تنها برنده سه شنبه بزرگ

بر اساس آخرینآمارها از نتایج رای گیری درون حزبی جمهوریخواهان در روز سه شنبه بزرگ، جان مک کین،سناتور ایالت آریزونا توانسته است با فاصله زیادی از رقیب اصلی خود میت رامنی، درصدر فهرست این حزب قرار بگیرد. مک کین در ایالات سرنوشت ساز از جمله کالیفرنیا ونیویورک به پیروزی رسید و بدین ترتیب احتمال راهیبایی خود به دور دوم انتخابات 2008آمریکا را تضمین کرد. ایالت های پرجمعیتی مانند کالیفرنیا، نیویورک و ایلینویز ازمهم ترین ایالت ها در رای گیری سه شنبه بزرگ محسوب می شوند.

 

در حزب جمهوریخواه، اگر هریک از کاندیداها که در یک ایالت پیروز شود، آرای تمام نمایندگان اعزامی آن ایالت به گردهمایی ملی حزب جمهوریخواهان را به دست خواهد آورد و در نتیجه، پیروزی در هر ایالت نقشی تعیین کننده ای در گزینش نامزد حزب دارد.

 

اما در حزب دموکرات، آرای نمایندگان هر ایالت به گردهمایی ملی حزب به نسبت آرای نامزدها در حوزه های انتخابیه بین آنان تقسیم خواهد شد. نامزدی که در یک ایالت آرای بیشتری به دست آورد، الزاما تمامی آرای مربوط به آن ایالات را در اختیار نمی گیرد. از این رو برای تعیین نامزد برتر حزب دموکرات، باید تا پایان شمارش آرا و اعلام جزئیات نتایج رای گیری منتظر ماند.

 

هم اکنون رقابت میان هیلاری کلینتون و باراک اوباما، به عنوان نامزدهای برتر دموکرات ها بسیار فشرده شده است. هیلاری کلینتون اگرچه توانست در روز سه شنبه بزرگ جایگاه برتر فهرست حزب متبوع خود در انتخابات را از آن خود کند، اما همچنان باید برای مشخص شدن نامزد اصلی دموکرات ها در انتخابات 2008 آمریکا منتظر رای گیری درون حزبی آنها بود.

 

از سوی دیگر مک کین به عنوان تنها برنده سه شنبه بزرگ باید خود را با چالش هایی که احتمالا از سوی محافظه کاران جمهوریخواه متوجه وی خواهد بود، دست و پنجه نرم کند. ضمن این که هنوز رقبای هم حزبی وی از ادامه مسیر انصراف نداده اند و مشتاق هستند که در رای گیری درون حزبی ایالات باقیماند در دور مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا حضور داشته باشند.

 

با وجودی که مک کین به عنوان یکی از حامیان جنگ با کشورهای متخاصم آمریکا شناخته می شود، بسیار علاقه دارد که رابطه حسنه ای را با اعضای حزب رقیب برقرار کند. برخی معتقدند که این تمایل بیشتر نشات گرفته از نیاز وی به رای برخی از دموکرات های سرخورده و مردد در دور دوم رقابت با نامزد اصلی از حزب رقیب است. مک کین بارها از جمله در عدم حمایت از حقوق مربوط به سقط جنین و هم جنس بازان و همچنین منع حمل سلاح، نشان داده است که چندان سیاستمدار لیبرالی نیست.

 

با این حال مک کین اخیرا تلاش داشته است که بیش از پیش به تندروها در حزب متبوع خویش نزدیک شود. به همین دلیل هفته گذشته در همایش کمیته اقدام سیاسی محافظه کاران در واشنگتن شرکت کرده و در آن به سخنرانی پرداخت.

 

مک کین سال 1358 در سن 22 سالگی از آکادمی نیروی دریای آمریکا فارغ التحصیل شد. پدر و پدربزرگ وی از جمله افسران دریادار این نیرو محسوب می شدند. مک کین در جنگ ویتنام شرکت کرد و در سال 1967 در بیست و سومین ماموریت بمباران هوایی خود به شدت زخمی شد. وی پس از این ماموریت به اسارت درآمد و به گفته خودش در خلال زندانی بودن به شدت مورد شکنجه قرار گرفت. مک کین در پی قرارداد صلح پاریس در سال 1973 آزاد شد و به کشورش بازگشت.

 

وی سال 1981 از نیروی دریایی آمریکا استعفا کرد و به زودی وارد سیاست شد. یک سال بعد توانست به عنوان یکی از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا از ایالت آریزونا، وارد این مجلس شده و در سال 1986 نیز به عنوان سناتور از این ایالت به سنا راه پیدا کند.

 

مک کین در سال های 1992، 1998 و 2004 در انتخابات عمومی آمریکا به پیروزی رسید و حضور خود را در سنا تثبیت کرد. با وجودی که او خود را به نحله محافظه کاری آمریکایی پایبند نشان می دهد، تلاش داشت تا با حمایت نسبی از موضوعات مورد علاقه جمهوریخواهان، تصویر یک سیاست مدار مستقل را از خود به نمایش بگذارد.

 

مک کین در سال 2000 به عنوان نامزد حزب متبوع خود، اولین کارزار حضور در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری را تجربه کرد. اما نتوانست در مقابل جورج بوش در رای گیری های درون حزبی تاب آورد و از گردونه این رقابت کنار رفت.

 

در صورتی که مک کین به کاخ سفید راه یابد، مسن ترین رئیس جمهور تاریخ آمریکا خواهد بود. وی تا آن زمان 72 ساله خواهد بود و در این زمینه از رونالد ریگان که در زمان ورودش به کاخ سفید 69 سال داشت، پیشی خواهد گرفت. یکی از انتقاداتی که به ریاست جمهوری مک کین وارد شده، همین موضوع است. اما وی بارها در سخنرانی هایش گفته است که از سلامت کامل برخوردار است و هنوز تا مرگ فاصله زیادی دارد.

نگاه جنگ طلبانه مک کین در مورد موضوع هسته ایران باعث شده است که حتی برخی از جمهوریخواهان از امکان درگیر شدن آمریکا در جنگی دیگر پس از ورود وی به کاخ سفید هشدار دهند.

 

او سال گذشته در پايان يک سخنرانی انتخاباتی در ايالت کارولينای جنوبی در پاسخ به يکی از حاضران که از وی درباره حمله به ايران پرسيده بود، به شوخی گفت: " آهنگ قديمی گروه بيچ بويز، ايران را بمباران کنيد را به ياد داريد؟" و بعد در حالی که حاضران به اين شوخی مک کين می خنديدند، وی شروع به خواندن کرد: "بمباران کنيد، بمباران کنيد، بمباران کنيد ..."

 

جان مک کين نخستين سياستمدار آمريکايی ای نيست که درباره بمباران کشورهای ديگر شوخی کرده است. رونالد ريگان رئيس جمهور اسبق آمريکا هم در سال ۱۹۸۴ در حالی که برای ايراد نطق راديويی هفتگی اش آماده می شد، بدون توجه به باز بودن ميکروفون درباره بمباران شوروری سابق با اطرافيان خود شوخی کرد.

 

اما به نظر می رسد که مک کین چندان هم بی تمایل نیست که این شوخی برخی اوقات جدی تر هم بشود. وی هفته گذشته در یک سخنرانی گفت: جنگ های دیگری در راه است... متاسفم که این را می گویم، جنگ های دیگری در راه است.

 

به عقیده پت بوشمن، یکی از نزدیکان مک کین، شکی وجود ندارد که وی رئیس جمهور جنگ خواهد بود. بیشتر دوران کاری وی در امور مربوط به ارتش و امنیت ملی گذشته است. به گفته بوشمن وی به پوتین روی خوشی نشان نداده و در صورتی که انتخاب شود، این امکان وجود دارد که نیروهای آمریکایی سال های در عراق باقی بمانند.

 

با این حال مک کین تاکنون توضیح نداده است که در صورت حمله به ایران چگونه می خواهد ماموریت شکننده ارتش آمریکا را در عراق مدیریت کند.