صف‌آرایی روسیه و چین در برابر غرب

۲۱ مهر ۱۳۹۰ | ۲۰:۳۳ کد : ۱۶۹۹۷ اروپا
بسیاری این سفر را که نزدیک به 10 روز پس از وتوی روسیه و چین علیه صدور قطعنامه شورای امنیت علیه سوریه انجام می‌شود، آغازگر نوعی همکاری دو جانبه میان مسکو با پکن برای رقابت یا رویارویی این دو کشور با غرب و در راس آنها ایالات متحده امریکا می‌دانند.
صف‌آرایی روسیه و چین در برابر غرب
دیپلماسی ایرانی: سفر ولادیمیر پوتین، نخست‌وزیر روسیه به چین، بازتاب‌های گسترده‌ای در رسانه‌های جهان داشته است. بسیاری این سفر را که نزدیک به 10 روز پس از وتوی روسیه و چین علیه صدور قطعنامه شورای امنیت علیه سوریه انجام می‌شود، آغازگر نوعی همکاری دو جانبه میان مسکو با پکن برای رقابت یا رویارویی این دو کشور با غرب و در راس آنها ایالات متحده امریکا می‌دانند. رویارویی که به اعتقاد برخی تحلیلگران با آغاز بهار عربی در منطقه که به زودی می‌رود یک سالگی خود را جشن بگیرد و رسیدن آن به سوریه، این کشور استراتژیک خاورمیانه، می‌رود که رنگ و بوی تازه‌ای به قطب‌بندی‌های آتی خاورمیانه و چه بسا جهان بدهد.

روزنامه النهار، چاپ بیروت در یادداشتی به قلم سمیح صعب در این باره می‌نویسد: بهار عربی که با سرنگونی زین العابدین بن علی در تونس آغاز شده و اکنون به سوریه‌ای رسیده است که روسیه و چین با استفاده از حق وتوی خود اجازه ندادند شورای امنیت علیه آن قطعنامه صادر کند، رفته رفته به سمتی می‌رود که قدرت‌های بزرگ جهانی را در برابر یکدیگر به صف‌بندی وا دارد. بی‌شک مسکو و پکن با استفاده از حق وتوی خود در حقیقت نشان دادند که این معادله بر جای مانده از قدیم در منطقه را که می‌گوید هر کسی در سوریه برنده باشد، همه معرکه خاورمیانه را برنده خواهد بود، درک کرده‌اند. از همین دریچه است که روسیه و چین ترجیح دادند در یک سوی ماجرای سوریه بایستند و غرب در سویی دیگر.

نویسنده این یادداشت در ادامه به لیبی اشاره می‌کند و می‌نویسد: تجربه شورای امنیت در تصویب قطعنامه 1973 درباره لیبی هیچ سودی برای روسیه و چین که در آن از حق وتوی خود استفاده نکردند، به دنبال نداشت. آنها در جبهه تفسیر غربی از لیبی افتادند و لاجرم علی‌رغم میل باطنی‌شان مجبور به پذیرفتن طرح گزینه نظامی ناتو علیه لیبی شدند. ولی هنگامی که این سناریو قصد داشت برای سوریه تکرار شود و تهدیدهای رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه را شنیدند که صحبت از نیت ترکیه برای انجام مانور نظامی در مرزهای سوریه می‌زد، قضیه فرق کرد. روسیه دریافت که طرح غرب تحت لوای شورای امنیت باز هم استفاده از گزینه نظامی علیه سوریه برای تسلط به این کشور است. مسکو و پکن به روشنی دیدند که غرب قصد دارد برای سوریه نیز سناریویی شبیه عراق یا لیبی در نطر بگیرد که در نتیجه آن همانند آن دو کشور هیچ سود و منفعتی برای آنها در نظر گرفته نشود. در حالی که منافع روسیه در سوریه بسیار بالا است و هیچ تضمینی در اختیار ندارد که در صورتی که مخالفان اسد به قدرت برسند این منافع تامین شوند.

سمیح صعب سپس می‌نویسد: همه کسانی که از مخالفان نظام سوریه حمایت می‌کنند در یک رقابت محدود زمانی به سر می‌برند. نیکولا سارکوزی، رئیس جمهوری فرانسه خود را برای انتخابات پیش روی کشورش آماده می‌کند در حالی که محبوبیتش به دلیل بحران اقتصادی اروپا به شدت کاهش یافته و اکنون می‌خواهد با افتخارآفرینی در بهار عربی برگه برنده‌ای در انتخابات داشته باشد. در همین خط باراک اوباما، رئیس جمهوری امریکا قرار دارد که او نیز با بحران شدید اقتصادی دست به گریبان است و در روند درگیری فلسطینی – اسرائیلی شکست‌های سختی را متحمل شده است. در عراق و افغانستان نیز نتایج مشابهی به دست آورده و اکنون به این فکر می‌کند که لااقل با استفاده از بهار عربی بتواند به دستاوردهای مورد نظرش در انتخابات پیش روی امریکا برسد. اردوغان، پیروز اخیر انتخابات نیز با کوهی از مشکلات محاصره شده است. مشکلاتی که دولت او با کردها، قبرس، یونان، ارمنستان و اخیرا ایران به دلیل استقرار سپر دفاع موشکی، دست به گریبان شده همگی مواردی است که نخست‌وزیر ترکیه را به شدت درگیر کرده است.

وی در پایان می‌نویسد: برای همین است که روسیه و چین ترجیح می‌دهند با یکدیگر همکاری کنند و به رغم مشکلاتشان در کنار یکدیگر بایستند و حتی علیه غرب از حق وتو استفاده کنند تا در سوریه، این کشور استراتژیک خاورمیانه بازنده نباشند و حتی در صورت لزوم در برابر غرب که اکنون با مشکلات بسیاری دست به گریبان است، قطب جدیدی پدید بیاورند.    

 

نظر شما :