چالشهایی که کمر 2011 را خم میکنند
دیپلماسی ایرانی: بازار پیش بینی در خصوص حوادث سیاسی در سال 2011 میلادی همچنان داغ است. در این زمینه سایت فیلادلفیا هم مینویسد: امیدوارم که سال 2011 میلادی بسیار از 2010 خوش یمنتر باشد.
2010 را با مجموعه ای از حوادث ترک میکنیم که هیچ کدام هم امیدوارکننده نبودند: جنگ در افغانستان، جریان جهانی و سیل در پاکستان، عراق از کما در آمده اما همچنان نابسامان، ایران هستهای و البته تلاش برای صلح ناکام در خاورمیانه. دوستی روسیه همچنان به اثبات نرسیده است و البته چین همچنان بر طبل مخالفت میکوبد. اقتصاد داخلی هم روزهای بحرانی را پشت سر میگذارد. در زیر لیست چالشهای پیش روی جهان در 2011 را میخوانبد:
1. افغانستان: این کشور دردسرهای بسیاری را در خود جای داده است.شما هیچ گاه نمیتوانید انتظار موفقیتهای اعجاب انگیز مانند عراق را در کشوری مانند افغانستان داشته باشید. در عراق شبه نظامیان اهل تسنن علیه القاعده قیام کردند. در سال جاری اگر سربازان امریکایی و اعضای ناتو جنوب و شرق افغانستان را هدف قرار دهند، شاید ساکنان محلی هم به نوعی در برابر شبه نظامیان از خود مقاومت بیشتری نشان دهند.
آنچه که باید در یک سال آتی شاهد آن باشیم: آیا تلاشهای آمریکا برای کمک به پلیس و نیروهای محلی در گوشه و کنار افغانستان در نهایت جواب میدهد؟ در این مسیر باید برای مشاجرههای داخلی میان روستاییان چاره ای اندیشید.
نشانههایی که باید دید و دریافت: آیا حامد کرزی در جامه رئیس جمهوری افغانستان در نهایت دولتی کارامدتر را روی کار خواهد آورد؟ آیا وی به دیگر فرقهها و طایفههای حاضر در افغانستان سهم انها از قدرت را خواهد بخشید؟ آیا ملاعمر سرانجام حساب خود را از القاعده جدا کرده و به دولت مرکزی در افغانستان میپیوندد؟
2. پاکستان: انچه در یک سال آتی در این کشور شاهد آن خواهیم بود، برای آینده منطقه بسیار حیاتی است. باید دید آیا ارتش و نیروهای امنیتی در پاکستان در نهایت به سراغ رهبران تندرو طالبان خواهند رفت؟ پاکستانیها باید به یقین برسند که آمریکا افغانستان را در هیاهو ترک نخواهد کرد. اسلام آباد باید بداند که هند نمیخواهد و نمیتواند از افغانستان به عنوان ابزاری علیه اسلام آباد استفاده کند. آمریکا باید گفتگو میان هند و پاکستان بر سر کشمیر را تبدیل به اهرمیبرای نزدیکی آنها کند.
3. عراق: باید دید آیا نوری مالکی قدرت قابل توجهی به اهل تسنن میبخشد یا خیر؟ آیا وی به مقتدی صدر از مخالفان سابق خود دامنه عمل بسیار اهدا میکند؟ نشانه ای خوب در این میان وجود دارد و آن هم زمانی است که نوری مالکی با ایالات متحده توافقنامه امنیتی دیگری امضا کند که حضور آنها در عراق برای اجتناب از درگیریهای قومیرا تضمین کند. پیش بینی میشود که تنها راه برای جلوگیری از افزایش نفوذ ایران بر منطقه همین حضور هر چند ناچیز امریکا در عراق است.
4. ایران:سال 2010 سال حمله کرم کامپیوتری به نام استاکس نت به سیستم نیروگاههای نطنز و بوشهر بود. گفته میشود که این کرم برنامه هستهای ایران را عقب رانده است. ایرانیها در تقسیم تقصیر، گناه را بر گردن اسرائیل و ایالات متحده میاندازند. شاید در 2011 برنامه حمله به ایران از سوی اسرائیل و ایالات متحده جدی تر شود.
5. چین: همه میدانیم که چین کشوری در حال صعود است. اما سوال اینجاست که رهبران این کشور به دنبال چه نوع قدرتی هستند؟ باید منتظر ماند و دید که آیا چین همچنان در تنشهای مرزی و منطقه ای با دیگر همسایگان سر و کله خواهد زد ؟آیا پکن فکری برای کره شمالی و افزایش احتمال نبرد دیگران با این همسایه میکند؟
6. روسیه:دادگاه مخالف سیاسی کرملین در هفته گذشته در پایتخت روسیه برگزار شد و البته به تمام خوش بینیها برای ارتقای دموکراسی در این کشور پایان داد. ولادیمیر پوتین با این حرکت خود نشان داد که به مخالفات فرصت نفس کشیدن را نمیدهد و البته به وابسته نگاه داشتن کشور به نفت هم بسیار علاقه مند است. رئیس جمهوری روسیع دمیتری مدودف که همگان را به متفاوت بودن خود از پوتین امیدوار کرده بود، نشان داد که نمیتواند پوتین و ابهتش را به چالش بکشد.
7. خاورمیانه: در این حوزه هیچ گونه خبر خوبی را نمیتوان پیش بینی کرد. مناقشه میان اسرائیل و فلسطین همچنان ادامه خواهد داشت و البته ره به جایی هم نخواهد برد. در جهان اسلام، هم نسل جوان منتظر روزی است که رهبران کهنسال حاضر در بازی خاورمیانه فوت کنند.
8. ایالات متحده : تصویب معاهده استارت نشان داد که سناتورهای جمهوری خواه در مجلس سنا هم آنجا که پای منافع ملی به میان میآید، با باراک اوباما دموکرات همکاری خواهند کرد. البته اگر جمهوری خواهان در جلد مخالفت صد در صدی فرو روند و به این نتیجه برسند که باید اوباما را تا انتخابات 2012 به هر طریقی از میدان به در کرد، کار برای این رئیس جمهور دموکرات سخت خواهد شد.
نظر شما :