وقتی حملات سایبری، جای بمب افکن را می‌گیرد
ديپلماسى ايرانى: در تاریخ جهانی تاسیسات هسته‌ای کشورها تاکنون سه بار هدف حملات سایبری قرار گرفته اند. آخرین مورد هم به چند ماه پیش بازمی‌گردد و البته کشور هدف هم ایران بود. سال 2010 را بسیاری از تحلیل‌گران سال شدت گرفتن سر و صداها در خصوص برنامه هسته‌ای ایران خواندند. نخستین ماه‌های این سال با پایان ضرب الاجل زمانی تعیین شده از سوی آمریکا برای ایران جهت شفاف سازی برنامه هسته‌ایش همراه بود. تمام این هیاهوها در نهایت به جنگ منتهی نشد. وای نت نیوز در این باره می‌نویسد: انچه که در سال 2010 بیشترین صدمه را به ایران زد، نه تحریم‌ها بود و نه افشاگری‌های ویکی لیکس.
این سایت در ادامه اندکی به عقب بازمی‌گردد و می‌نویسد: هفتمین روز از ماه ژوئن سال 1981 میلادی بود که نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی دستور حمله به تاسیسات هسته‌ای صدام حسین را صادر کرد. این حمله با انتقادهای بین المللی همراه بود و دوازده روز پس از آغاز این حمله، شورای امنیت آن را محکوم کرد. این پرونده هنوز هم مختومه نشده است و چند ماه پیش چند دولتمرد عراقی اعلام کردند که اسرائیل باید بایت خسارتی که به عراق در آن سال وارد کرده به دولت جدید غرامت بدهد.
سه سال پیش در ششمین روز از ماه سپتامبر، تاسیسات نیمه کاره هسته‌ای در سوریه باز هم هدف حملات جنگنده‌های اسرائیلی قرار گرفت. برخی ادعا کردند که آن ساختمان نیمه کاره در حقیقت انبار تسلیحات و تجهیزات هسته‌ای کره شمالی بوده است. آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای و سازمان سیا پس از این حمله بود که تاکید کردند که ساختمان نیمه کاره سوری‌ها در حقیقت در حال مهیا شدن برای تبدیل شدن به پایگاهی هسته‌ای – نظامی‌بوده است. اسرائیل با هشت جنگنده خود راهی سوریه شد. این جنگنده‌ها از حریم هوایی ترکیه برای حمله استفاده کردند. حرکتی که دغدغه ترک‌ها از دستیابی سوریه به تسلیحات و یا تجهیزات هسته‌ای را به تصویر کشید.
در دومین روز از آگوست 2008 هم ژنرال محمد سلیمان که برخی ان را نماینده اعزامی خاندان اسد به کره شمالی می‌دانند، به ضرب گلوله تک تیراندازی ناشناس از پای درآمد. در آن زمان وزیر امور خارجه وقت کاندولیزا رایس ادعا کرد که اسرائیل بدون هماهنگی با ایالات متحده به ساختمان نیمه کاره در سوریه حمله کرده است. البته این بار برخلاف مورد عراق از صدور قطعنامه ای علیه اسرائیل در شورای امنیت خبری نبود. البته سوری‌ها هم چندان به این مساله حساسیت نشان ندادند و همین امر به نفع اسرائیلی‌ها تمام شد که همواره در این مواقع استراتژی سکوت را پیش می‌گیرند.
سومین حمله اما آرام و بی سر و صدا بود. عامل حمله هم نه بمب بود و نه جنگنده. ویروس اینترنتی به نام استاکس نت. نام این ویروس هم برای بسیاری از کارشناسان مسائل هسته‌ای عجیب و غریب بود. کارشناسان ادعا می‌کنند که استاکس نت پیچیده ترین ویروس اینترنتی بود که در این سال ها به سراغ تاسیسات هسته‌ای کشوری ثانی می‌رود. این ویروس با 15 هزار کد تعریف شده و به سرعت تمامی تاسیسات هسته‌ای ایران را هدف قرار داد. بسیاری از تحلیل‌گران در مقام شناسایی عاملان انتقال استاکس نت، انگشت اتهام خود را به سمت ایالات متحده، بریتانیا و اسرائیل نشانه رفته‌اند. نهادهای تحقیقاتی ایالات متحده ادعا می‌کنند که استاکس نت قریب به 30 هزار کامپیوتر صنعتی را در ایران آلوده کرده است. رقم سانتریفیوژهای آسیب دیده در نظنز هم به هزار مورد رسیده است. البته رئیس جمهوری ایران هم چند ماه پیش به صراحت اعلام کرد که استاکس نت برنامه هسته‌ای ایران را معلق نگاه داشته است.
صلح نوبل را به استاکس نت بدهید
از آنجا که بسیاری از تحلیل‌گران و کارشناسان دست اسرائیل را در پشت پرده استاکس نت می‌بینند، همگان سکوت اختیار کرده اند تا مبادا دست این رژیم بیش از این رو شود. البته ناگفته پیداست که استاکس نت و موفقیت‌هایی که این ویروس کوچک به دنبال داشته، راه را برای تبعیت دیگران از اسرائیل یا دیگر عاملان این ماجرا باز نگاه داشته است. باراک اوباما اخیرا و پس از اعتراف چند مقام ایرانی به موفقیت‌های استاکس نت، دستور تشکیل کمیته ویژه ای را برای بررسی حملات سایبری صادر کرده است. ایالات متحده اکنون به این نتیجه رسیده است که شاید نتواند مانع از افشاگری‌هایی مانند ویکی لیکس شود اما باید در صحنه ای موازی همه چیز را جبران کند. البته اسرائیل تلاش‌های آرام برای منهدم کردن برنامه هسته‌ای ایران را به استاکس نت و نشر آن محدود نکرده و دست به ربودن و ترور دانشمندان هسته‌ای ایران هم زده است.
سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل تا کنون چهار دانشمند و دست اندرکار برنامه هسته‌ای ایران را از دور خارج کرده اند اما ادعا می‌کنند که در ایران حداقل 5 هزار نفر مشغول برنامه‌های هسته‌ای هستند. اسرائیل قرار نیست با جنگنده‌های خود به ایران حمله کند بلکه همین کار را می‌تواند با اجیر کردن موتورسواری که بمبی در دست دارد و به خودرو دانشمندان نزدیک می‌شود، انجام دهد. جنگی آرام و بی سر و صدا. استاکس نت تاثیرات منفی شگرفی بر برنامه هسته‌ای ایران گذاشت اما در رسانه‌ها چندان به این مساله پرداخته نشد. البته جای اندک تعجبی هم ندارد. حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای عراق، سر و صدای زیادی به همراه داشت اما همین حمله مشابه به سوریه دچار خفقان خبری شد. اسرائیلی‌ها با توجه به گرفتار شدن آمریکا در عراق و افغانستان می‌دانند که این کشور توانایی جنگی دیگر در خاورمیانه را ندارد بنابراین بهترین راه درگیر شدن بی صدا در نبرد سایبری است.
نظر شما :