به مردم سوریه کمک کنید

دیپلماسی ایرانی: تجربیات کمی همانند بازدید از کمپ آوارگان در میانه فصل زمستان وجود دارد که آدم آنها را فراموش کند. شما در بین چادرهایی راه می روید که مردان و زنان به دور خودشان پتو پیچیده اند و کنار فانوس نشسته اند، از روی نگاهشان می توان فهمید که کنترل زندگی شان را از دست دادند. کودکان می لرزند، آیا چیزی بدتر از این هم می تواند وجود داشته باشد. 1 دسامبر، برنامه جهانی غذا اعلام کرد که به خاطر مشکلات مالی، عملیات غذارسانی به یک میلیون و هفتصد هزار آواره سوری که در سراسر لبنان، ترکیه، اردن و مصر پراکنده اند را متوقف کرده است. (این برنامه تحت نظارت سازمان ملل است، اما هزینه ی آن به طور کامل توسط کمک های مالی داوطلبانه تامین می شود.)

براساس این برنامه، خانواده های سوری به طور برابر به ازای هر نفر، روزی یک دلار برای خرید غذا از فروشگاه های محلی دریافت می کنند. این عملیات ماهانه 64 میلیون دلار هزینه دارد و در حالی که دولت ها و کمک کنندگان خصوصی به تامین بودجه آن در سال 2014 کمک کردند، اما این بودجه تا مدت زیادی دوام نمی آورد. این برنامه در بیانیه ای اعلام کرد که این مشکل به خصوص در فصل زمستان فاجعه بار است.

آژانس هایی که نیاز به کمک های بشر دوستانه دارند، مانند برنامه جهانی غذا و سازمان های خصوصی همانند کمیته بین المللی نجات، همیشه نیازمند پول هستند. اگر از دور به فعالیت های این سازمان ها نگاه کنیم فکر خواهیم کرد که این مسئله کار ساده ای است، چون دولت ها یا حامیان ثروتمندان چک می کشند و خرج این سازمان ها را می دهند. اما این گونه نیست. هر ساله، سازمان های امدادی به خاطر تمام شدن پول، قسمتی از کمک هایشان را لغو یا محدود می کنند.

دیوید میلیبند، رئیس کمیته بین المللی نجات که دوازده هزار کارمند در چهل کشور جهان دارد، در این رابطه می گوید: «اکثریت برنامه های ما به خاطر کمبود بودجه پایان می یابد، نه به خاطر این که نیاز به آن برنامه تمام شده باشد.» در زیمبابوه که حداقل نیم میلیون نفر نیاز به غذا دارند، برنامه جهانی غذا، این ماه، سه دفتر از چهار دفترش را تعطیل کرده است. در حال حاضر سهمیه کودکان دچار سوء تغذیه، زنان باردار و افراد مبتلا به ایدز و سل کاهش یافته است.

وقتی برنامه جهانی غذا اعلام کرد که برنامه کمک رسانی اش به آوارگان سوری را قطع می کند، مجدداً تلاش هایی برای حمایت از این برنامه صورت گرفت. حدود چهارده هزار نفر از صد و پنجاه هشت کشور جهان پول فرستادند که مجموع این کمک ها به 1.8 میلیون دلار رسید. تعدادی از کشورهای غربی و خاورمیانه ای (شامل ایالات متحده که بزرگترین حامی مالی برنامه جهانی غذا است) به کمک این برنامه آمدند و مبلغ هشتاد و هشت میلیون دلار جمع آوری شد که بیش از نیاز برای شروع مجدد برنامه و ادامه ی آن به مدت یک ماه است.

ممکن است این یک پایان خوش باشد، اما این گونه نیست. برنامه جهانی غذا در بیشتر مناطق نمی تواند تا اواسط ماه بودجه اش را تامین کند. این مسئله به این معنا است که صدها هزار نفر از مردم که بیشترشان قادر به تامین غذا نیستند، برای بیش از دو هفته کمک های برنامه را دریافت نمی کنند. نکته ی مهم این است که هشتاد و هشت میلیون دلار تا قبل از ژانویه به پایان می رسد. دولت ها احتمالاً وارد قضیه می شوند و پول کافی را تامین می کنند، اما تضمینی در این رابطه وجود ندارد. بتینا لوشر، سخنگوی برنامه جهانی غذا می گوید: «ما نگران ماه ژانویه هستیم، ما نگران فوریه هستیم، ما نگران مارس هستیم.»

مشقت های پناهندگان نشانه ی فاجعه ی بشردوستانه ی بزرگی است که در سوریه اتفاق می افتد، جایی که جنگ داخلی آن به زودی وارد پنجمین سال خود خواهد شد و تاکنون دویست هزار نفر کشته شده اند و حدود ده میلیون نفر – بیش از نیمی از جمعیت کشور – بی خانمان شده اند. کمک رسانی به این تعداد نفر کار سختی است، اما سازمان های امدادی سعی در انجام این کار دارند. برنامه جهانی غذا به طور تخمینی برای بیش از چهار میلیون نفر در سوریه، غذا تامین می کند.     

منبع: نیویورکر/ مترجم: حسین هوشمند