سرپوش بر اختلافات تا انتخابات

ایران به کرات اعلام کرده است که در برنامه هسته ای خود اهداف نظامی را دنبال نمی کند و چالش هسته ای ایران و غرب نیز صرفا دستاویزی برای مقابله با نظام جمهوری اسلامی است. روسیه نیز در این باره با تهران هم عقیده است و می گوید جنس رویارویی غرب با ایران طی یک سال گذشته، از جنسی دیگر است و از اراده معطوف به حذف حکایت می کند.

اسرائیلی ها می گویند که تنها هعدفشان از رویارویی احتمالی با ایران، بمباران تاسیسات هسته ای و ذخایر نظامی ایران است تا بدین وسیله سایه ترس و تهدید را از خود بردارند. البته درک پیشرفت و آمادگی نظامی ایران آنها را به این درجه از فهم نیز رسانده است که تاب رویارویی مستقیم را ندارند و در این باره بیش از همیشه نیازمند حمایت ایالات متحده و تایید کشورهای عربی هستند.

از همین رو در ماه های گذشته پروسه ایران هراسی توسط اسرائیلی ها شدت بیشتری یافته و تا جایی پیش رفته که ترس و نفرت از صهیونیست ها را در میان اعراب کاهش داده و توجهات را کاملا معطوف ایران کرده است. اتهام های تروریستی اخیر به ایران در کشورهای آذربایجان، تایلند و گرجستان نیز در همین راستا ارزیابی می شود و می توان به روشنی خط ایران ستیزی و تشکیل اجماع گسترده علیه ایران را در آن مشاهده کرد.

احتمال می رود این طرح و توطئه درصدد جلب مشروعیت و حمایت برای حمله احتمالی به تاسیسات اتمی ایران باشد که ایالات متحده هنوز چراغ سبزی به آن نشان نداده و مخاطرات و هزینه های آن را افزون بر منافع و محاسنش می داند. حضور ایران در خلیج فارس، تشدید بحران اقتصادی غرب و ترس از اوج گیری قیمت نفت، نفوذ ایران در خاورمیانه و بویژه در تحولات سوریه و لبنان و عراق، برهم ریختگی نقشه خاورمیانه پس از سقوط رژیم های مصر و تونس و یمن و نیز دردسرهای ادامه دار نیروهای بین المللی در افغانستان و پاکستان سبب شده است تا احتمال برخورد نظامی با ایران – چه به قصد جلوگیری از پیشرفت های هسته ای و چه با نیت تغییر نظام سیاسی – روز به روز کمتر و رژیم صهیونیستی نیز از حمایت و پشتیبانی امریکا در این باره مایوس تر شود.

به نظر می رسد امریکا و بویژه باراک اوباما مایل است شرایط کنونی را تا موعد انتخابات ریاست جمهوری سال آینده حفظ کند و بحران تازه ای برای دولت خود نتراشد. دولت او هنوز نتوانسته به بسیاری از وعده های سه سال پیش اش جامع عمل بپوشاند. مردم امریکا همچنان منتقد وضع موجود هستند و می گویند اوباما نتوانسته رکود مالی و بحران بیکاری امریکا را رفع و رجوع کند. از سوی دیگر، منتقدان سیاست خارجی او نیز کم نیستند و حتی شخص هیلاری کلینتون از موضع گیری ها و محافظه کاری های اوباما خسته و مایوس شده است. کنگره نیز در دست جمهوری خواهان است و ترجیح اش بر این که دولت آینده از حزب متبوعشان باشد و هماهنگی و یکدستی بیشتری در سیاستگزاری های داخلی و خارجی وجود داشته باشد. در این میان اسرائیلی ها سیاست کجدار و مریزی را با اوباما در پیش گرفته اند. اختلاف نظرهای آنها با دولت اوباما اظهر من الشمس است ولی دو طرف هیچ گاه نخواسته اند که این اختلاف های تاکتیکی را بروز دهند و یا تکروانه و خودمحورانه عمل کنند.

دو روز پیش روزنامه معاریو نوشت که امریکا قول واگذاری تسلیحات پیشرفته ای را به رژیم صهیونیستی داده و در ازای آن قول گرفته است که تل‌آویو در سال جاری علیه ایران دست به ماجراجویی نزند.

معاریو به نقل از دیپلمات‌ها و منابع اطلاعاتی غربی نوشته است که در سفر هفته پیش بنیامین نتانیاهو به واشنگتن، دولت امریکا به وی پیشنهاد داده که بمب‌های موسوم به پناهگاه‌شکن و هواپیماهای مدرن سوخت‌رسان را در اختیار این رژیم قرار دهد و در عوض اسرائیل نیز موافقت کند که حمله احتمالی به ایران را تا سال 2013 و پس از انتخابات ریاست جمهوری امریکا از دستور کار خارج کند.

اما اغلب کارشناسان روابط امریکا – اسرائیل بر این باورند که چنین توافقاتی تنها می تواند سرپوشی بر اختلاف های دو دولت باشد. برخی تحلیل گران سیاسی امریکا نیز بر این باورند که لابی های صهیونیستی و حامیان اسرائیل در امریکا که نقش تعیین کننده ای در انتخابات ایالات متحده دارند، در سال 2013 پشت باراک اوباما نخواهند ایستاد. درواقع خودشیرینی های اوباما در نشست هفته پیش آیپک و خط و نشان هایش برای ایران، ثمر چندانی نخواهد داشت و اسرائیلی ها دریافته اند که با سیاست خارجی اوبامایی کاری از پیش نمی برند.

آنچه مشهود است اینکه اوباما با اعمال فشارهای پی در پی به ایران و راه انداختن اجماع بین المللی – از اروپا تا کشورهای عربی – علیه ایران، قصد دارد رژیم صهیونیستی را مجاب کند که سیاست های تحریمی اش نتیجه بخش بوده و اسرائیل نباید با تند کردن فضای سیاسی، رشته های امریکا را علیه ایران پنبه کند و اجازه دهد تا این روش کارایی خود را در بلندمدت و بدون هزینه های جنگی نشان دهد.

با وجود ادعاهایی که هر از گاه توسط دولت های اسرائیل و فرانسه و بریتانیا مطرح می شود و ایران را در مسیر ساخت تسلیحات اتمی معرفی می کنند، منابع اطلاعاتی امریکا بارها اذعان کرده اند که ادله ای روشن در این باره در دست نیست و نمی توان گفت که جمهوری اسلامی اراده و توانایی دستیابی به بمب اتم را دارد. این مساله یکی از موارد اختلاف برانگیز میان واشنگتن – تل آویو است که نوعی از هم گسیختگی و نظم پریشی را در روابط دو دولت پدید آورده و بدون شک در جریان انتخابات ریاست جمهوری امریکا تعیین کننده خواهد بود./11