آقای سفیر لطفا این قدر رو بازی نکنید

دیپلماسی ایرانی: پس از انتخاب آقای نوری مالکی به عنوان نامزد نهایی هم‌پیمانی ملی، آقای حسن دانایی‌فر سفیر جمهوری اسلامی ایران در بغداد نخستین فردی بود که انتخاب او را تبریک گفت و اظهار نظر کرد که مالکی رهبر دولت آینده عراق خواهد بود و دولت آینده را اداره خواهد کرد.

آقای سفیر همچنین درباره عدم مشارکت فهرست العراقیه در دولتی که مالکی ریاست آن را بر عهده داشته باشد نیز گفت: چنین نخواهد شد و آنها در دولت آینده شرکت خواهند کرد.

اظهارات آقای سفیر بدین شکل علنی تعجب‌آور بود. در حالی که همه کشورهای عربی، ایالات متحده امریکا و حتی فهرست العراقیه در داخل عراق، ایران را به دخالت در امور داخلی عراق متهم می‌کنند و حتی ایاد علاوی، به سوریه می‌رود و از کاخ بشار اسد، صحبت از دخالت ایران در امور داخلی عراق می‌کند، این گونه موضع گرفتن توسط آقای دانایی‌فر تنها باعث تقویت ظن معاندان ایران مبنی بر دخالت در امور داخلی عراق است.

از سوی دیگر، ائتلاف هم‌پیمانی ملی تنها یک گام به جلو برداشته و مالکی را نامزد کرده است، عجله‌ آقای دانایی‌فر برای تبریک گفتن به مناسبت انتخاب ایشان چه معنایی می‌دهد؟ در حالی که هنوز تا انتخاب نهایی آقای مالکی چند مرحله باقی مانده و هنوز زمان مانده است؟

پر واضح است که جمهوری اسلامی ایران طرفدار انتخاب مجدد آقای نوری مالکی است. به هر دلیلی ایران ترجیح می‌دهد که نوری مالکی نخست‌وزیر عراق شود. کما این که ایالات متحده نیز از انتخاب مجدد وی حمایت می‌کند. این تمایل فی نفسه اشکالی ندارد. منافع جمهوری اسلامی ایران و چه بسا شیعیان عراق به تشخیص ایران این گونه ایجاب می‌کند که مالکی مجددا انتخاب شود. اما مسئله این است که چرا باید این قدر علنی و بی‌محابا در عراق بازی کرد؟ وقتی اعضای فهرست العراقیه و اعضای حزب بعث رفتار ایران را این گونه تفسیر می‌کنند که "تهران به گونه‌ای برای عراق تعیین تکلیف می‌کند انگار که عراق جزئی از خاک ایران است و خودمختاری آن از ایران تفویض شده". آیا این گونه صحبت کردن و موضع گرفتن از جانب جناب سفیر، این سوء ظن مغرضان را تقویت نمی‌کند؟ چرا در کل عرصه سیاسی عراق تنها ایران است که این گونه علنا آن چه می‌خواهد را بیان می‌کند و احترام به اصول و روش هیچ کس نمی‌گذارد؟

آقای دانایی‌فر در ادامه بیان تبریک خود برای انتخاب نوری مالکی گفت که العراقیه حتما در دولت آینده شرکت می‌کند. ایشان بر اساس کدام پیش‌بینی و فاکتوری این گونه اظهار نظر می‌کند؟ آیا ایشان نزد فهرست العراقیه و دولت قانون تا این اندازه نفوذ دارد که به این راحتی می‌گوید که العراقیه در دولت آینده عراق شرکت خواهد کرد؟ اگر هم داشته باشد آیا برازنده است که این گونه علنی موضع ایران را بیان کند؟

از سوی دیگر آقای دانایی‌فر درباره مجلس اعلای اسلامی عراق و مخالفتش با انتخاب مجدد مالکی گفت که لازمه دموکراسى همين است که گروهى مخالف و گروهى موافق باشند و تاکيد کرد که مالکى در سال‌هاى آينده عراق را اداره خواهد کرد و از حمايت نامحدود ايران برخوردار خواهد بود.

ایشان ظاهرا فراموش کرده‌اند که ایران سال‌ها از مجلس اعلا حمایت می‌کرده است. حال چگونه شده که مخالفت مجلس اعلا با وجود نفوذی که در عراق دارد برای سفارت ایران چندان قابل اعتنا نیست و صرفا به دیده یک بازی دموکراتیک دیده می‌شود؟

همچنین آقای سفیر بر اساس کدام دستورالعمل و فرمولی حمایت نامحدود تهران را از دولت مالکی ابراز می‌دارد؟ عبارت ایشان آیا این معنا را هم می‌دهد که اگر منافع ملی ما ایجاب نکند، ایران همچنان از مالکی حمایت خواهد کرد؟ به رغم این که آقای مالکی تا کنون دو نامه به تهران داده و در آن قرارداد الجزایر را که بر سر آن خون هزاران مرد و زن و پیر و جوان این مملکت فدا شده است، زیر سئوال برده و رسما اعلام کرده است که قرارداد الجزایر را قبول ندارد، چگونه می‌توان به مالکی تا این اندازه اطمینان داشت که بگوییم تهران به صورت نامحدود از مالکی حمایت می‌کند؟ اصلا اصولا در عالم سیاست و سیاست‌ورزی می‌توان به کسی به طور نامحدود اطمینان داشت و حمایت کرد؟

بهتر بود آقای سفیر به جای تبریک زودهنگام ابراز امیدواری می‌کردند دولت عراق سریع‌تر تشکیل شود. زودتر از زمان مقرر به مالکی تبریک نمی‌گفت و این گونه علنا مواضع ایران را بیان نمی‌داشتند که این گونه برداشت شود که اولا ایران در امور داخلی عراق دخالت می‌کند و ثانیا توجه به منافع ملی پس از حمایت نامحدود ایران از آقای مالکی قرار دارد.‌