نیویورک، فرصتی برای تاثیرگذاری بر افکار عمومی جهان
دیپلماسی ایرانی: با گسترش فرهنگ دمکراسی میان مردم و کشورهای جهان و اهمیت یافتن افکار عمومی‌در پی آن، دولت‌ها علاوه بر دریافتن اهمیت افکار عمومی‌در صحنه داخلی، متوجه نقش افکار عمومی در جهت‌گیری سیاست خارجی کشورها در قبال هم شدند. بنابراین دولت‌ها با در نظر گرفتن نقش مردم در تعیین سیاست‌هایشان، سعی می‌کنند با ایجاد تغییر در ذهنیت مردم کشورهای دیگر نسبت به سیاست‌های خود، حمایت آن‌ها را از اقدامات خود به دست آورند. این رویکرد دولت‌های به سیاست خارجی را دیپلماسی عمومی نامیده‌اند.
بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند دولت نهم و دهم بیش از آن که در عرصه دیپلماسی رسمی فعال باشد، به دیپلماسی عمومی اقبال دارد و در صدد تاثیرگذاری بر افکار عمومی جهانیان است و در این روند فعالیت‌های شخص رئیس جمهور بسیار چشمگیر بوده است تا حدی که وزیر امور خارجه درباره فعالیت‌های رئیس جمهور در عرصه سیاست خارجی گفته است: در دولت نهم رئیس جمهور در یک رویکرد بی‌سابقه نسبت به همه روسای جمهور بعد از انقلاب در حوزه سیاست خارجی حضوری فعال و نقش آفرین داشته است. آقای احمدی نژاد در 5 سال گذشته بیشترین حضور را در عرصه سیاست خارجی کشور داشت.
چنین رویکردی به سیاست خارجی در دولت احمدی نژاد را می‌توان در حضور و سخنرانی هرساله او در مجمع عمومی سازمان ملل مشاهده کرد. او از سال اول تصدی پست ریاست جمهوری، هر سال با حضور فعال در نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل سعی کرد نگاه جدیدی را نسبت به مسائل جهانی طرح و برنامه‌اش را برای مدیریت جهان به کشورهای دنیا ارائه کند.
نمونه دیگر توجه وافر احمدی نژاد به دیپلماسی عمومی، تمایل او برای مصاحبه با رسانه‌های خارجی است. او به نسبت روسای جمهور قبلی ایران و حتی نسبت به روسای جمهور دنیا بیشترین تعداد مصاحبه با رسانه‌های خارجی را دارد. گرچه خبرنگاران معتقدند جواب سوالات خود را در گفت‌و‌گو با احمدی نژاد پیدا نمی‌کنند، اما نکته مهم در مصاحبه‌های احمدی نژاد این است که نگاه او در پذیرفتن دعوت رسانه‌ها، یافتن فرصتی برای طرح دیدگاه‌ها و انتقاداتش به نظام جهانی است.
نامه نگاری‌های احمدی نژاد به بوش و اوباما و دیگر سران کشورهای دنیا هم بیش از آن که مصرف دیپلماتیک داشته باشد، مصرف رسانه‌ای داشت. چرا که اگر نامه نگاری به صورت جدی و دیپلماتیک صورت گیرد طبیعتا برای اثربخشی بیشتر و جلوگیری از دخالت دیگر عوامل، تا زمانی که نتیجه‌ای حاصل نشده، رسانه‌ای نمی‌شود. در صورتی آقای احمدی نژاد همزمان با ارسال نامه برای سران کشورها، این نامه‌ها را به دست رسانه‌ها سپرد تا بیش از آن که بر اوباما و بوش و ... تاثیر بگذارد، بتواند در ذهنیت مردم جهان تغییر ایجاد کند.
با توجه به نکات ذکر شده، به نظر می‌رسد حضور احمدی نژاد در نیویورک به منظور شرکت در نشست مجمع عمومی‌سازمان ملل، علاوه بر فرصت‌هایی که برای مذاکرات دیپلماتیک در اختیار او قرار می‌دهد، زمینه‌های مناسبی نیز برای پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی‌ایران از طریق دیپلماسی عمومی فراهم می‌آورد.
نظر شما :