بازی روسی آمریکایی در مرزهای شمالی ایران
پنتاگون مدعی است با استقرار سامانه موشکی در کشورهای چک و لهستان قصد دارد حملات هوایی و موشکی احتمالی ایران و کره شمالی را خنثی کند. اما روس ها آن را تهدیدی علیه امنیت ملی خود می دانند.
اصرار آمریکایی ها مبنی بر استقرار سامانه موشکی در شرق اروپا اختلاف های پنهانی واشنگتن و مسکو را آشکار کرده است.
پنتاگون مدعی است با استقرار سامانه موشکی در کشورهای چک و لهستان قصد دارد حملات هوایی و موشکی احتمالی ایران و کره شمالی را خنثی کند. اما روس ها آن را تهدیدی علیه امنیت ملی خود می دانند. همین امر موجب به آشکار شدن اختلاف های آمریکایی ها و روس ها شده است.
در شرایطی که آمریکایی ها همچنان بر تصمیم خود مبنی بر استقرار سامانه موشکی در شرق اروپا پافشاری می کنند روس ها روش های مختلفی را برای انصراف آمریکایی ها آزمایش کردند. اما گویی آمریکا قصد کوتاه آمدن ندارند.
ولادیمیر پوتین بارها آمریکایی ها را به تشدید رقابت تسلیحاتی و خارج شدن از پیمان های منع گسترش سلاح های هسته ای و تولید موشک های میان برد تهدید کرده است. سرگئی لاوروف وزیرخارجه این کشور نیز چندی پیش در برابر سیاست های آمریکا تهدید کرد:"کشور ما دست روی دست نخواهد گذاشت و اقداماتی در همین راستا انجام خواهد داد."
او همچنین تهدید کرد هر عملی عکس العملی دارد و ارتش روسیه این اقدام آمریکایی ها را بی پاسخ نخواهد گذاشت. روس ها اما در جبهه دیگر کوشیدند لهستان و جمهوری چک را تحت فشار قرار دهند تا شاید با خواسته آمریکایی ها مخالفت کنند. اما آنها در این کار ناکام ماندند.
ساخت و نمایش پدر بمب ها(پرقدرت ترین بمب)، برافراشتن پرچم روسیه در قطب شمال و مانور برای تصاحب سرزمین های قطب همگی نشانه های رقابت با آمریکا و القای این واقعیت است که روسیه نوین دوباره در اندازه یک قدرت برتر جهانی متولد شده است.
روس ها هنگامی که پی بردند با تهدید و مانورهای نظامی قادر به انصراف آمریکایی ها از خواسته ها یشا ن نیستند دست به ابتکار عچیبی زدند. آنها در میان شگفتی محافل جهانی پیشنهاد استفاده مشترک از پایگاه راداری "قبله" در جمهوری آذربایجان را به آمریکایی ها دادند!
این پایگاه که در زمان اتحاد جماهیر شوروی در اطراف باکو ساخته شده است به مدت 10 سال در اجاره روس ها است. تعچب آمریکایی ها و محافل سیاسی جهان بیشتر از آن جهت است که پیش از این روس ها برای جلوگیری از ورود ناتو و آمریکا به منطقه قفقاز، آسیای مرکزی و خزر هزینه های سنگینی پرداخته بودند.
این مناطق حیاط خلوت روسیه محسوب می شود. مسکو هرگونه نزدیکی جمهوری های آسیای مرکزی و قفقاز به ناتو و کشورهای غربی را با حساسیت زیاد دنبال می کند. در وهله نخست چنین پنداشته می شود که روس ها دچار تغییرات استراتژیک شده اند اما با در نظر گرفتن مجموعه عوامل می توان باور کرد که روس ها شطرنج بازان زیرکی هستند.
اما رقیب آمریکایی آنها را هم نباید دست کم گرفت. آنها دست روس ها را خواندند. در ماه گذشته هیأت 6 نفره از کارشناسان نظامی آمریکا به ریاست ژنرال "پاتریک اوریلی" از ایستگاه رادار قبله بازدید کردند مقرر شد نتیجه این بازدید فنی ماه اکتبر اعلام شود.
یک کارشناس نظامی درباره پایگاه قبله فاش کرد که استفاده از این ایستگاه رادار بدون روسیه غیر ممکن است چون تمام سیستم های آن روسی هستند و آمریکایی ها با این نوع سیستم ها آشنایی ندارند.
وی می افزاید برای این که آمریکایی ها بتوانند از ایستگاه رادار قبله استفاده کنند بهتر است آن را ویران کنند و ایستگاه جدیدی بر روی خرابه های آن بسازند.
بعلاوه روس ها نیک می دانند که تا پنج سال آینده احتمال پیوستن جمهوری های آذربایجان و گرجستان به سازمان ناتو فراوان است. از همین روی آنها قصد دارند از سیر تحولات سبقت بگیرند تا با پیش کشیدن همکاری آمریکا در ایستگاه رادار قبله پیروزی کوچکی برای شکست بزرگی که در انتظار شان است بدست آورند.
موضوع مهم دیگری که در خصوص ایستگاه راداری قبله مطرح است این است که این ایستگاه قدرت زیر نظر گرفتن تمام منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا را دارد و به چشم و گوش روس ها در منطقه شهرت دارد.
اما سیستم دوربین های آن طوری طراحی شده است که فاقد قدرت لازم برای زیر نظر گرفتن پشت کوه های اورال یعنی داخل مرزهای روسیه است درحالی که سیستم رهگیر موشکی که آمریکایی ها درصدد ساخت آن در اروپای شرقی هستند علاوه بر خاورمیانه کوچکترین تحرک در تمام خاک جمهوری فدراتیو روسیه را رهگیری و نشان می دهد.
در واقع ترس و وحشت روس ها از راه اندازی سامانه دفاع موشکی در جمهوری چک و لهستان از همین روی است. آنها قصد داشتند با مطرح کردن همکاری با آمریکا در پایگاه راداری قبله هم آمریکا را از ساخت پایگاه راداری در اروپای شرقی منصرف کنند و هم حساسیت ایران را تحریک کنند.
در نگاه اول شاید حق با استراتژیست های روسی بود. اما نه ایران به این موضوع واکنش جدی نشان داد و نه آمریکا به این پیشنهاد پوتین روی خوش نشان داد.
مسکو تمایل داشت تا تهران بسرعت به احتمال همکاری آمریکا و روسیه در مرزهای شمالی کشور اعتراض شدید الحنی کند و جنجال دیپلماتیک و رسانه ای راه اندازد تا با سر شاخ کردن ایران و آمریکا و حتی درگیر کردن جمهوری آذربایجان در این ماجراها به منافع ملی خودش برسد.
اما گرفتن یک سیاست درست و سکوت دیپلماتیک و رسانه ای تهران خود بخود زهر این سیاست استراتژیست های روسی را گرفت.
اکنون آمریکایی ها با پافشاری بر سیاست خود مبنی بر ساخت سامانه دفاع موشکی در شرق اروپا روس ها را به دردسر بزرگی انداخته اند. این سامانه موشکی اگر چه به بهانه حمله احتمالی موشکی ایران و کره شمالی به اروپا ساخته خواهد شد اما شکی نیست آمریکایی ها از ساخت این سامانه موشکی یک هدف بیشتر ندارند و آن زیر نظر گرفتن کامل تحولات نظامی روس ها است.
نظر شما :