اسرائیل برای مواجهه با ایران مجهز نیست
دیپلماسی ایرانی: هم برای ایالات متحده و هم برای اسرائیلی‌ها، ساعت هسته‌ای ایران این روزها به سرعت حرکت می‌کند. بیست و یکمین روز از ماه آگوست بود که جرقه انتقال سوخت اورانیوم از روسیه به ایران که قریب به یک ماه طول خواهد کشید، زده شد. زمانی که روس‌ها کار خود را در نیروگاه بوشهر به پایان برسانند، آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای وارد کار می‌شود و نظارت را اغاز می‌کند. در اینچنین شرایطی چه گزینه‌های استراتژیکی مقابل بیت المقدس و واشنگتن علم می‌شود؟ به زودی اسرائیل استقرار سیستم تهاجمی موشک با برد کوتاه را آغاز می‌کند. اکنون سوال اینجاست که با موشک‌های با برد بالاتر که تهدیدی جدی از سوی ایران هستند چه باید کرد؟
هسته دفاعی اسرائیل در برابر ایران برنامه موشک‌های ضد بالستیک است. این برنامه دفاعی به گونه‌ای طراحی شده است که قابلیت هدف قرار دادن موشک‌هایی با برد میانه و کوتاه را دارا است. این برنامه برای مقابله با تهدید موشک‌های زمین به زمین ایران است. از منظر تکنیکی همه چیز خوب به نظر می‌رسد. آزمایش‌های انجام گرفته هم نشان می‌دهد که این برنامه دفاعی می‌تواند به خوبی از عهده مسئولیت‌های تعیین شده برای خود برآید. مشکلاتی اما در این میانه وجود دارد. اسرائیل در صورت مواجهه با ایران هسته‌ای، باید به این پرسش پاسخ دهد که آیا می‌تواند با ترکیبی از برنامه‌های بازدارنده و دفاعی از خود دفاع کند یا خیر؟ آیا اسرائیل می‌تواند با ایران هسته‌ای زندگی کند؟ این سوال اساسی‌ترین پرسش این روزها است. پاسخ آن هم می‌تواند ضامن بقای رژیم اسرائیل و یا مخل امنیت آن باشد. حمله بازدارنده در این برهه زمانی چندان فوری به نظر نمی‌رسد.
بسیاری از استراتژیست‌ها بر این باورند که موفقیت برنامه‌های دفاعی ایالات متحده تاییدی است بر این حقیقت که اسرائیل برای هرگونه سناریو حمله ایران به این رژیم مهیا می‌شود. اکنون سوال اینجاست که اگر اسرائیل به سیستم دفاعی خود در برابر ایران مطمئن است چرا باید به فکر حمله بازدارنده به تاسیسات هسته‌ای ایران باشد؟ پاسخ در شک و شبهه‌هایی نهفته است که در هر برنامه دفاع موشک بالستیک نهفته است. هیچ کدام از سیستم‌های بالستیک نمی‌توانند مطمئن کامل و یا غیرقابل اطمینان صرف باشند. هر سیستم دفاعی می‌تواند ضعف‌های خاص خود را داشته باشد. میزان موفقیت این موشک‌ها در انهدام موشک هدف هم به کلاهکی بستگی دارد که بر موشک مهاجم سوار شده است.
مقام‌های اسرائیلی در مواجهه با حمله پیش‌دستانه به ایران، باید درصد اشتباه موشک‌های خود را بسنجند. اگر کلاهک‌های آنها مواد منفجره معمول و یا مواد شیمیایی را در بر داشته باشد، می‌توان به ضریب بالای موفقیت مطمئن بود. اما اگر کلاهک‌های موشک‌های اعزامی به سمت اسرائیل هسته‌ای و یا بیولوژیک باشند، نمی‌توان به درصد خطای موشک‌های دفاعی اسرائیل مطمئن بود. اسرائیل برای مواجه با اینچنین کلاهک‌هایی به موشک‌هایی با درصد اشتباه صفر نیاز دارد. دستیابی به اینچنین موشک‌هایی هم غیرممکن است. اسرائیل باید برای بالا بردن توان بازدارندگی هسته‌ای خود کاری کند. بی‌شک اسرائیل در مواجهه با کشوری که حمله را آغاز می‌کند در مرحله نخست شاید توان کافی را در اختیار نداشته و با حمله اول غافلگیر شود اما در مراحل بعدی جنگ توان بالایی برای دفاع از خود دارد. اسرائیل باید به دنبال سیستمی باشد که بتواند مانع از به زمین نشستن موشک‌های شلیک شده به سمت خود شود. اسرائیل باید در مسیر دستیابی به ظرفیت تولید پیکان‌های حائلی قرار گیرد که بتواند در برابر موشک‌های بالستیک دشمن بایستد. اسرائیل باید برای حملات پیش‌دستانه خود را مهیا کند و توان بازدارندگی هسته‌ای خود را هم افزایش دهد. اسرائیل باید تجهیزات لازم برای دومین حمله هسته‌ای که سخت‌تر خواهد بود را فراهم کند.
همگان اسرائیل را قدرتی هسته‌ای در خاورمیانه می‌دانند و اکنون اسرائیل باید به همگان این را بفهماند که بحث دفاع پیکانی همزمان با تلافی هسته‌ای اسرائیل عمل خواهد کرد. سیستم دفاع پیکانی برای تامین امنیت اسرائیل ضروری است اما کافی نیست.
نویسنده این گزارش در ادامه ادعا می‌کند: اسرائیل و ایالات متحده دوشادوش هم مقابل تهدید جهاد مسلمانان تندرو قرار گرفته‌اند. این دو دوست و شریک استراتژیک قدیمی نباید اجازه دهند که تجربه قرن هفتم در قرن بیست و یکم و با علنی شدن تسلیحات کشتار جمعی تکرار شود. شاید با به راه افتادن نیروگاه بوشهر زمان از میان رفته باشد اما واشنگتن و اسرائیل می‌توانند همچنان به گزینه حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران به استثنا بوشهر فکر کنند.
منبع : یو اس نیوز
نظر شما :