چه چیز مانع دفاع ترکیه از کوبانی می‌شود؟

به نظر می رسد آنکارا هنوز نتوانسته به طور قطع تصمیم بگیرد که داعش برایش دشمن بزرگتری محسوب می شود یا کردها. 
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، این روزها تندترین انتقادات نسبت به دولت ترکیه از سوی مقاماتی از آمریکا ابراز می شود که بر ذکر نشدن نامشان تاکید دارند. یکی از این مقامات که طی هفته جاری با نیویورک تایمز گفتگو می کرد گفت که آنکارا «برای انفعال خود در شهر محاصره شده کوبانی دلیل می تراشد»؛ وی در ادامه افزود: «این واکنش یک متحد ناتو در زمانیکه جهنم در مرزهایش به پا شده نیست.» یکی دیگر از مقامات آمریکایی به شرط ذکر نشدن نامش در گفتگو با واشنگتن پست نیز نرمش چندانی در این زمینه نداشت: این مقام ارشد گفت ترک ها پای خود را از ماجرا کنار می کشند زیرا «آنها می خواهند آمریکا پا پیش بگذارد و این مشکل را حل کند.»
با این حال تلاش آمریکا برای تحت فشار قرار دادن آنکارا به منظور ایفای نقشی فعال تر در کوبانی تاکنون از سوی ترک ها نادیده گرفته شده است. مولود چاووش اغلو، وزیر خارجه ترکیه روز گذشته گفت این انتظار که ترکیه به تنهایی دست به عملیات نظامی در کوبانی بزند، کاملا «غیرواقع بینانه» است. جان آلن، نماینده آمریکا در ائتلاف مبارزه علیه داعش نیز مذاکراتی را با آنکارا آغاز کرده، با این حال بازخوانی وزارت خارجه از این دیدار بیانگر هیچ گونه توافقی میان طرفین نبود و تنها به امکان ادامه مذاکرات برای مدت بیشتری اشاره می کرد.
پس چه چیزی مانع ترکیه در نجات کوبانی می شود؟ در پاسخ به این سوال، سوالاتی از سوات کینیکلی اغلو، نماینده سابق حزب عدالت و توسعه در پارلمان که به عنوان عضو شاخه لیبرال این حزب برای انتخابات پارلمانی سال 2011 در لیست این حزب قرار نگرفت، پرسیده شد که حال به عنوان مدیر اجرایی اتاق فکر مستقر در آنکارا فعال است.
به عقیده وی در ابتدای امر دو کشمکش، سکوت ترکیه در قبال درگیری بیشتر در سوریه را توضیح می دهد. نخست کشمکش میان آنکارا و ائتلاف مبارزه علیه داعش: «مشکل اول عدم توافق در مورد اولویت بندی ها است: اینکه اولویت با اسد است یا داعش.» به گفته این نماینده سابق پارلمان، «آنکارا می خواهد دیدگاه آمریکا در مورد عراق و سوریه را بداند.»
ترکیه ائتلاف ضدداعش را تحت فشار قرار داده که اختیارات خود را تا جایی گسترش دهد که شامل برکناری رژیم بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه از قدرت شود. احمد داووداغلو، نخست وزیر ترکیه اخیرا گفته بود اگر استراتژی مشخصی در مورد آینده سوریه وجود داشته باشد، آنکارا آماده انجام هرکاری در زمینه داعش است—اما اینطور استدلال کردکه حمله به داعش، دلیل ریشه ای افراط گرایی که چنگال اسد در قدرت است را حل نخواهد کرد.
آنکارا همچنین نگران تقویت مدافعین کرد در کوبانی است. این شبه نظامیان با عنوان «یگان های مدافع خلق» شناخته شده اند و وابسته به حزب کارگران کردستان هستند، سابقه چند دهه مبارزه علیه دولت ترکیه را در کارنامه دارند. بسیاری از مقامات ترکیه اگر مجبور به انتخاب میان داعش یا یگان های مدافع خلق شوند، دچار تردید و دو دلی خواهند بود: 
رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه هفته گذشته گفت: «پ ک ک (حزب کارگران کردستان) مانند داعش است.» یکی دیگر از معاونان حزب عدالت و توسعه نیز در توئیتر خود نوشته بود: «داعش ممکن است مردم را بکشد اما حداقل مانند پ ک ک آنها را شکنجه نمی کند.»
کینیکلی اغلو که رئیس گروه دوستی آنکارا-واشنگتن است گفت آنکارا تاکنون از اعزام نیروهای زمینی به خاک دشمن امتناع کرده است. وی در ادامه افزود: «اگر این منطقه (اطراف کوبانی) مملو از مردان ترک و دیگر افراد دلسوز شود، داستان متفاوتی خواهد بود. آنکارا نمی خواهد سناریوی شمال عراق که (پس از سرنگونی صدام حسین) شاهد ظهور کردستان عراق بود، تکرار شود.»
با این حال هزینه های عدم دفاع از کوبانی نیز برای ترکیه رو به افزایش است. استانبول و مناطق عمدتا کردنشین طی هفته گذشته شاهد اعتراضات روزافزون کردهای خشمگین علیه انفعال آنکارا بوده اند. وزیر کشور ترکیه امروز اعلام کرد که 37 تن از مردم ترکیه کشته و صدها نفر دیگر در این اعتراضات زخمی شده اند. این اعتراضات باعث احیای شکاف های قومیتی قدیمی شده؛ به گونه ای که ملی گرایان ترک در شهر غازی عینتاب برای مقابله با اعتراضات با شمشیر به خیابان ها آمدند و درگیری های بعدی منجر به کشته شدن چهار نفر شد.
با توجه به پیشروی های بیشتر داعش در کوبانی، اتفاقات داخلی در درگیری های سوریه می تواند مسیر تلاش های چندین ساله برای آشتی دادن شهروندان کرد ترکیه با دولت این کشور را از مسیر اصلی منحرف کند. کینیکلی اغلو نگران است که احزاب کرد ممکن است «در کنترل گروه های حاشیه ایکه خواهان بازگشت به آشوب هستند، با مشکلاتی روبرو شوند.» وی گفت: «اگر کوبانی سقوط کند، تمام تلاش ها بی نتیجه می ماند. این امر احتمالا به معنای پایان فرآیند صلح خواهد بود.»