رابرت فیسک: اوباما در زمین القاعده بازی می‌کند

«رابرت فیسک» روزنامه نگار برجسته امور خاورمیانه می گوید حمله آمریکا به سوریه در حقیقت همراهی با القاعده است و آمریکا را با همان کسانی همراه می کند که در پاکستان و یمن هدف حمله پهپادها قرار می گیرند.

به گزارش خبرگزاری فارس، «رابرت فیسک» روزنامه نگار و تحلیل گر با سابقه امور خاورمیانه در یادداشتی که در روزنامه «ایندیپندنت» منتشر کرده، نوشته است اگر «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا «تصمیم بگیرد به سوریه حمله کند، برای اولین بار در تاریخ آمریکا را در زمین القاعده قرار داده است».

وی با اشاره به اینکه صدور فرمان جنگ علیه «بشار اسد» در حقیقت بستن پیمان اتحاد با القاعده است، می نویسد: همان کسانی که هزاران نفر را در یازده سپتامبر کشتند، دوشادوش ملتی خواهند جنگید که شهروندانش دقیقا دوازده سال قبل به طرز بی رحمانه ای کشته شدند. این واقعا دستاورد خوبی برای اوباما، کامرون (نخست وزیر انگلیس)، اولاند (رئیس جمهور فرانسه) و بقیه سران جنگ است.

فیسک می افزاید: البته قطعا نه پنتاگون، نه کاخ سفید و نه حتی القاعده این موضوع را اعلام نمی کنند، اما واقعیت این است که هر دوی آن ها برای نابودی اسد می جنگند. همانطور که «جبهه النصره» که آن هم یکی از گروه های وابسته به القاعده است، برای نابودی اسد می جنگد. این وضعیت، احتمالات جالبی را پدید می آورد.

ممکن است آمریکایی ها از القاعده به عنوان گروهی که در نبرد حضور میدانی دارد، کمک اطلاعاتی بخواهد. و ممکن است القاعده اطلاعات اهداف را به کشورهایی ارائه کند که همواره مدعی اند که حامیان القاعده خطرناک ترین افراد روی زمین هستند.

موارد خنده داری هم هست. در حالی که پهپادهای آمریکایی در یمن و پاکستان نیروهای القاعده را می کشند (البته به همراه تعداد زیادی از غیرنظامیان)، اولاند، کامرون و دیگر ژنرال سیاستمدارها، با هدف قرار دادن دشمنان آن ها در سوریه، به القاعده کمکی عینی می کنند. واقعیت این است که می توانیم شرط ببنیدیم که قطعا تنها هدفی که آمریکایی ها در سوریه به آن حمله نمی کنند، القاعده و جبهه النصره است.

فیسک در ادامه با انتقاد از «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس به دلیل تحسین تمام اقدامات آمریکایی ها «حتی متحد شدن با القاعده»، می گوید سیاستمداران مدرن و امروزی اساسا حافظه ضعیفی دارند. «کامرون از یاد برده که حرف های اوباما و او چقدر به اظهارات یک دهه قبل بوش و بلر شبیه است؛ همان ابراز اطمینان و دلگرمی ها، اما بدون وجود هیچ شاهد و مدرکی که بتوانند به آن استناد کنند».

وی می افزاید: ما در عراق بر اساس دروغ هایی به جنگ رفتیم که سندسازان و حقه بازان گفتند. اما جنگ امروز ما بر اساس «یوتیوب» است. این بدان معنی نیست که تصاویر وحشتناک شهروندان سوری که بر اثر حمله شیمیایی کشته شده اند، ساختگی است. معنای این حرف آن است که هر سند مخالف این فیلم ها، خاموش و بایکوت می شود. به عنوان نمونه، هیچ کس به بررسی گزارش آسیب دیدن سه نیروی حزب الله لبنان در سوریه دقیقا با همان گاز در همان روز (روز حمله به «غوطه شرقی») احتمالا در تونل ها، علاقه ای نشان نمی دهد. گفته می شود این سه نفر اکنون در بیمارستانی در بیروت در حال درمان هستند. خوب، اگر دولت سوریه از گاز شیمیایی استفاده کرده، چرا باید نیروهای حزب الله هم با همان گاز آسیب دیده باشند؟ آیا گاز به سمت عقب حرکت کرده؟

فیسک سپس با تاکید بر اینکه سیاستمداران کنونی از تجربه های گذشته درس نگرفته اند، به تلاش چندین سال قبل آمریکا برای حمله به سوریه اشاره می کند و می نویسد: آیا زمانی که بیانیه های خوش بینانه صادر می کنیم، به یاد داریم که آخرین بار که آمریکایی ها با ارتش دولت سوریه درافتادند، چه اتفاقی رخ داد؟ شرط می بندم که به یاد نمی آورند. خوب این به زمانی بازمی گردد که نیروی هوایی آمریکا تصمیم گرفت موشک های سوری مستقر در دره بقاع را در 4 دسامبر 1983 هدف قرار دهد. من آن زمان در لبنان بودم و به خوبی این حادثه را به یاد دارم. یک بمب افکن «ای-6» با موشک های «استرلا» سوریه (ساخت روسیه) هدف قرار گرفت. هواپیما در «بقاع» سقوط کرد، «مارک لنگ» خلبان آن کشته شد و «رابرت گودمن» کمک خلبان هم بعد از اسارت به زندانی در دمشق منتقل شد. نهایتا هم «جسی جکسون» (سیاستمدار آمریکایی) مجبور شد برای بازگرداندن وی، به سوریه سفر کند. یک بار دیگر هم یک هواپیمای آمریکایی دیگر (این بار از نوع «ای-7») هدف تیراندازی سوری ها قرار گرفت، اما خلبان آن توانست پیش از نابود شدن هواپیما، روی آب های مدیترانه خروج اضطراری کند و بعد هم یک قایق ماهیگیری لبنانی او را از آب بیرون کشید.

وی در پایان می نویسد: قطعا آن ها به ما گفته اند که حمله به سوریه، کوتاه و چند روزه است. این چیزی است که اوباما فکر می کند. اما به ایران هم فکر کنید. به حزب الله هم فکر کنید. من فکر می کنم (اگر اوباما واقعا تصمیم بگیرد که دست به حمله بزند) این مسئله به این زودی ها پایان نیابد.