وی بودند به پایان رسید. با این حال آزادی من به خاطر آغاز جنگ علیه کشورم تلخ شد.

در حال حاضر پس از یک سال وحشیگری، خرابکاری و دروغگویی در مقیاسی که از زمان حکومت نازی در اروپا بی سابقه بوده است، رهبران فرانسه، آلمان، روسیه و اوکراین به نقشه راهی برای صلح کشور ما دست یافته اند. من باید امیدوار باشم تا توافق مینسک همانند توافق قبلی که در سپتامبر 2014 امضا شد نباشد. مردم دنباس هنوز بمباران می شوند و توسط نیروهای روس و همدستان آنها محاصره شده اند. آنها این حق را دارند که به زندگی عادی بازگردند.

آن چیزی که اهمیت دارد این است که زندانیان جنگی و گروگان های ما این حق را دارند که نزد خانواده هایشان برگردند. آزمون اولیه برای اینکه کرملین به تعهدات میسنک متعهد باقی خواهد ماند، آزادی نادیا ساوشنکو، اولین خلبان زن اوکراینی است. ساوشنکو دو ماه است به نشانه اعتراض به حبس غیرقانونی اش، دست به اعتصاب غذا زده است.

البته که من امیدوارم توافق جدید در نهایت بتواند موجب صلح در اوکراین شود، اما چنین نتیجه ای با توجه به فقدان هرگونه سازوکار اجرایی در زمینه اخراج روسیه از سیستم سوئیفت، بعید است. اعتماد به حسن نیت کرملین کاری اشتباه است. اوکراین و متحدینش نیاز به ایجاد یک استراتژی روشن در مواجهه با توافق مینسک دارند. این مسئله باید شامل ارائه کمک های دفاعی حیاتی به نیروهای اوکراینی باشد تا ضعف های آنها جبران شود. با وجود وضعیتی که در کشور ما وجود دارد، اوکراین سزاوار یک نقشه راه روشن برای خروج از وضعیت امنیتی منطقه خاکستری به سوی آینده ای مربوط به اروپا و آتلانتیک است. ما در حال حاضر هزینه بالایی برای جاه طلبی های اروپا داده ایم و نمی توانیم از آن صرف نظر کنیم.

علاوه بر این اگر شرکای اوکراین در رابطه با اجرای قانون جدی هستند، باید اتهاماتی را علیه رهبران کرملین به جرم جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت در دادگاه جنایی بین الملل در لاهه مطرح کنند. از زمان اشغال کریمه در یک سال پیش، روسیه به طور مکرر منشور سازمان ملل، معاهدات بین المللی و هنجارهای بشردوستانه بین المللی را نقض کرده است.

ما در اوکراین در طول این یک سال بی رحمی، چیزهای زیادی درباره خودمان، روسیه و اروپا یاد گرفته ایم. ما در کشور وحدتی جدید و غیرقابل شکست به دست آورده ایم. همچنین عزمی جدید به دست آورده ایم تا اصلاحات ریشه ای در زمینه اقتصاد، دولت و جامعه انجام دهیم. چون نه تنها آینده اروپایی ما بلکه استقلالمان هم به آن بستگی دارد. اگر اصلاحات انجام ندهیم، به بردگی گرفته خواهیم شد.

اما زلزله ای که روسیه در اوکراین به وجود آورد، گسل های سراسر اروپا را در معرض خطر قرار داد. پوتین با استفاده از ابزاری به نام اوکراین موجب حیرت و تقسیم غرب شد. یک مفهوم سیاسی ساده در این زمینه وجود دارد: وقتی او می تواند شکاف به وجود بیاورد، می تواند حکومت کند.

اجازه بدهید با صراحت بگویم. آن چه که در اوکراین اتفاق می افتد آزمونی نهایی برای اروپایی ها و اتحاد فرا آتلانتیک است. گسترش گسل اوکراین موجب تضعیف ارزش های اساسی می شود که صلح پس از جنگ در اروپا تضمین کرده بود. عدم دفاع از این ارزش ها در اوکراین باعث خواهد شد تا آنها فراتر از مرزهای ما را هم طی کنند. غربی که در این بحران تقسیم شده باشد، نمی تواند مقاومت کند. الان زمان عمل کردن است.

* نخست وزیر اسبق اوکراین

منبع: پراجکت سیندیکیت/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: دوشنبه 4 اسفند 1393 / انتشار مجدد: شنبه 9 اسفند 1393