ایران این بار چه پاسخی می‌دهد؟
دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده و همراهانش در غرب خود را برای پیشنهادی تازه به ایران مهیا می‌کنند. هدف از این برنامه هم ممانعت از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای است که غرب ادعای آن را دارد و ایران همچنان آن را تکذیب می‌کند. بسیاری ادعا می‌کنند که از یک سال پیش که غرب آخرین پیشنهادهای خود را به ایران داد تا کنون فاکتورهای بسیاری تغییر کرده است.
کریستین ساینس مانیتور در این خصوص می‌نویسد: باز هم غرب خود را برای ارائه پیشنهادی مهیا می‌کند که قرار است در آن از برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران حمایت شود اما بر ضرورت عدم دستیابی این کشور به تسلیحات هسته‌ای هم تاکید شده باشد. یک سال پیش بود که جامعه جهانی در همین مسیر قدم زد اما در نهایت به بن بست خورد. آیا این بار این قدم زدن می‌تواند مقصدی متفاوت را پیشنهاد دهد؟
اکتبر گذشته بود که پنج عضو دائم شورای امنیت با همراهی آلمان در قالب همان گروه معروف پنج به اضافه یک، پیشنهاد تبادل سوخت را به ایران دادند. بر اساس این طرح، اورانیوم غنی سازی شده در ابعاد و درصد پایین از سوی ایرانی ها در اختیار کشوری سوم قرار می‌گیرد و همین کشور هم اورانیوم غنی سازی شده تا درصد مد نظر تهران را در اختیارش قرار می‌دهد. هدف از این پروسه در حقیقت، سلب حق غنی سازی اورانیوم از ایران است. ایرانی ها ادعا می‌کنند که این اورانیوم غنی سازی شده را برای تحقیقات پزشکی نیاز دارند. اورانیوم نحویل داده شده هم تا درصدی است که ایران نتواند ان را در تولید تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار دهد. در همان روزها هم، موافقتی شکننده میان تهران و غرب حاصل شد اما منابع موثق ادعا کردند که رهبری ایران با این طرح مخالفت کرده است. بر اساس طرح جدیدی که ایالات متحده برای ایران ترتیب داده است این کشور باید اورانیوم بیشتری را در اختیار غرب قرار دهد و دلیل آن هم مشخص است : تهران از یک سال پیش تا کنون روند غنی سازی اورانیوم را متوقف نکرده است.
از پاییز گذشته که ایران با بسته غرب مواجه و آن را رد کرد، دور جدیدی از تحریم ها علیه ایران اعمال شده است. در ماه ژوئن شورای امنیت سازمان ملل، چهارمین قطعنامه را علیه ایران به تصویب رساند. غربی ها ادعا می‌کنند که این تحریم ها اندک اندک در مسیر تاثیرگذاری قرار گرفته اند. تحریم ها تنها به شورای امنیت و ایالات متحده محدود نشد، اتحادیه اروپا، استرالیا، کانادا و ژاپن هم به جمع این تحریم کنندگان پیوستند. بخش انرژی ایران در این تحریم ها هدف قرار گرفته شد. کنگره ایالات متحده اما یک قدم فراتر نهاد و مقدر کرد که هر کمپانی که در ایران سرمایه گذاری کند حق حضور در بازار اقتصادی آمریکا را نخواهد داشت. نتیجه این تهدید هم این بود که بسیاری از شرکت های اروپایی، سرمایه گذاری در بخش های مختلف ایران را ممنوع اعلام کردند. برخی تامین کنندگان اصلی سوخت ایران مانند توتال هم پای خود را از عرصه اقتصادی ایران بیرون کشیدند. ایران از اصلی ترین تولید کنندگان نفت است و با این همه توانایی سوخت مورد نیاز خود را ندارد. برخی تحلیل گران ادعا می‌کنند که تهران از این پس نمی‌تواند سوخت مورد نیاز خود را به راحتی تامین کند.
کریستین ساینس مانیتور برای نشان دادن تاثیر گذاری تحریم ها،به افت دلار در برابر ریال در ماه گذشته میلادی اشاره می‌کند و می‌نویسد: ریال ایران به سختی در خارج از مرزهای این کشور خرید و فروش می‌شود و بازار دلار هم در ایران با نوسان های بسیاری روبه رو است.
تحلیل گران اروپایی تاکید دارند که این فشار ناشی از اعمال تحریم هاست که تهران را بر سر میز مذاکرات کشانده است. طرف ایرانی چند روز پیش تاکید کرد که در ماه نوامبر مذاکرات با اروپایی ها را ادامه خواهد داد.
رسانه های غربی در چند هفته اخیر از بالارفتن نرخ تورم در ایران سخن می‌گویند و افزایش رقم بیکاری. تحریم های بین المللی با قطع سوبسیدها در ایران همراه شده است.
کریستین ساینس مانیتور در ادامه مانند دیگر رسانه های غربی به حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران اشاره کرده و می‌نویسد: تندروی ها در ایران در یک سال گذشته بی سابقه بوده است و به همین دلیل پیش بینی می‌شود که عامه مردم نسبت به تحریم ها و سخت تر شدن زندگی واکنش نشان دهند.
البته این نتیجه گیری چندان هم صحت ندارد چرا که در دهه هشتاد ایرانی ها به دلیل ایستادن غرب پشت سر عراق یک میلیون نفر را از دست دادند اما کوتاه نیامدند.
نمی‌توان پیش بینی کرد که ایرانی ها با وجود گذشت یک سال از دریافت آخرین بسته پیشنهادی، در برابر بسته جدید چه واکنشی از خود نشان می‌دهند. کریستین ساینس مانیتور با نصیحتی به غربی ها، گزارش خود را به پایان می‌رساند: در مواجهه با ایران تا آنجا که می‌توانید اجماع جهانی به دست آورید. رفتار ایرانی ها را باید تا پیش از آنکه به تسلیحات هسته‌ای دست پیدا کنند، تغییر داد!
نظر شما :