مخالفان احداث مسجد محکوم به شکست هستند

دیپلماسی ایرانی: در سر و صدایی که ماجرای احداث مسجد در منطقه صفر نیویورک به راه انداخته است، طرفداران این استرات‍ژی تاکید می کنند که در میانه این بحث و جدل ها بر سر ساخت مسجد بر ویرانه های یازدهم سپتامبر یک واژه به غلط مورد استفاده قرار می گیرد: قرار نیست هیچ مسجدی در منطقه صفر ساخته شود. مخالفان احداث این مسجد در حقیقت از ترکیب "منطقه صفر" استفاده می کنند تا به تحریک احساسات در زمانه خشم و ترس بپردازند. تمامی کسانی که در نیویورک زندگی می کنند و یا از محل حادثه یازدهم سپتامبر دیدن کرده اند می دانند که منطقه مورد بحث برای احداث مسجد با محل بازسازی شده برج های دو قلو و مرکز تجاری نیویورک حداقل دو بلوک فاصله دارد. این مسجد قرار است در منطقه ای ساخته شود که هیچ دورنمایی از مراکز تجاری ندارد. این مسجد قرار است در همسایگی دفاتر، مغازه ها و حتی قمارخانه ساخته شود.

برخی عبارت "مکان مقدس" را به محل تعیین شده برای ساخت مسجد تعمیم می دهند. این عبارت نیز نادرست است. شاید این منطقه که برج بر روی آن احداث شده در حقیقت همان مکانی باشد که شهروندان غیرنظامی در آن جان دادند، اما این تاریخچه بازرگانان را از تلاش برای تنها هدف خود بازنگاه نداشته است: کسب درآمد. تجار و سرمایه گذاران دفترهای خود در این برج را به قیمت روز اجاره می دهند. زمین مقدس و هوای مقدس: حتی اگر قرار بود که این مسجد در یکی از طبقه های برج هم راه اندازی شود، درست در همان جایی که بسیاری از آمریکایی ها خاکستر شدند، آیا ساخت مکانی برای عبادت همان خدایی که معبود تمامی مذاهب است بیش از مراکز تجاری نشان دهنده احترام به روح قربانیان نیست؟

هیچ کدام از این مسائل اهمیتی ندارد چرا که قرار نیست این بحث و تبادل نظرها در خصوص حقیقت ها باشد. قرار نیست به این فکر کنیم که به روح چه کسی در این مباحث صدمه وارد می شود. قرار نیست به این فکر کنیم که این مسجد قرار است در چند مایلی نقطه صفر ساخته شود و یا آن که چه نوع تجارتی باید در منطقه مقدس رونق بگیرد. اصلا قرار نیست تحقیق و تفحصی انجام بگیرد چرا که ایالات متحده سرزمین قانون است. سرزمینی آزاد. آنچه که با عقل سلیم درست است در بسیاری از موارد توجیه قانونی ندارد.

هیچ شکی وجود ندارد که بسیاری از سفیدان جنوب در دهه 60 با اعمال قوانین برابری با سیاهان آسیب دیدند. احساسات آنها از اینکه بر سر یک میز با سیاهان غذا بخورند و یا در همان اتوبوسی سوار شوند که سیاهان بر آن سوار می شوند؛ جریحه دار می شد اما هیچ کس به این احساسات توجهی نکرد چرا که قانون حرف نخست را می زد. اتحادیه ضد افترا که خواهان آزادی مذهب و عقیده در ایالات متحده است تاکید دارد که ساخت مسجد بر ویرانه های یازدهم سپتامبر احساسات بازماندگان قربانیان این حادثه را جریحه دار می کند. این طیف ادعا می کنند که احترام به این احساسات مهم تر از قانون است. البته تمام خانواده ها با احداث این مسجد مخالفت ندارند. بر این اساس کمیته ضد افترا و دیگر نهادهایی که مخالف ساخت مسجد در این منطقه هستند باید موافق ممنوعیت طراحی کاریکاتورهای پیامبر مسلمانان باشند چرا که این طرح ها احساسات مسلمانان را جریحه دار می کند.

در  سرزمین قانون، می توان برای جریحه دار شدن احساسات دیگران اندوهگین شد اما کسی نمی تواند قانون را به واسطه این امر به حاشیه براند. در اواسط دهه هفتاد بود که طرفداران نازی در ایالت ایلینویس تصمیم به برگزاری راهپیمایی کردند. این راهپیمایی قرار بود در محله یهودیان رخ دهد، منطقه ای که بسیاری از بازماندگان هولوکاست در آن زندگی می کنند. هیچ حرکتی جز راهپیمایی نازی ها نمی تواند احساسات یهودیان را جریحه دار کند. بسیاری از امریکایی هایی که به حق نازی ها برای راهپیمایی اعتقاد دارند در حقیقت خود یهودی هستند. در نهایت هم دیوان عالی رای به صدور مجوز برای برگزاری این راهپیمایی داد.

احداث مسجد در منطقه فوق الذکر تا آن اندازه که بحث آزادی مذهب را شامل می شود در برگیرنده آزادی بیان نیست. بحث آزادی مذهب نیز در قانون اساسی ایالات متحده مورد حمایت قرار گرفته است. یک عضو سابق کنگره ایالات متحده در تقبیح احداث این مسجد می گوید: همانگونه که عربستان سعودی مجوز ساخت کنست و کلیسا را نمی دهد ما نیز با ساخت مسجد مخالف هستیم. به گمان این نماینده سابق استانداردهای ایالات متحده باید با استانداردهای عربستان سعودی یکی باشد. شاید اسلام این روزها در ایالات متحده محبوب نباشد، شاید بسیاری حتی اسلام را پشت پرده حملات تروریستی بدانند، اما بر اساس قوانین رایج در ایالات متحده، اعتقاد داشتن به چیزی خاص و مسلمان بودن حقی نیست که شما بتوانید از کسی سلب کنید. آزادی مذهب به همگان این اجازه را می دهد که در ملک خصوصی خود خانه ای برای عبادت خود بسازند. آزادی بیان به پیروان هر مکتب و مذهبی این اجازه را می دهد که نظر خود را با صدای بلند اعلام کنند.

همانگونه که باراک اوباما در سخنرانی اخیر خود با ان بی سی تاکید کرد اگر می توانیم بر ویرانه های یازدهم سپتامبر معبدی هندو یا کلیسا بسازیم همین حق هم برای احداث مسجد باید قائل باشیم.

به همین سادگی: چه ما دوست داشته باشیم و چه خلاف میل و اراده ما باشد، مسلمانان هم همان حق و حقوقی را دارند که پیروان دیگر مذاهب. یکی از بازماندگان حادثه یازدهم سپتامبر که بیش از افرادی که هیاهو می کنند صلاحیت ناراحت شدن را دارد، در تازه ترین گفتگو از ساخت مسجد در این منطقه حمایت کرده و می گوید: مرگ همسرم اگر ایالات متحده ارزش های خود را به حاشیه رانده بود در گذر زمان محو می شد.

در نهایت چه این مسجد ساخته شود و چه مخالفان اجازه آن را ندهند، این هیاهو نکات بسیاری را در خصوص آمریکا به همه نشان داد. آمریکا بدون نیاز به ارجاع پرونده به دیوان عالی به مسلمانان اجازه احداث مسجد را در هر مکانی که بخواهند داده است. تمام مخالفان از سیاستمداران تا کسانی که به دنبال تبلیغات برای خود هستند، از هم اکنون محکوم به شکست هستند.