ارکستر هماهنگ غربی‌ها علیه ایران

یک هفته از مذاکرات ایران و شش کشور گذشته و هرچند از منظر تحلیلگران همچنان مذاکرات آتی دورنمای مثبتی دارد اما ادبیاتی که ایالات متحده و متحدانش طی یک هفته پس از مذاکرات بروز داده اند، چندان مثبت به نظر نمی رسد.

 

به گزارش خبرگزاری فارس، با پایان مذاکرات ایران و شش کشور ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، روسیه، چین و آلمان که به 1+5 شهره اند، رسانه های مختلف در سراسر جهان این مذاکرات را مثبت تر از ادوار گذشته مذاکره میان ایران و شش کشور دانستند.

 

1+5 در پیشنهاد خود به برخی دیدگاه های ایران نزدیک تر شده بود و ایران نیز این واقع بینی را به عنوان نکته مثبت مورد تصریح قرار داد. اما یکی از اصلی ترین شروط موفقیت دیدگاه های مثبت مطرح شده در مذاکرات، ادامه رویکرد مثبت پس از مذاکرات است. به عبارت دیگر، طرف غربی اگر پیشنهاد نسبتا مثبتی را ارائه می کند، زمانی می تواند انتظار داشته باشد طرف مقابل این پیشنهاد را جدی بگیرد که ادبیات مثبتی را ضمیمه آن کند.

 

یک هفته از مذاکرات ایران و شش کشور گذشته است و هرچند از منظر بسیاری تحلیلگران همچنان مذاکرات آتی در 16 فروردین 92، دورنمای مثبتی دارد اما ادبیاتی که ایالات متحده و متحدانش طی یک هفته پس از این مذاکرات از خود بروز داده اند، چندان مثبت به نظر نمی رسد.

 

ظرف این هفته اظهارنظرهایی به ثبت رسیده است که نشان می دهد طرف غربی از یک سو روی به سیاه نمایی برنامه هسته ای ایران آورده است و از سوی دیگر دنبال تهدید ایران است.

 

جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده که اولین دور سفرهای خارجی خود را آغاز کرده در ریاض، پایتخت عربستان سعودی گفته است که زمان ایران برای مذاکره محدود است. سعود الفیصل، وزیر خارجه عربستان سعودی به عنوان مهم ترین متحد راهبردی آمریکا در خلیج فارس هم به استقبال این سخنان آمده و گفته است که ایران در مذاکرات چندان جدی نیست و نباید چون فلاسفه به بحث و گفتگو ادامه داد.

 

وزیر امور خارجه آمریکا پس از سخنان خود در ریاض در گفتگو با شبکه خبری ای بی سی هم ادعا کرده است که ایران به سلاح هسته ای، نزدیک شده است. این در حالی ست که سازمان های اطلاعاتی آمریکایی تصریح دارند که ایران قصدی برای تولید سلاح هسته ای ندارد.

 

از سوی دیگر، جو بایدن، معاون اول رئیس جمهوری آمریکا که در حدود یک ماه قبل ایران را به گفتگوی دو جانبه دعوت می کرد، اخیرا در جمع اعضای سازمان آیپک، یکی از بزرگ ترین لابی های صهیونیستی آمریکا بار دیگر تاکید کرده است که گزینه نظامی علیه ایران منتفی نیست. طرح چنین سخنی از سوی همان مقام آمریکایی که پیشنهاد مذاکره مستقیم را مطرح کرده نشان می دهد که پیشنهاد مذاکره آمریکایی ها از ابتدا جدی نبوده است و به تعبیر رهبر انقلاب اسلامی، آمریکایی ها در عین نشانه رفتن سلاح به سوی ایران، به کشورمان پیشنهاد مذاکره داده اند. طبعا چنین مذاکراتی نمی تواند به هیچ نتیجه مثبتی دست پیدا کند.

 

سفیر آمریکا در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی هم در سخن پراکنی علیه ایران از قافله عقب نمانده است. وی ایران را متهم به فریب کاری، سرکشی و همچنین ایجاد تاخیر در مسیر بازرسی های آژانس کرده است. سخنان وی در راستای سخنان آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی است که او نیز در همین هفته به خیل جوسازان علیه ایران پیوست و خواستار دسترسی فوری به سایت پارچین شد، مساله ای که در گفتگوهای دوجانبه ایران و آژانس، در دست بررسی است.

 

اتحادیه اروپا هم در این بین از دوستان آمریکایی اش عقب نمانده است. اتحادیه اروپا اعلام کرده که سیاست های ایران در به تعویق انداختن بازرسی آژانس بین المللی انرژی اتمی از تحقیقات اتمی این کشور غیر قابل قبول است و همچنین نگرانی خود را درباره گسترش فعالیت های هسته ای ایران اعلام کرده است.

 

27 عضو اتحادیه اروپا همچنین در بیانیه ای در آژانس بین المللی انرژی اتمی اعلام کردند که ایران باید فعالیت های غنی سازی اورانیوم را متوقف کند. این در حالی ست که در مذاکرات ایران و 1+5 سخنی از توقف غنی سازی نیست بلکه 1+5 خواستار برخی محدودیت ها در غنی سازی 20 درصدی شده است.

 

در کنار این سخنان، بعید است نیازی به تکرار سخنان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی باشد. وی هم مذاکرات قزاقستان را فرصتی برای ایران برای تداوم غنی سازی اورانیوم و وقت خریدن خطاب کرده است.

 

این همه هجمه تبلیغاتی فقط یک هفته پس از آنکه ایران و 1+5 در قزاقستان با هم مذاکره کرده اند و قرار دور بعدی مذاکرات کارشناسی و سران را گذاشته اند، عادی به نظر نمی رسد و پیام های متعددی را برای طرف ایرانی مخابره می کند:

 

اولا، غرب می خواهد تصمیم گیری ایران در خصوص پیشنهادهای 1+5 در فضای فشار و جنجال روانی انجام شود و ایران به هر ترتیب خود را ملزم به پذیرش پیشنهادهای شش کشور کند؛

 

ثانیا، تاکید اتحادیه اروپا بر توقف غنی سازی، این گمان را تقویت می کند که اگر ایران گام نخست را بپذیرد، باید برای رفع باقی تحریم ها، برنامه غنی سازی خود را متوقف کند؛ امری که ایران اعلام کرده که قابل مذاکره نیست؛

 

ثالثا، ادبیات غرب تنها یک هفته پس از مذاکراتی که دیپلمات های غربی آن را مثبت دانسته اند، یقینا تردیدهای زیادی نسبت به حسن نیت طرف غربی در مذاکرات پدید می آورد.

 

به هر حال، ایران در مذاکرات آتی با 1+5 بر اساس منافع ملی خود و در دفاع از حقوق هسته ای خود به طور جدی وارد خواهد شد، اما طرف غربی هم یقینا می داند که به کارگیری چنین ادبیاتی یقینا برای دست یابی به توافق نه تنها مفید نیست، بلکه در تباین با آن است.

 

اگر طرف غربی واقعا به دنبال مذاکره و نتیجه گیری از آن است، بهتر است دست از ادبیات خصمانه برداشته و در فضایی آرام به فکر منافع متقابل باشد و رویکرد گفتگو – همکاری را جایگزین رویکرد خصمانه اخیر نماید.