در ایران جنگ نرم جواب می‌دهد

دیپلماسی ایرانی:‌ ایالات متحده باید با ایران چه کند؟ روزنامه آمریکایی کریستین ساینس مانیتور در تازه ترین نگاه خود به رابطه میان واشنگتن – تهران، محور کلام را به جنگ طلبی اختصاص داده و می‌نویسد: تغییر حاکمیت در ایران تنها مساله ای است که باید در این برهه زمانی هدف قرار گیرد. تمام متحدان امریکا با این مساله موافق هستند. با این همه چرا آقای اوباما برای گام برداشتن در این مسیر از خود تعلل نشان می‌دهد؟

این روزنامه آمریکایی در حالی توصیه رویارویی با ایران را به رئیس دولت آمریکا می‌کند که واشنگتن در حال حاضر در افغانستان، عراق و اخیرا در لیبی هم به شدت درگیر جنگ و ناآرامی‌ شده است. جنگی دیگر چه از نوع سرد و بی سلاح و چه از نوع رویارویی مستقیم آن می‌تواند جایگاه نظامی ‌آمریکا را تقلیل داده و البته بر احتمال شکست آن در دیگر جبهه‌ها نیز بیفزاید.

این روزنامه در ادامه می‌نویسد: خیزش‌های عمومی‌ در خاورمیانه ادامه دارد و به نظر نمی‌رسد که فعلا در بازه زمانی کوتاه مدت پایانی بر این خیزش‌ها باشد. خاورمیانه که چند دهه سرکوب و خفقان را تجربه کرده اکنون در حال پوست اندازی است. گرد و خاک‌های ناشی از این انقلاب‌ها و تغییرات در خاورمیانه توجه همگان را از ایران منحرف کرده است. این در حالی است که ایران تمام پتانسیل‌های لازم برای هدف انقلابی دیگر قرار گرفتن را در خود جای داده است!

کریستین ساینس مانیتور در ادامه می‌نویسد: نخستین مولفه مورد نیاز اینچنین خیزش‌های عمومی‌، جمعیت جوانان است که در ایران این جمعیت رقم قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. قشر جوان ایران تحصیلکرده است و البته با سیستم نوین ارتباطی یعنی اینترنت هم آشنایی کامل دارد.

این روزنامه آمریکایی ادعا می‌کند که تغییر در ایران می‌تواند بر کل منطقه تاثیرگذار باشد. این در حالی است که آینده کشورهایی که در چند ماه اخیر انقلاب را تجربه کرده اند چندان به نفع واشنگتن به نظر نمی‌رسد. در تونس دولتی باب میل واشنگتن نشین‌ها روی کار نیامده است. در قاهره هم حداقل ظاهر بازی به گونه ایست که تل‌آویو را اصلی‌ترین بازنده نشان می‌دهد. اوضاع در لیبی هم به هیچ وجه به نفع واشنگتن و متحدان اروپایی اش نیست. در بحرین و یمن هم دورنمای آنچنان خوشایندی برای آبروی بر باد رفته آمریکایی‌ها به چشم نمی‌خورد.

با این همه کریستین ساینس مانیتور در خصوص ایران می‌نویسد: باراک اوباما قریب به دو سال و چند ماه است که تمام برگ‌های خود را برای همراهی با ایران رو کرده و امیدوار است که یکی از این برگ‌ها به ثمر بنشیند. اما حقیقت این است که آمریکایی‌ها خود به خوبی می‌دانند که این انتظار برای بر سر میز مذاکره نشستن با ایرانی‌ها به دلیل سابقه خصومت میان دو کشور بی نتیجه است. واشنگتن باید در عیان و در خفا خود را برای پایان دادن به حاکمیت فعلی در تهران مهیا کند.

این روزنامه با اذعان به این حقیقت که ایران کشوری نیست که بتوان انقلاب را از بیرون به آن دیکته کرد تاکید می‌کند که واشنگتن باید ایرانی‌ها را وادار به ایستادن در مقابل دولتمردان خود کند.

نویسنده این یادداشت ادعا می‌کند که جوانان ایرانی برخلاف رهبران خود امریکا دوست هستند و می‌توانند رهبری واشنگتن در این انقلاب را بپذیرند!

یکی دیگر از راهکارهای پیشنهادی نویسنده به دولت باراک اوباما، تشدید تحریم‌ها علیه ایران است. وی در این خصوص می‌افزاید: ایران در حال حاضر به واسطه برنامه هسته ای خود تحریم‌های جدی را تحمل می‌کند و البته برای تشدید فشار بر تهران، این تحریم‌ها باید تا حد قابل توجهی افزایش یابد.

سومین راهکار پیشنهادی این روزنامه کمک نقدی و غیرنقدی به جریان‌های مخالف جمهوری اسلامی‌ است. در چهارمین مرحله هم دولت ایالات متحده باید به هر طریق ممکن اینترنت آزاد و بدون فیلترینگ در اختیار جوانان ایرانی قرار دهد.

ایالات متحده در حال حاضر در باتلاق لیبی گرفتار شده و بسیاری از تحلیل‌گران حتی وزیر امور خارجه بریتانیا گرفتاری خود در لیبی را به بن بست تعبیر می‌کنند. در این فضا نویسنده کریستین ساینس مانیتور در این خصوص می‌نویسد: تهران، طرابلس نیست و به هزار و یک دلیل اقدام‌های نظامی ‌علیه این کشور پاسخ نمی‌دهد. ایالات متحده باید همین امروز از فرصت بوجود آمده در خاورمیانه استفاده کرده و کارت ایران را به نفع خود در جیب بگذارد.