هنوز عده‌اى خواب جنگ‌هاى صليبى مى‌بينند
دیپلماسی ایرانی: عید فطر هر ساله برای مسلمان مهمترین روز است. اما عید امسال ما متفاوت با هر سالی است. هم‌زمانی آن با 11 سپتامبر برای نخستین بار برای دنیا خبرساز شده است. اما در این میان اتفاقی افتاده که به جای این که در حاشیه باشد به صدر آمده و اهمیت هم‌زمانی 11 سپتامبر با عید فطر را تحت تاثیر قرار داده است. کشیش گم‌نامی از کلیسایی گم‌نام‌تر در ایالت فلوریدای امریکا قد علم کرده و برای سوزاندن مصحف کریم یارگیری می‌کند.
قرآن کتاب صلح و دوستی است که پرودگار عالم آن را برای بشریت هدیه فرستاد تا محبت و دوستی و مروت و اخوت را میان آنها گسترش دهد.
از سوی دیگر ما همیشه کلیسا را به چشم مکانی برای نزدیک کردن قلب‌ها می‌دیدیم. در شعارهای مسیحیت کلیسا همواره ابزاری بوده تا قلب‌های بشریت بیش از پیش به هم نزدیک شوند. به خصوصا مسیحیان که اکثریت جمعیت دینی کره زمین را به خود اختصاص داده‌اند.
کشیش مسیحی تری جونز، به رغم این که تحت فشارهای شدید داخلی و بین‌المللی مجبور شد با باج‌خواهی و اکراه دست از این کار شنیع خود بکشد دو نکته را به خوبی روشن کرد. نخست این که به رغم گذشت سال‌ها از ورود اروپا و غرب به تمدن جدیدش و تغییر شعارهای فرهنگی، دینی، اجتماعی و سیاسی غرب که همواره تلاش می‌کرده در سراسر جهان اصلاحات ادعایی و مسیحی‌پسند خود را بر دیگران تحمیل کند، هنوز هم افرادی هستند که این گونه تندروی می‌کنند و در قلب کشوری که خود را در اوج اصلاح و تغییر جهان می‌داند و دنیا را لازمه تغییری مشابه آنچه خود پیدا کرده تصور می‌کند، هنوز تندروها و افراطیونی هستند که مایلند به 800 سال پیش رجعت کرده و به جای پیشروی، به دوران جنگ‌های صلیبی پسروی داشته باشند.
کشیش جونز ثابت کرد، دست کمی از مسیحیان دوران صلیبیان ندارد. به رغم این که بسیاری از مسیحیان بر لزوم تفاهم، نزدیکی ادیان به یکدیگر و دراز کردن دست‌های اقوام و مذاهب به هم و فشردان آن برای ساختن دنیایی بهتر سخنرانی‌ها می‌کنند و شعارها می‌دهند، هنوز کسانی هستند که می‌گویند باید خون را با خون پاسخ داد و واکنش تحریک احساسات تحریک احساسات دیگران است.
نکته دیگر این که کشیش جونز ثابت کرد که نه تنها به فکر دیگر اقوام و مسلمانان جهان نیست بلکه به فکر مردم و هم‌کیشان خود در سراسر جهان نیز نیست. او به هشدارهای دیوید پترائوس فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان و آسیای نزدیک و دیگر مقامات نظامی و دست اندر کار امریکا و اروپا هیچ توجهی نشان نداد. مگر غیر از این است که انجام دادن کارهای شنیعی مثل سوزاندن قرآن دودش بیش از همه در چشمان خود امریکایی‌ها و غرب می‌رود. آیا کشته‌های امریکا در عراق و افغانستان که هنوز هم ادامه دارد، چیزی غیر از انتقام گرفتن از کارهای ناپسند امریکایی‌ها و غربی‌ها از طریق کشتن سربازانشان است؟ آقای جونز تصاویر سربازان سوخته امریکایی را تا کنون ندیده است؟
جونز در مصاحبه خود دو روز قبل از 11 سپتامبر می‌گوید: «من خوب می‌دانم که چنین کاری نه تنها توهینی به مسلمانان است بلکه توهینی به امریکایی‌ها، مسیحیان و حتی خودم است. اما می‌خواهم به تندروهای اسلامی هشداری قاطع بدهم.»
اولا، هشدار دادن به عده قلیلی که به هیچ وجه نماینده مسلمانان نیستند آن هم با این شیوه اسف‌بار چیزی جز لجبازی و جهالت را نشان نمی‌دهد.
مگر مسلمانان هنگامی که آن کاریکاتوریست دانمارکی به مقدسات اسلامی توهین کرد اقدام به توهین به مقدسات مسیحی کردند؟ در حالی که در آن موقع هم مسلمانان می‌توانستند همان بهانه‌ای را بیاورند که هم‌اکنون آقای جونز می‌آورد.
ثانیا، وقتی جونز می‌داند که چنین کاری توهین به اوست نکته‌ای را به یاد ما می‌آود که نشان می‌دهد کار او برای مسیحیان یا در دفاع از مسیحیت نیست. او کلیسای کوچکی در ایالت فلوریدا دارد که 50 نفر بیشتر عضو آن نیستند و مدت‌ها ناشناخته بوده است. وقتی می‌گوید می‌دانم که چنین چیزی توهینی به خودم هم محسوب می‌شود این گونه به ذهنمان می‌آید که او با این کار می‌خواهد برای خود مرید جمع کند و مشهور شود.
سئوالی که در این جا مطرح می‌شود، این است که تا به کی قرار است مسلمانان هزینه پرداخت چند نفر خطاکار 11 سپتامبر را بپردازند و هر دفعه تهدید به توهین شوند. مشخص نیست وقتی که مسلمانان پافشاری می‌کنند که القاعده و افراد تندروی وابسته به آن نماینده مسلمانان نیستند و غرب و مسیحیت و یهودیت نیز اعتراف می‌کنند که این دسته اقلیت ناچیزی از بیش از یک میلیارد مسلمان است، پس چرا باید باز هم به مسلمانان توهین شود و از آنها توقع پرداخت هزینه داشت؟
نظر شما :